🔰هیجان زده پرسیدم: «آقا مهدی! مگه تو شهید نشدی؟ همین چند وقت پیش توی جاده سردشت... » حرفم را نیمه تمام گذاشت اخم کوتاهی کرد و چین به پیشانی اش افتاد. بعد با خنده گفت « من توی جلسات، جلسه‌هاتون میام. مثل اینکه هنوز باور نکردی شهدا زنده‌ن» عجله داشت. میخواست برود. یک باردیگر چهره درخشانش را کاویدم. حرفم با گریه از گلویم بیرون ریخت: «پس حالا که میخوای بری لااقل یه پیغامی چیزی بده تا به رزمنده ها برسونم» رویم را زمین نزد: «قاسم من خیلی کار دارم، باید برم. هرچی میگم زود بنویس» هول هولکی گشتم دنبال کاغذ و یک برگه کوچک پیدا کردم فوری خودکارم را از جیبم در آوردم و گفتم: «بفرما برادر بگو تا بنویسم» گفت: «بنویس سلام من در جمع شما هستم» همین چند کلمه را بیشتر نگفت. موقع خداحافظی با لحنی که چاشنی التماس داشت گفتم: «بی زحمت زیر نوشته رو امضا کن» برگه را گرفت و امضا کرد و کنارش نوشت: «سید مهدی زین الدین» نگاهی بهت زده به امضا و نوشته زیرش کردم. با تعجب پرسیدم: « چی نوشتی؟ مهدی تو که سید نبودی!» گفت: « اینجا بهم مقام سیادت دادن» از خواب پریدم، موج صدای آقا مهدی هنوز توی گوشم بود: «سلام. من در جمع شما هستم» 🌹راوی: حاج قاسم سلیمانی فرمانده لشگر ۴۱ثارالله در دوران دفاع مقدس بخشی از کتاب تنها زیر باران، روایت زندگی شهید مهدی زین‌الدین 🌹 #شهید_مهدی_زین‌الدین اولین فرمانده لشگر علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام #جمعه #امام_زمان #حاج_قاسم @bia_ta_begooyamat