تفسیر زیبای استاد مطهری از جمله معروف امیرالمؤمنین(ع) 🔸علی(ع) حالت خودش و روحیه خودش را این طور شرح می‌دهد : 🔹«وَ اللهِ لَوْ اُعْطیتُ الاَْقالیمَ السَّبْعَهَ بِما تَحْتَ اَفْلاکها عَلی اَنْ اَعْصِی اللهَ فی نَمْ لَهٍ اَسْلُبُها جُلْبَ شَعیرَهٍ ما فَعَلْتُهُ».#خطبه224 🔹«به خدا قسم اگر تمام آنچه در زیر قبه آسمان است به من بدهند برای اینکه به یک مورچه ظلم کنم به اینکه پوست جوی را از او بگیرم، نمی‌کنم». 🔸یعنی تمام دنیا در نظر من آن مقدار ارزش ندارد که به یک مورچه ظلم کنم. علی(ع) در این جمله خود، ارزش دنیا و مُلک دنیا را پایین نیاورده، ارزش حق و عدالت را بالا برده. نمی‌خواهد بگوید دنیا و آنچه در زیر آسمان است چون خیلی بی‌قیمت است من آن را در ازای یک عمل کوچک ـ که ظلم به مورچه است ـ نمی‌خواهم، بلکه می‌خواهد بفرماید که ظلم اینقدر بزرگ است که تمام مُلک دنیا با کوچکترین افراد ظلم ـ که ظلم به مورچه است به گرفتن پوست جوی از دهانش ـ برابری نمی‌کند. 🔸سعدی می‌گوید : 🔹دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی 🔹زنهار بد مکن که نکرده است عاقلی 🔸سعدی هم می‌خواهد بگوید پریشان کردن دل آنقدر مهم است که به بهای تمام دنیا هم نباید قبول کرد. 📗 بیست گفتار، ص۶۹ استاد شهید آیت الله مطهری