عید سعید  فطر اومده عید    سعید  فطره    مولا   بیا   بهاره غصه  و  غم  فراوان  درگیره  روزگاره  ۲ مولا بیا کجایی داد از غم جدایی  ۲ ما همه ندبه خوانیم چشمانمان براهه کی میرسی  تو  از   ره  پایان  انتظاره  ۲ مولا بیا کجایی داد از غم جدایی ۲ فطر اومده دوباره دلها  چه    بیقراره دنبال  تو  میگرده  طاقت  دیگه نداره  ۲ مولا بیا کجایی داد از غم جدایی  ۲ منجی   عالمی  تو    دنیا   پر از  غباره عالم  اسیر  محنت  غمها  چه  بیشماره مولا بیا کجایی داد از غم جدایی  ۲ بیقرار اصفهانی

عید  فطر  بر  همگان مبارک عید فطر  است و بود فصل بهار آمده      اکنون    قرارِ      بیقرار جشن و شادی   آمده بر عاشقان تهنیت  بر  مهدی صاحب الزمان ماه  شوال  آمده  بعد از   صیام با ‌ خودش‌   آورده   بهر  ما پیام شور و شادی گشته برپا هر کجا مجلس عیش وطراب باشدبه پا آمده   عید  و   همه   دور  همند لطف  یزدان جملگی دوراز غمند سوسن و سرو و صنوبر نسترن بلبل خوش نغمه خواند درچمن پاک  گشته آسمان  و این زمین آفرین   بر   خالق    مهر  آفرین شیعیان   بادا   مبارک  عیدتان (بیقرارم)   شعر من  تقدیمتان بیقرار اصفهانی

عید فطر  مبارک ماه   رمضان  رفت  وبهار دگر آمد شوال   ز   ره  آمد  و  یار دگر آمد فرخنده بودفطر،همان عید  صیام بر   دل   ز   خداوند  قرار دگر آمد بیقرار اصفهانی

عید مبارک رمضان طی شد و شوال آمد سوی حق موسم اِجلال آمد عید فطر است مبارک قمری از محول اَحسن و الحال آمد بیقرار اصفهانی

عید فطر افسوس که ماه رمضان رفت خورشید  ز بام عاشقان رفت شوال  ز   ره    آمده   اکنون فطرآمد و غمها ز جهان رفت بیقرار اصفهانی

هر شب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۴۳) می مَخور مَنبر  مسوزان ################ می  مخور  منبر  مسوزان  مردم  آزاری مکن با  تو  گویم  ای   مسلمان  مردم  آزاری  مکن هرچه هستی هرکه هستی عاقلی هشیارباش این   بود پندی ز   قرآن   مردم    آزاری  مکن کی  خدا   گفته  برنجانی  دلی   بیدار   باش میشوی   آخر   پشیمان    مردم   آزاری  مکن گر  بود  دنیا  به   کامت   حالیا   غره  مباش عاقبت   گردی   پریشان  مردم  آزاری   مکن آه  مردم  آتش  است   ناگه   بگیرد   دامنت میشوی  سر  در  گریبان  مردم  آزاری  مکن (بیقرارا)   پند  نیکویت    بود   عالی  بسی خود  عمل  کن  پند قرآن  مردم آزاری مکن بیقرار اصفهانی بهار ۱۴۰۱ شمسی

امان از بی پولی میخام امروز برادون‌ یه قصه اِز  دنیا بیگَم از  غم  این دو روزِه  از   غم   بعضیا  بیگَم میخام اِز دردی بیگَم که این روزا  فِراونِس خیلیا  دوچارِشن اوضاشون در به داغونِس بی پولی بددردیس بی اون آدِم  ‌پریشونِس همه‌ تَناش میذارندجاش‌ وسطی‌ خیابونِس هرکِسی پول ندارِدهیچ کوجا اون جا ندارِد همجا   غِریبِ   سو    همیشه  هی بز  میارِد انگاری خُوره   دارِد یا  که  دُچاری طاعونِس دوشِکِش   زیِمینِس  و  لاحافِشَم   آسمونِس هرکِسی  پول  ندارِد  براش  قیافه  میگیرَند حتی  قوم و خویششَم سراغشو نمی گیرَند عجب دنیایی شُودِس آسینی نو پولو بوخور برا‌   پولِس‌  که میگن حج  آقا کیک  و تو بُبُر هرکِسی  پول  ندارِد  این بدنِش جون  ندارِد شبا  گُشنِه می خابِد سر  روی  بالین  میزارِد اِز  زی مین و آسمون  بِلا  براش هی میبارِد تازه  پاشَم  می شکنِد  عصا   بیچاره  نَدارِد یارو   اِندازه ی    یه دوزاری   ارزش  ندارِد اما   هر  جا  که  بِرِد  خودشو   بالا  می بِرد وقتی که حرف میزندآب اِزچیوپلِش میریزِد تا که  اونو میبینی هفت جای  آدِم  میسوزِد هرکِسی پول ندارِد میگن چقد‌ حرف می زنی لال   مونی  بیگر   بَسِس انگار  توُم   پیرزنی پرسیدم از شیخمون  گفت عوِضِش خدا داری تو   جهنمم    بایِد   اونجا    تو    هیزُم   بیاری البته      اینو     بیگَم  خدای    ما   مهربونِس صِلاحِ  ما را خودش خوب میدونِد فکرِمونس خُلاصه  دنیا  به  کام پول  داراس ما توقَفس (بیقرار)غصه نخور پول نداری اینس که هس بیقرار اصفهانی