📹 پرچمت بالاس مرد طلایی کشتی ایران! 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰 آیا می دانید چند نفر در اروپا بر اثر سرما می میرند!؟ 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰 این روزها در میدان دیپلماسی چه گذشته است ؟! 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰برجام با همه بیهودگی ها و ناشی گری ها و فرصت سوزی هایش به اتمام رسید. اما شنیدن این کلام #حکیم_انقلاب در باب برجام هم خالی از لطف نیست. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰محسن رضایی: صهیونیست‌ها دنبال این هستند که یک‌بار دیگر شانس‌شان را علیه ایران امتحان کنند اما ممکن است حوادثی در داخل اسرائیل به‌وجود بیاید که این کار ممکن نشود! 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰 کاسبان دوقطبی 🔹همه روزنامه هایی که امروز ماجرای دوگانه #روحانی - #جلیلی را به تیتر یک و عکس اول خود تبدیل کرده اند (آن هم به این بزرگی!!) تا مشتری های بیشتری برای خود جلب کنند! (فارغ از هر نوع تحلیلی که ارائه کرده اند!) خواسته یا ناخواسته در زمین دشمن در حال نقش آفرینی هستند! 🔹دوقطبی سازی های بیهوده ای که در معرکه جنگ تمام عیار استکبار جهانی و صهیونیسم بین الملل علیه ملت ایران و جهان اسلام، جز از بین بردن توان یک ملت و پرت کردن حواسمان از دشمن اصلی، آورده ای به همراه نخواهد داشت! ✔️ حواسمان نیست که داستان اجرایی شدن اسنپ بک و پایان برجام به تنهایی چندان اصالتی ندارد! نکته اساسی آن است که ما در میان یک نبرد تمام عیار با دشمن صهیونیستی قرار داریم و مساله اول کشور ایستادگی همدلانه، هوشمندانه، مقتدرانه و پرانرژی در برابر متجاوز است. ✔️ اگر جنگ نبود، می توانستیم فارغ از تبعات کم اثر پایان برجام، ساعت ها بنشینیم و شاهد مناظره مدافعان و مخالفان برجام باشیم و روزنامه ها هم با گرایش ها و سلایق مختلف این مطالب را تیتر کنند و این معرکه را رونق بخشند و مشتری برای خود جمع کنند! اما امروز همه حواس ها باید به دشمن و آمادگی برای جنگ با دشمن باشد، و لاغیر! 🖌#مهدی_سعیدی 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰 فهم و تحلیل اکبر گنجی از صحنه حمله مغول ها به ایران زمین ✔️این تحلیل را مدتی قبل ارائه کرده است. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj

🔰 در برابر روشنفکریِ ضدمقاومت: انصاف دربارۀ یک قطعۀ درخشان 🖌مهدی جمشیدی ۱. نباید تصوّر کرد که روشنفکریِ سکولار، به دلیل خصومت ذاتی‌اش با انقلاب، تفکّر مقاومت را برنمی‌تابد و مخالف‌خوانی می‌کند و بدین‌سبب، باید راهی برای تفکیک مسائل از هم گشود و این جماعت را از لجاجت کودکانه منصرف کرد و به حمایت از مقاومت دعوت کرد. بنیان اندیشۀ مقاومت، با خط و مسیری که روشفکریِ سکولار در پی آن است، تضاد دارد و این تضاد، حل‌شدنی نیست؛ مگر آن‌که روشنفکریِ سکولار، استحاله شود و دست از ماهیّت تاریخی خویش بشوید. این امر نیز، محتمل نیست. مسألۀ اساسی و واقعی، در جوهرۀ وجودیِ این جریان معرفتی نهفته است که هرگز، نسبتِ مقاومتی و تقابلی با عالَم تجدّد برقرار نمی‌کند و با آن، اصطکاک و نزاع پیدا نمی‌کند؛ چون خودش به لحاظ تاریخی و فکری، ریشه در همان عالَم دارد و واقعیّت و شأنِ وجودی‌اش، چیزی جز دنبالۀ بومیِ تجدّد نیست. رسالت تاریخی و دیرینۀ این جریان، از نسل اوّلش تاکنون، این بوده که تجدّد و ارزش‌های آن را در عالَم تاریخی ما، بسط بدهد و ساختارهای بومی را در چهارچوب ایده‌های وارداتی و ترجمه‌شده، بازتولید کند. این شجره، ریشه در آن خاک دارد و فقط شاخ‌وبرگ‌هایش در اینجا هستند. براین‌اساس، چگونه می‌توان تصوّر کرد که روشنفکریِ سکولار، به‌راستی و در حقیقت، در برابر تحمیل‌ها و فشارها و انقباض‌های عالَم تجدّد، فریاد اعتراض برآورد و به جبهۀ مقاومت بپیوندد. نباید به ادّعاهای زبانی و سطحی برخی از نیروهای این جریان، دلخوش کرد و دچار توهمِ همراهی شد؛ این گفته‌ها، بسیار مهارشده و محدود و حداقلی هستند و بوی وفاداری و دوام از آنها برنمی‌خیزد. امروز، سخنی بینابینی می‌گویند و فردا، آن را نقض می‌کنند و نشان می‌دهند که در نهایت، هم‌داستان با عالَم تجدّد هستند. و مگر برخی از اینان، زبان به اعتراض نگشوده‌اند و انقلاب را متهم به مزاج سودایی در سیاست خارجی نکرده‌اند و نگفته‌اند که گفتمان انقلاب، دشمن‌تراش و خصمانه و دیگری‌ساز است و آرمان‌خواهی‌اش، بریده از واقعیّت‌های جهانی است؟! اینان اگر نقد ناچیزی به سیاستِ تجدّدی - نه تفکّر تجدّدی – وارد می‌کنند، در مقابل، راه انکار را نسبت به انقلاب می‌پیمایند. ۲. اما خوشبختانه، داستان بیژن عبدالکریمی، متمایز است؛ او نسبتِ باطنی و عمیق با گفتمان مقاومت برقرار کرده و صادقانه و وفادارانه، دل در گرو آن دارد. او در اینجا نیز خودش است؛ بی‌کم‌وکاست و راستین و نامتعهد به قدرت. وی در ذهن و ضمیر خودش، به چنین جمع‌بندیِ تاریخی‌ای رسیده است و از ره‌آوردِ عقلِ مستقلِ خودش با مخاطب سخن می‌گوید. او از جمهوری اسلامی، هیچ سفارشی نگرفته، بلکه از قضا در قطعۀ مقاومت، همنوا با جمهوری اسلامی شده است. البته باید گفت او همنوایی‌هایی دیگری نیز دارد، اما مسأله این است که وی در مدار و گردونۀ نظریِ خودش، به چنین صورت‌بندیِ تاریخی و هویّتی دست یافته است و تفکّرش، سفارشی و از بالا و به‌فرموده نیست. او نه توّاب است و نه حاجت به توبه دارد؛ می‌اندیشد و دربارۀ اندیشه‌های خودبنیاد و انتقادی‌اش، شفاف و بی‌پرده با مخاطب سخن می‌گوید. وی یک قطعۀ درخشان در کارنامۀ جمهوری اسلامی دیده و آن مقاومت است؛ ازاین‌رو، به دفاع از این قطعۀ درخشان می‌پردازد و آن را ستایش می‌کند. در مقابل، او به روشنفکریِ سکولار می‌تازد که چرا طغیان و عصیانِ عالَم تجدّد را نمی‌بیند و نظمِ استیلاطلبانۀ تجدّد را فهم نمی‌کند و زبان به مدحِ ایستادنِ انقلاب در برابر زیاده‌طلبی و جنگ‌افروزی و ستم‌ورزیِ دولت‌های تجدّدی نمی‌گشاید؟! این پرسش‌ها و چالش‌گری‌ها و واسازی‌ها، نه برخلاف عقل هستند و نه برخلاف انصاف. او جمهوری اسلامی را یک کلّیّت می‌بیند که با برخی از قطعه‌هایش، سرِ سازگاری دارد و از این جمله، قطعۀ مقاومت است. این دفاع، انصاف و اخلاق است، نه توجیه و سفارش‌پذیری. او خودش را در برابر روشنفکریِ وابسته و اقماری نشانده است؛ روشنفکریِ مقاومت‌ستیز و تسلیم‌طلب و ساده‌ساز که نسبت به موذی‌گری‌های سیاستِ تجدّدی، همچنان بسیار خام و نسجیده‌گو است. او علیه اصلاح‌طلبیِ واداده و منفعل، شوریده و جنبۀ ضدمقاومتیِ آنها را به چالش کشیده است. اگر به اقتضای زمانه تحلیل کنیم، باید گفت دفاعِ صادقانۀ وی از انگارۀ مقاومت، غنیمت و درخور است. این همدلی و همراهی، حاصلی برای وی در جبهۀ نیروهای تجدّدی ندارد، بلکه وی را دچار موجِ تهاجم و تعدّی و نفی از سوی آنها کرده است. بدین‌جهت، نیروهای جبهۀ انقلاب نباید در برابر مقاومت‌مآبی و سلطه‌ستیزی و عقلِ مبارزه‎‌خواه وی، بی‌طرف و خاموش باشند. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj