🔴چگونه در #جنگ_رسانه ای به خودمان شلیک می کنیم؟! 🔺خبرگزاری ها را که مرور کنیم، با خبرهای #تکذیب شده متعدد مواجه می شویم. خبرهای تکذیب شده، ماهیت، اهمیت و اهداف مختلف دارند؛ اما در چند ویژگی مشترکند؛ 1️⃣هیجان مخاطب را برمی انگیزند. 2️⃣منبع نامشخص، نامعتبر یا جعلی دارند. 3️⃣به خاطر خاصیت تحریک کنندگی به سرعت توسط رسانه های غیر حرفه ای و گاها حرفه ای و در میان افراد منتشر می شود. 🔹اساسا خاصیت محرک بودن و #سرگرم_کنندگی آنان برای مخاطب است که توجه صاحبان رسانه را برای انتشار و جذب مخاطب جلب می کند و گاها رسانه های معتبر را در دام خود می اندازد. یعنی اصحاب رسانه با وجودی که از صحت خبر و اعتبار منبع مطمئن نیستند، ریسک کرده و مزیت #اولین_بودن را در مواجهه با نامعتبر بودن ترجیح می دهند و حتی شده با اما و اگر آن را منتشر می کنند. درحالیکه روانشناسی مخاطب رسانه به ما می گوید مخاطب معمولی در مواجهه با خبرهای حساسیت برانگیز تنها جملات اصلی را به ذهن می سپارد و نقل می کند، نه حواشی و اما و اگرها را! این تقدم دادن #منفعت به #رسالت است. 🔹چه بسا در بسیاری مواقع، خبرهای کذب با هدف در دام انداختن رسانه های جبهه مقابل در #جنگ_روانی طراحی شوند. اینگونه است که رسانه ها به راحتی اعتبار خود را در این بازی رسانه ای از دست می دهند و به اصطلاح پازل دشمن را تکمیل می کنند. بعد از ساعتی هم که دروغ بودن آشکار می شود، موج تکذیب ها به راه می افتد. درحالی که رسانه معتبر اصلا نباید در دام خبر جعلی می افتاد که مجبور به تکذیب شود. 🔹خصوصیت تکذیب چیست؟ 1️⃣معمولا به صورت رفع تکلیف و برداشتن بار مسوولیت حقوقی صورت می گیرد. 2️⃣به دلیل بار منفی اعتباری برای رسانه ها تلاش زیادی برای بازتاب دادنش صورت نمی گیرد. 3️⃣به دلیل پایین بودن ارزش سرگرم کنندگی و تحریک هیجانی توجه مخاطبین کمتری را جلب می کند. 🔻خبر، امروز گلوله ایست در خشاب سلاح جنگ رسانه ای. وقتی اخبار کذب را منتشر می کنیم، به خاطر بار هیجانی متوجه تاثیر روانی آن روی مخاطب نیستیم. گویی اسلحه را سمت جبهه خودی گرفته ایم؛ وقتی گلوله شلیک شد، هزینه تاثیر تثبیت شده آن روی مخاطب هرگز با مرهم کم خاصیت تکذیب خبر، جبران نمی شود. هزینه هایی چون یاس، ناامیدی، ترس، پذیرش قدرتمندی دشمن...