امشب از پیشِ منِ شیفته‌دل، دور مرو نورِ چشمِ منی، ای چشمِ مرا نور، مرو دیگری از نظرم گر برود باکی نیست تو که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو #وداع_جانسوز #شهید_مجید_قربانخانی @bicimchi1

ناله را هر چند میخواهم که پنهان سازمش سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن.... #پدر #آرامش_دل_خانواده_شهید_صلوات #شهید_مجید_قربانخانی @bicimchi1

داش مشتی ها و داداش مجید ادای احترام رفقای داش مشتی داداش مجید در مراسم تشییع جنازه داداش مجید #شهید_مجید_قربانخانی @bicimchi1

فیلمی دیده نشده از وداع جانسوز #خواهر با برادر شهیدش در معراج الشهدا #شهید_مجید_قربانخانی @bicimchi1

📹 ″ذره‌ای کم نشود حرمت بانویِ دمشق تا دفاع حرمش دستِ علی‌اکبرهاست...″ 🔹 اشک‌های خالصانه‌ و ملتمسانه‌ی شهید مجید قربانخانی کنار ضریح حضرت زینب (سلام الله علیه) #فدائی_حضرت_زینب_س #حر_مدافعان_حرم #شهید_مجید_قربانخانی @bisimchi10

🎥 روایتی از فرمانده شهید اگه این هم پاک نشد هم خاک نشد هرچی دوست داشتی بگو ! #شهید_مجید_قربانخانی https://eitaa.com/bisimchi10

🥀 از امام حسین (ع) خواستم که آدمم کند 🥀 هشت روز مانده به اربعین سال 93 ساعت یازده شب بود که مجید سراسیمه آمد خانه: «وسایلم را جمع کنید که عازم کربلا هستم.» گفتم: «زودتر می‌گفتی که به چند تا از فامیل و آشنا خبر می‌دادیم.» عجله داشت و رفقایش داخل ماشین منتظرش بودند. چه رفقایی و چه سفر اربعینی! تا برسند مرز مهران، صدای آهنگ و بگوبخندشان بلند بود؛ گویا کارناوال شادی راه انداخته بودند. 🥀 مجید اولین بار که رفت داخل حرم حضرت علی (ع) کمی تغییر کرد و کم‌حرف شد. هر بار هم که می‌رفت حرم، دیر برمی‌گشت؛ آن هم با چشم‌های قرمز. رفقا مانده بودند که این خود مجید است یا نقش بازی جدیدش. 🥀 پیاده‌روی که شروع شد، مجید غرق در خودش بود. نه می‌گفت و نه می‌خندید. پایش که رسید بین الحرمین، از درون شکست. دیگر دست خودش نبود. ذکر لبش یا حسین یا حسین بود و مشغول اشک و ناله. 🥀 وقتی می‌خواستند برگردند، به صمیمی‌ترین دوستش گفت: «توی این چند روز از امام حسین (ع) خواستم که آدمم کند. اگر آدمم کند دیگر هیچ چیز نمی‌خواهم.» او حُرّی دیگر شده بود. فاصلهٔ بین توبه و شهادتش 13 ماه بیشتر نبود. 📚 برگرفته از کتاب #مجید_بربری | زندگی داستانی حُرّ مدافعان حرم #شهید_مجید_قربانخانی @bisimchi10