⚜ بحثی در فقه داریم با این محتوا که اگر محتمل بزرگ اما احتمال آن پایین باشد، عقل فقهی در مواردی حکم به احتیاط می کند. حال در موضوع #واکسن با توجه به نظر کارشناسان مختلف در دنیا، سه احتمال وجود دارد: ۱- احتمال تاثیر (نجات از مرگ)، که مورد تاکید عده ای و مورد تردید عده ای است. ۲- احتمال عدم تاثیر که مورد تایید عده ای و مورد تردید عده ای است. ۳- احتمال اضرار (مرگ) که مورد تایید عده ای و مورد تردید عده ای است. پیداست که در هر سه احتمال، طرفداران معتقد به بزرگ بودن احتمال هستند و منتقدان، احتمال را ناچیز می دانند یا احتمال را رد می کنند. جریان حاکم پزشکی مورد اول را می پذیرد و جریان های رقیب(که شامل بخشی از اصحاب پزشکی مدرن و سایر جریان های طبی است) نیز مورد ۲ یا ۳ را می پذیرند. #آماری هم وجود ندارد که بتوان با استشهاد به آن گفت که کدام منظر طرفداران بیشتری دارد. غیر از اینکه رسانه های جریان حاکم این تلقی را تایید می کنند که تعداد بیشتری هستند. و البته #سانسور منتقدان، طبعا تعداد آنها را کوچک نمایی می کند. هر چند تعداد افراد چندان #استدلال را تغییر نمی دهد. حال که این مسیله مطرح است به نظر می رسد با فرض بزرگ بودن محتمل (مرگ)، عقل فقاهتی حکم می کند که باید #احتیاط کرد. هر چند در طرف مقابل هم احتمال نجات وجود دارد. تنها سوال من این است که آیا این مسایل از صافی نظام فقهی عبور کرده است؟ آیا صرف بزرگ بودن محتمل ها، نمی تواند هشدارهایی فقاهتی را برانگیزاند و فقها را به تأملات دقیق تری دعوت کند؟ شهید مطهری، صرف بزرگ بودن محتمل معاد را یکی از اساسی ترین دلایل احتیاط در زندگی دنیوی به منظور آمادگی برای معاد می دانند... لطفا این مسئله #علمی را با لحن سیاسی نخوانید. چرا که تلاشم این بوده که مسیله را با لحن سیاسی ننویسم. دیگر اینکه حضرت آقا در مقام اداره کشور، تصمیم را در زمان گرفته اند. اما بر اصحاب علم است که مسایل را تحلیل کنند و صرف تصمیم در مقام اداره، آنها را منسد از بحث علمی نکند. مشی رهبری نیز بر همین بوده و هست. راه حل رهبری در این موارد، کرسی های آزاد اندیشی است که بر عهده دانشگاه ها و حوزه علمیه است. دانشگاه های علوم پزشکی تا کنون رغبتی نشان نداده اند. به نظر می رسد که حوزه های علمیه بهترین نهاد در این زمینه اند. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi