💠 *حروف و کلمات ما چه آثاری دارند؟* *بسمه تعالی* *دوستان سخنورم* *سلام علیکم* درباره *گفت و شنید* نکاتی وجود دارد که دانستن آن برای رسیدن به هدف #کمال_انسانی و دور شدن از عواقب ناخوش آیند، مفید فایده است، که به شرح ذیل بقدر بضاعت اندکم تقدیم حضور می شود. *اول* ، علم حروف دارای شرایطی است که از نظر کمی(عدد و رقم) و کیفی(مزاجی) بکار بردن آن بر اساس شکل حروف و کلمات آثاری برای بکار برنده و مخاطب آن دارد، که در زمانه ما خیلی مرسوم نیست مگر در نزد اهلش. *دوم* ،حروف دارای خواصی هستند که در سه نوع دسته بندی می شوند. *الف* . *حروف رقمی* (نوشتنی)، *ب* . *حروف لفظی* (گفتاری) ، *ج* . *حروف مُستحضَر* (ذهنی). *۱* . *حروف نوشتنی* همین متونی است که می نویسیم و می خوانیم، و هرکسی بقدر علم و دانش و بینش خود پندارش را مرقوم می کتد. که به نسبت علم نویسنده از نظر کمی و کیفی در خواننده اثری دارد. باید بدانیم که اگر پندار و نوشتار ما منبعث از #کلام_حق(قرآن و حدیث) باشد بعلت الهی بودن ان گوینده و خواننده را به تعالی می‌رساند. *إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّب* ، ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻫﺎی ﭘﺎﮎ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ(فاطر ١٠)، و اگر مطالب نفسانی و وهم و خیال به قلم بیاید فقط در مرحله *حسی* کاربرد دارد، مطالب با منشأ *فکری* و *عقلی* و *قلبی* نیز هرکدام به مکان خود یعنی ذهن و عقل و قلب می‌رسند. *۲* . *حروف گفتنی* نیز از پندار فرد صادر می‌شود ولی بجای نوشتن گفته می‌شوند و بجای خواندن شنیده می‌شوند، ولی این حروف در فضای محیط شناور خواهند بود و آثارشان نیز همان آثار نوع نوشتاری است. *۳* . *حرف مستحضر* حروفی هستند که در نفس و ذهن ما شکل گرفته اند و محصول شنیده ها و دیده ها و پندار ما هستند، اگر *خاصیت مثبت* داشته باشند در وجود ما و در مرحله بیان و نوشتن نیز *بار و انرژی مثبت* خواهند داشت ، و اگر محصول ذهنی ما از محیط نامناسب و مطالب دروغین و جملات زشت و اندیشه های فاسد و تفکرات غلط تشکیل شده باشند دارای *بار منفی* بوده که در نوشتن و گفتن به دیگران برای آنها نیز آثار منفی ایجاد خواهد کرد. برای همين همنشین ما باید از ما بهتر باشد تا از او بار مثبت در وجودمان ایجاد شود. #کلماتی و #حروفی که از منابع نورانی قرآن و بزرگان دین استخراج شده باشند ما را به اوج *سلامت قلبی و روحانی* می رسانند و اگر این حروف کلمات از خواهش نفسانی و وهم و خیالات شخصی حاصل شده باشد ضمن اینکه باری بر عهده نفس ماست(وبال گردن)، خشابی از تیر زهرآگین است که به سمت هرکه شلیک شود موجب جراحات ابعاد وجودی و روح و روان آن خواهد شد. *عزیزان من* برای همین حقایق است که خداوند ما را به *بیانات حکمت آمیز و موعظه های نیکو و گفتمان زیبا* سفارش کرده، که : *ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ* ﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ، ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻦ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ، ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﻭﺵ، ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﻨﺸﻴﻦ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﺶ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.(النحل ١٢٥) *محاسب* باشیم سینه ها محل انباشت زشتی ها نشود، *مراقب* باشیم دهان ها هرزه و هرزه خوار نباشد و *مواظب* باشیم زبان ها محل خروج پلشتی نشود، فرزند انسانیم و انسان باشیم. دکتر سیّدعلی جوادی چهارشنبه ۱۴۰۰/۱۲/۲۵ 🆔 @Dr_Seyed_Ali_javadi Drjavadi.com @bode4om