قدیمیا می‌گفتن اسم روی سرنوشت آدم خیلی تاثیرگذاره و به همین دلیل باید برای بچه‌ها اسامی خوبی رو انتخاب کرد. تا اینجا اوکیه. یکی از معانی اسم فرهاد کوهکن می‌شه خوش اقبال. الان اتفاقی یه شعر خوندم از فرخی یزدی راجع به فرهاد و داشتم فکر می‌کردم این گفته‌ی قدیمی‌ها چقدر با سرنوشت این پسر در تضاده که نه تنها خوش‌ اقبال نبود بلکه عاقبت غم‌انگیزی‌و هم داشت. حقیقتا دلم سوخت. ' شعرش '

عکس هایی که حس خوبی رو میدن.

یه جمله هایی هست مثل مثلا " خاورمیانه‌ای، کله‌ سیاهِ خاورمیانه‌ای" یا همین جمله‌ی "ایرانی بس‌ کن"‌ای که جدیدا عین نقل و نبات استفاده می‌شه، حس خوبی رو به من نمی‌دن چون فکر می‌کنم درون مایه‌‌ی همشون یه جور تحقیر و توهینه. این همه واژه و کلمه، بدون استفاده از این جملاتم می‌شه حرف زد یا گروهیو خطاب کرد.

تو مثل عطرِ شالیزارِ بارون خورده می‌مونی..

بوی غذای توی کوچه‌ها و راهروی آپارتمان‌ها رو دوست دارم. پنجره‌های خونه‌ی آدم‌ها رو هم دوست دارم. اینکه موجوداتی شبیه ما، با تصمیم‌ها و مسیرهای متفاوتی توی زندگیشون، کنارمون زندگی می‌کنن و آثار زندگی هم رو می‌بینیم خیلی جالبه. توی هر پنجره یه عالمه داستان و دردسر جالب وجود داره. 'سلیمی

-

کل زندگی آدم خلاصه می‌شه تو وفق دادن. وفق دادن بجای عصبانیت از قراری که کنسل شده، وفق دادن با تفکر پدرو مادرت تو موضوعی که باهم اختلاف‌ نظر دارید، وفق دادن با پول توجیبیِ کمی که باهاش باید تا آخرماه سر کنی، وفق دادن با دوری از خونواده و شرایط خوابگاه. عباس معروفی تو کتاب سال بلوا یه‌جایی می‌گه، آنهایی که بهتر از دیگران خود را با محیط وفق دهند، زنده می‌مانند. زندگی همیشه یه‌جاش لنگ می‌زنه، شرایط بر وفق مراد نیست، بروفق مراد کردنه، اینجوری می‌شه دووم آورد.

یه حکایتی خوندم چند وقت پیش که متاسفانه یادم نیست از چه کسی بود. از یکی پرسیدن: چجوریه که انقدر از زندگیت راضی هستی؟ گفت: بارون همون روزی که من میخوام می‌باره، رودخونه ها از همون جهتی که من می‌خوام جاری می‌شن و خلاصه زندگی همونجوریه که من می‌خوام. دوباره می‌پرسن: مگه همچین چیزی ممکنه؟ و مرد جواب میده: بله! چون خواسته‌ های خودم رو با خواسته های اون وفق دادم و دیگه هیچ آرزویی ندارم.

#شنیدنی [ترین صداها] -قسمتِ دوم- برای نوازش گوش‌هات، چون می‌دونم دوستش خواهی داشت.

کلیت روابط آدمها بده بستونه. وقتی می‌خوای با آدمای درست و موفقی که وجهه‌ی اجتماعی خوبی رو دارن معاشرت داشته باشی، باید اول از خودت یه شخصیتِ درجه‌ یک بسازی و آدمایی که دوزار نمی‌ارزن رو پشت سرت جا بذاری، بعد خود به خود آدمای لول بالا میان تو زندگیت. اینو یادت باشه که تا تپه‌هارو رها نکنی، به قله نمیرسی.

خوش‌به‌حال آدمایی که می‌خوان برن مشهد، یا قصدِ رفتنش رو دارن، یا تو قطار و هواپیما و ماشین درراهِ مشهدن، یا شهرشون نزدیکِ مشهده، یا خودِ مشهدن، یا خونشون تو یکی از کوچه‌های منتهی به حرمه. عمیقا بهتون غبطه می‌خورم لعنتیا.