📚نهج البلاغه / حکمت ۱۱۴ 🔻جایگاه خوشبینی و بدبینی در جامعه (اخلاقی،اجتماعی) ✨ وَ قَالَ ( عليه السلام ) : إِذَا اسْتَوْلَي الصَّلَاحُ عَلَي الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ وَ إِذَا اسْتَوْلَي الْفَسَادُ عَلَي الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ . ✅ و درود خدا بر او فرمود: هرگاه نيكوكاري بر روزگار و مردم آن غالب آيد، اگر كسي به ديگري گمان بد برد كه از او عمل زشتي سرنزده، ستمكار است، و اگر بدي بر زمانه و مردم آن غالب شود، و كسي به ديگري خوش گمان باشد، خود را فريب داد. #جلسه_هفتاد_و_هفتم_شنبه۲۹مهرماه۱۴۰۲ #حکمتها