🔰 جایگزین جذاب برای رسانه در خانه 🔻 برای داشتن لحظات شاد مشترک باید درخانه برنامه‌ریزی داشته باشیم. در این راستا می‌توان فرزندان را در کارهای خانه شریک کرد، به طوری که آنها هم خوشحال باشند. مثلاً از دختر و پسرمان بپرسیم چه غذایی دوست داری؟ بعد از او بخواهیم همراه هم، همان غذا را درست کنیم. این یعنی هم به علاقه او احترام گذاشته‌ایم و هم مسئولیتی به او داده‌ایم. یا مثلا معضل بیشتر خانواده‌ها به هم ریخته بودن اتاق بچه هاست. نسبت به این موضوع می‌توان سه واکنش داشت، خودمان با عصبانیت اتاق آنها را مرتب کنیم، با عصبانیت بگوییم اتاقتان را مرتب کنید، یا به شکل یک بازی در کنار هم اتاق را مرتب کنیم. نمونه دیگر اینکه اگر شیری در خانه چکه می‌کند یا لامپی سوخته است، پدر از پسرش بخواهد که جعبه ابزار را بیاورد و با هم مشغول درست کردن آن شوند. شریک کردن بچه ها در کار خانه هم، جایگزین استفاده از رسانه‌ها است و هم مسئولیت دادن به بچه‌ها و توجه به آنهاست. استاد عبداللهی #تربیت_فرزند #استاد_عبداللهی @bronsi

🔰 كارتون ها اینجوری در بچه ها اختلال ایجاد میکنند! 🔻کاری که رسانه‌ها می‌کنند این است که الگوهای متناقض به ما نشان می‌دهند. مثلاً در فیلم زوتوپیا، شخصیت اصلی داستان، جودی هابس است که هدفی روشن و مشخص دارد و می‌خواهد پلیس شود. جامعه هم برای رسیدن به هدفش با او همراهی ندارد. اما او برای رسیدن به هدفش بسیار پیگیر است. این مطلب به صورت افراطی در فیلم بیان می‌شود که «فرد، هر چه را بخواهد می‌تواند حاکم کند» و دقیقاً در بخشی از فیلم این بیان می‌شود که یک بچه روباه می‌خواهد فیل شود. جودی به او می‌گوید: روباه کوچولو! می‌خواهی فیل شوی؟ تو حتما وقتی بزرگ شدی، تبدیل به یک فیل خواهی شد! یعنی نقش جدی برای اراده فرد قائل می‌شود. در مقابل در فیلم دیگری به نام روح، شخصیت اصلی می‌خواهد به هدفش برسد. اما به هر هدفی که می‌رسد دائما می گوید: خوب که چی؟! برخلاف جودی که دائما رسیدن به هدف را توصیه می‌کرد، در این فیلم گفته می‌شود، مهم نیست به هدفت برسی. مهم این است که از لحظه‌هایت لذت ببری. این دو الگو و تناقض است. هیچ کدام مسیر درست را نشان نمی‌دهند و هر دو مسیر را کاریکاتوری نشان می‌دهند. فرزند ما باید بر اساس کدام الگو زندگی کند؟ #تربیت_فرزند #انیمیشن #استاد_عبداللهی @bronsi