🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️گذری‌کوتاه بر ویژگیهای‌ظاهری‌وباطنی #امام‌موسی‌کاظم(ع) 🔶 #امام‌موسی‌کاظم(ع)، امام‌هفتم ما شیعیان،‌ که پس از شهادت پدرشان امام‌جعفرصادق(ع) به امامت رسیدند و از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ یعنی به مدت ۳۵ سال رهبری شیعیان را بر عهده داشتند. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای‌عباسی یعنی منصور، مهدی، هادی و هارون‌الرشید بودند که همگی در ضدیت با شیعه قرار گرفته، اختناق و فشار بسیاری را متوجه امام‌موسی‌کاظم(ع) و اصحابشان نموده بودند. 🔷نام امام، موسی و لقب آنحضرت، کاظم(ع) کنیه آن امام ابوالحسن و ابوابراهیم است. شیعیان و دوستداران لقب #باب‌الحوائج به آن حضرت داده‌اند. تولد امام‌موسی‌کاظم(ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری در ابوأ اتفاق افتاد. #دوران‌امامت‌امام‌کاظم(ع) مقارن بود با سال‌های آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و ۱۳ سال از دوران خلافت هارون که سخت‌ترین دوران عمر آن حضرت به شمار آمده است. 🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) از حدود ۲۱ سالگی براساس وصیت پدر بزرگوارشان و به امر خداوند متعال به #مقام‌بلندامامت رسیدند، و زمان امامت آن حضرت ۳۵ سال و اندکی بود که مدت امامت آنحضرت از همه ائمه بیشتر بوده است، البته غیر از حضرت ولی عصر(عج). #امام‌موسی‌کاظم (ع) دارای قامتی معتدل بودند. صورتشان نورانی و گندمگون و رنگ مویشان سیاه و انبوه بود. بدن شریفشان از زیادی عبادت ضعیف شده بود، ولی همچنان روحی قوی و قلبی تابناک داشتند. 🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) به تصدیق همه مورخان، به زهد و عبادت بسیار معروف بوده اند. حضرتشان از عبادت و سخت‌کوشی، به عبد صالح معروف و در سخاوت و بخشندگی مانند نیاکان بزرگوار خود بودند. #امام‌موسی‌کاظم(ع) کیسه‌های ۳۰۰ دیناری و ۴۰۰ دیناری و ۲۰۰۰ دیناری بین ناتوانان و نیازمندان تقسیم می‌کردند. از امام‌موسی‌کاظم(ع) روایت شده است که فرمودند: «پدرم پیوسته مرا به سخاوت داشتن و کرم کردن سفارش می‌کرد.» 🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) با آن کرم و بزرگواری و بخشندگی خود، لباس‌خشن بر تن می‌کردند. چنانکه نقل کرده‌اند: #امام‌بسیارخشن‌پوش و روستایی‌لباس بود و این خود نشان دیگری است، از بلندی روح و صفای باطن و بی‌اعتنایی آن امام به زرق و برق‌های گول زننده دنیا. #امام‌موسی‌کاظم(ع) نسبت به همسر و فرزندان و زیردستان بسیار باعاطفه و مهربان بودند. همیشه در اندیشه فقرا و بیچارگان بودند، و پنهان و آشکار به آنها کمک می‌کردند. 🔷برخی از فقرای مدینه او را شناخته بودند، اما بعضی - پس از تبعید حضرت از مدینه به بغداد - به کرم و بزرگواریش پی بردند و آن وجود عزیز را شناختند. #امام‌موسی‌کاظم(ع) به تلاوت قرآن مجید انس زیادی داشتند. قرآن را با صدایی حزین و خوش تلاوت می‌کردند. آنچنان که مردم در اطراف خانه آن حضرت گرد می‌آمدند و از روی شوق و رقت گریه می‌کردند. 🔷بدخواهانی بودند که آن حضرت و اجداد گرامیش را - روی در روی - بد می‌گفتند و سخنانی دور از ادب به زبان می‌راندند، ولی آن حضرت با بردباری و شکیبایی با آنها روبرو می‌شدند، و حتی گاهی با احسان آنها را به صلاح می‌آوردن، و تنبیه می‌فرمودند. تاریخ، برخی از این صحنه‌ها را در خود نگهداشته است. #لقب‌کاظم از همینجا پیدا شد. کاظم یعنی نگهدارنده و #فروخورنده‌خشم. این رفتار در برابر کسی یا کسانی بوده که از راه جهالت و نادانی یا به تحریک دشمنان به این کارهای زشت و دور از ادب دست می‌زدند. 🔷رفتار حکیمانه و صبورانه آن حضرت کم کم، بر آنان حقانیت خاندان عصمت و اهل بیت علیهم‌السلام را روشن می‌ساخت، اما آنجا که پای گفتن کلمه حق - در برابر سلطان و خلیفه ستمگری - پیش می‌آمد، #امام‌موسی‌کاظم(ع) می‌فرمودند: «قل الحق و لو کان فیه هلاکک؛ حق را بگو اگر چه آن حق‌گویی موجب هلاک تو باشد». #ارزش‌والای‌حق به اندازه‌ای است که باید افراد در مقابل حفظ آن نابود شوند. در فروتنی - مانند صفات شایسته دیگر خود - نمونه بودند. 🔷با فقرا می‌نشستند و از بینوایان دلجویی می‌کردند. بنده را با آزاد مساوی می‌دانستند و می‌فرمودند: «همه، فرزندان آدم و آفریده‌های خدائیم». از ابوحنیفه نقل شده است که گفت: #موسی‌بن‌جعفر(ع) را در کودکی دیدم و از او پرسش‌هایی کردم، چنان پاسخ داد که گویی از سرچشمه ولایت سیراب شده است. به راستی ایشان فقیهی دانا و توانا و متکلمی مقتدر و زبردست بود. محمدبن‌نعمان نیز می‌گوید: #موسی‌بن‌جعفر(ع) را دریایی بی پایان دیدم که می‌جوشید و می‌خروشید و بذرهای دانش به هر سو می‌پراکند. منبع: وبسایت‌راسخون به‌نقل‌از سایت‌عصرشیعه #امام_موسی_کاظم 🌼https://eitaa.com/bshmk33