.
🅾 تصمیم به تخصیص ۶۰ هزار میلیارد تومان از منابع شبکه بانکی برای حمایت از بازار سرمایه، مصداق بارز ریاکاری در منطقِ سرمایهداری نئولیبرال است.
✖️ از نظرِ نئولیبرالیسم؛ بازارِ آزاد تا زمانی مطلوب است که برای اقلیت سرمایهدار سودآور باشد، اما با نخستین نشانههای زیان، دولت باید بیدرنگ وارد شود و زیانها را ملی کند.
👈 ما با یک الگوی آشنا مواجهیم: «خصوصیسازیِ سود و عمومیسازیِ زیان». وقتی بازار در اوج است، منافع آن به جیب گروهی محدود از سهامداران و بازیگران خاص میرود (از میان ۴۱ میلیون سهامدار فعال، تنها ۳۴۷ هزار نفر پرتفوی بالای ۲۰۰ میلیون دارند و دارندگان پرفتوی بالای یک میلیارد تومان، کمتر از ۱۰۰ هزار نفرند)؛ اما زمانی که بازار به رکود میافتد، این عموم مردماند که از طریق منابع بانکی، باید زیانها را پوشش دهند.
چنین الگویی نه تنها ناقض اصول رقابت و کارایی ادعاشده توسط نظریهپردازان نئولیبرال است، بلکه انگیزههای احتیاطی و مسئولانه را در فعالان بازار از بین میبرد. چرا باید نگران ریسک باشند، وقتی مطمئناند که دولت همیشه برای نجاتشان دخالت خواهد کرد؟
🔸 مهمتر از همه، این سیاست نهتنها بحران ساختاری نهفته در ذات بازار سرمایه را درمان نمیکند، بلکه صرفاً یک مُسکن موقتی است که بحران را به تعویق میاندازد و حتی ژرفتر میسازد. این تصمیم، حمایت از بازار نیست، بلکه تثبیت یک وابستگی خطرناک و بازتولید نابرابری در سیاستگذاری است: گروهی خاص بدون پذیرش ریسک، سود میبرند، و اکثریت جامعه باید تاوان بیثباتی را بپردازند. این همان سرمایهداری گزینشی است که نئولیبرالیسم در خفا به آن تن میدهد؛ سرمایهداریای که در آن شکستها ملی و موفقیتها خصوصیاند.
👈 #هوشیار_باشیم : در شرایط حادِ سیاسی که همه دست به عصا حرکت میکنند و ضریب احتیاط صد چندان میشود، زالوهای نئولیبرال فرصت را غنیمت شمرده، نیش خود را بر پیکرِ در شوکرفتهی اقتصاد فروکرده و خون ملت را میمکند.
#مبادله_ارز_بریکس
#دلارزدایی
#لابیگری_منفعتطلبان
✍ سید یاسر جبرائیلی
➯@Bshmk33