▪ فرامتن صحبت‌های #ظریف یا منطق استعماری ظریف هفته پیش صحبت های ظریف درباره #پولشویی در ایران و نقش آن در مخالفت با اف ای تی اف آنقدر مهم بود که به طور طبیعی واکنش های فراوانی را برانگیزد و البته سبب شادی رسانه های فارسی زبان خارجی هم شد. 🔺 نکته ای در سخنان ظریف وجود دارد که به نظر نباید از کنار آن ساده عبور کرد. بودن یا نبودن پولشویی در ایران و یا مداخله یا عدم مداخله آن در فرآیند همکاری با اف ای تی اف یک مساله است و ایده محوری افرادی مانند ظریف که این سخنان را می‌گوید مساله‌ای دیگر. مساله اصلی این است که آقای ظریف در فرامتن صحبت خود معتقد است ایران فقط در زمانی می‌تواند با فساد مبارزه کند که به معاهدات بین‌المللی بپیوندد و مفاد آنها را اجرا کند. 😐 به عبارت دیگر ظریف معتقد است که در داخل ایران ایده و راه کار و توان برای مبارزه با فساد وجود ندارد و تا زمانی که به معاهدات بین‌المللی نپیوندیم و خود را متعهد به اجرای آنها نکنیم مبارزه با فساد انجام نمی شود. او باور دارد همین واقعیت سبب شده که جریان فساد در کشور با همکاری ایران با اف ای تی اف مخالفت کرده و حاضر است هزینه های نجومی برای آن انجام دهد. در نگاه ظریف جریان فساد هیچ ترسی از نیروهای داخلی ندارد و آن را ناتوان می بیند. به نظر می‌رسد اعتقاد خود ظریف هم همین است. یعنی ظریف هم باور دارد که نیروهای داخلی کشور عرضه مبارزه با فساد ندارند و حتما باید زور خارجی بالای سر نیروهای داخلی باشد تا با فساد مبارزه کنند. از طرف دیگر ظریف اعتقاد دارد که زور خارجی منافع مردم را تامین می‌کند. ❗ این منطق خیلی شباهت به منطق #استعمار و یا قیمومیت دارد. در این منطق کشورهای توسعه یافته یا شمال معتقد بودند کشورهای جنوب ایده و توان توسعه خود را ندارند و لذا ضروری است آنها به عنوان برادر بزرگتر امورات این کشورها را به دست بگیرند. این فرامتن ارزش نگرانی دارد. کاملا روشن است کسانی که فکر میکنند با زور خارجی میتوانند در داخل با فساد مبارزه کنند آب در هاون میکوبند و دچار اعوجاج فکری هستند که باید در مبانی خود بازنگری کنند. از فساد زیان بارتر این حس ناتوانی است که ادراک غلط و تصمیم غلط را هم سبب میشود. #پولشویی #FATF #توافقنامه_پاریس @aroshan 🇮🇷 @yazdbso