إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ... و چه خسرانی بالاتر از اینکه تو خیابونای شهرم قدم میزنیو من اجازه ندارم ببینمت نماز میخونیو من اجازه ندارم بهت اقتدا کنم غصمو میخوریو من اون قدر وجود ندارم ک حداقل به اندازه خودم از بار غمات کم کنم کمتر به خودم بد کنم... ببخش که نا امیدت کردم ببخش که نمیتونی رو من حساب کنی ببخش که اینقدر بی لیاقتم ببخش که هیچ قدمی برات بر نداشتم فقط شدم ادعا هر جمعه گفتم کجایی چرا نیستی ولی خودم بهتر از همه میدونم که اگه همین فردا بیای من کسی نیستم که بتونی بهش افتخار کنی.. کاش فردا نیای هیچی آماده نیست حس میکنم همه یادشون رفته که نیستی.. دارن زندگی میکنن.. بدون تو! عجیب نیست؟ کمبودتو حس نمیکنن پس نیا وقتی قدرتو نمیدونیم وقتی هنوز نفهمیدیم چقدر بدبختیم.. وقتی راضی شدیم به این زندگی مزخرف که همه روزاش مثل همه.. وقتی سرگرم دنیا شدیم.. فکر کردیم اگه از هم بدزدیم زرنگیم! یادمون رفت همش بازیه همش یه امتحانه ک خیلی زود تموم میشه یادمون رفت باید جواب پس بدیم باید رومون بشه روزی که تموم شد همه چی بگیم ما شیعه علی ایم نشیم مایه خجالتش... @bynolharamyn

در هنگام نیایش؛ به آنچه خدا به شما نداده ، فکر نکنید ... به نعمت های بیشماری فکر کنید که خـــداوند بدون نیایش، به شما بخشیده است ...!! @bynolharamyn