دوباره شب اربعین برسونی منو اون سرزمین که می‌خونه با ما روح‌الامین تو‌ رو دوس دارمت

سکوت شبم که مثل پتک می‌مونه، دائم سر مارو نشونه گرفته.

باید یه معاهدهٔ صلح بین خودم و ظلمات شب تنظیم کنم، یه جایی بالاخره باید باهم راه بیایم.

باید چلّه‌ی «قرائت‌ زیارت‌عاشورا‌ در بـغل» بگیریم.

ما با اعمالی که امام با آن انس دارد _ بیگانه ایم _ آن وقت ادعای با او بودن را داریم _ در حالیکه با ادعا هیچ‌گاه ظهور نزدیک نشده است فقط اضافه‌هایی بوده برای رنج غیبت ..!

کم حرف می‌زنیم و فقط گریه می‌کنیم چون اشک صادقانه ترین گفت‌ و‌ گوی ماست ..

اشک : باران اختصاصیِ هر فرد برای خویش

می‌خواست آسمان که ببارد گه وداع بیچاره خسته بود ، بجایش گریستم

مَوْلاي بِذِكْرِكَ عاشَ قَلْبي وَ بِمُناجاتِكَ بَرَّدْتُ اَلَمَ الْخَوْفِ عَنّي ابوحمزه‌ ثمالی

گریه مثل باران است؛ به اذن اللّٰه می‌بارد و همان خواص باران را دارد. زمینِ مرده به وسیلهٔ باران زنده می‌شود، به طوری که زمینی که هیچ هنری نداشته هنر پیدا می‌کند. خدا باران را دلیلی برای رضایت خودش قرار داده است: «از پروردگارتان آمرزش بخواهید و آنگاه به سوی او توبه کنید تا از آسمان بر شما بارانی پی‌درپی فرستد / سورهٔ هود آیهٔ ۵۲» .

گریه، بسیار سازنده است. گریه در دعا غوغا می‌کند. دستگاه اشک را برای تطهیر انسان ساخته‌اند. خدا خالق اشک است و این فوق‌العادگیِ انسان است.