باید یه معاهدهٔ صلح بین خودم و ظلمات شب تنظیم کنم، یه جایی بالاخره باید باهم راه بیایم.

باید چلّه‌ی «قرائت‌ زیارت‌عاشورا‌ در بـغل» بگیریم.

ما با اعمالی که امام با آن انس دارد _ بیگانه ایم _ آن وقت ادعای با او بودن را داریم _ در حالیکه با ادعا هیچ‌گاه ظهور نزدیک نشده است فقط اضافه‌هایی بوده برای رنج غیبت ..!

کم حرف می‌زنیم و فقط گریه می‌کنیم چون اشک صادقانه ترین گفت‌ و‌ گوی ماست ..

اشک : باران اختصاصیِ هر فرد برای خویش

می‌خواست آسمان که ببارد گه وداع بیچاره خسته بود ، بجایش گریستم

مَوْلاي بِذِكْرِكَ عاشَ قَلْبي وَ بِمُناجاتِكَ بَرَّدْتُ اَلَمَ الْخَوْفِ عَنّي ابوحمزه‌ ثمالی

گریه مثل باران است؛ به اذن اللّٰه می‌بارد و همان خواص باران را دارد. زمینِ مرده به وسیلهٔ باران زنده می‌شود، به طوری که زمینی که هیچ هنری نداشته هنر پیدا می‌کند. خدا باران را دلیلی برای رضایت خودش قرار داده است: «از پروردگارتان آمرزش بخواهید و آنگاه به سوی او توبه کنید تا از آسمان بر شما بارانی پی‌درپی فرستد / سورهٔ هود آیهٔ ۵۲» .

گریه، بسیار سازنده است. گریه در دعا غوغا می‌کند. دستگاه اشک را برای تطهیر انسان ساخته‌اند. خدا خالق اشک است و این فوق‌العادگیِ انسان است.

وقتی که اشک برای استغفار است، مقام بلندی پیدا می‌کند و جزء مُطهِّرات می‌شود‌. اشک اگر از روی محبت باشد، می‌شود سرمایه‌گذاری در محبت! اشک از محبت نشأت می‌گیرد و دوباره به محبت می‌ریزد؛ اشک از غصه، اشک نیست. اشک بر دنیاست. اگر اشک بر حسرتِ عقب‌ماندگی از دوستان اخروی باشد سازنده است. حسین‌بن‌علی‌ علیه‌السلام می‌فرماید: «أنا قَتیلُ‌ العَبرَة» بهترین راه برای جاری شدن اشک، یاد حسین‌بن‌علی است. اشک در عزای امام‌حسین علیه‌السلام برای ما سرمایه می‌شود. اشک‌های ما از بین نمی‌رود، آنها را جمع می‌کنند برای شبِ اول قبر. هیچ چیز مثل اشک به انسان آرامش نمی‌دهد! اشک فاصلهٔ انسان را با خدا و اهل‌بیت کم می‌کند. بخصوص اشک برای سیدالشهدا اشک دیگری است و ارزش دیگری دارد. این اشک پاک‌کننده است. | آیینهٔ‌تمام

داستانِ اشک، اشک، اشک و اشک :)

شب بخیر اهالی قبیله اشک😊