جوگیری این روزها تصویر سه نوجوان با پلاکارد "بغل برای همه" مورد توجه جدی رسانه ها بویژه نیروهای مذهبی قرار گرفته و از آن با تعابیر متفاوتی یاد می کنند. تصویر پیوست، مربوط به اسفند ۹۶ و روبروی پارک ملت تهران است که چند روز متوالی به مناسبت نوروز، چهار برابر جمعیت این روزها تجمع بغل رایگان برگزار شد و کسی چیزی نگفت. پی نوشت: گاهی جوگیری از مواجهه با برخی پدیده ها باعث ضریب دادن به آنها می شود. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #بغل_رایگان #freehug ✍دکتر محمدرضا اخضریان(جامعه شناس سیاسی) ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@tanzsiyasi ↑¯\_(ツ)_/¯↑

نهی از منکر در خبرها آمده بود که در برخی استان های کشور اقداماتی با هدف امربه معروف و نهی از منکر انجام شده است: کراوات، پاپیون، تی‌شرت، پیراهن تنگ و کوتاه، لباس‌های بدن‌نما و وصله‌دار، طلا و زیورآلات، شلوارهای زیپ‌دار و سایر نمادهای غربی برای آقایان ممنوع استفاده از عکس غیرشرعی در پروفایل افراد ممنوع. گشت نامحسوس در تمام ادارت، شرکت‌ها، مطب، داروخانه و مکان‌های عمومی پلمب سه کافه مختلط به علت کشف حجاب راه اندازی گشت ویژه قلیان در کافه‌ و رستوران‌ها پی نوشت 1 : حجاب و مهمتر از آن، عفاف، یک واجب شرعی است که انحصاری در مرد و زن ندارد. پی نوشت 2 : امربه معروف و نهی از منکر از فروع دین و از واجباتی است که انجام آن مراتب، لوازم و شروطی دارد که هم با فرد هم با جامعه پیوند دارد. پی نوشت 3 : تجربه 40 ساله نهادهای رسمی امر به معروف نشان داده که شل کن و سفت کن های مکرر رخ داده و فشارهای مقطعی اما سنگین بر جامعه بویژه در شرایط اقتصادی و اجتماعی سخت دستاوردی جز فراخوان نارضایتی ها به کف خیابان نداشته و به دلایل سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی و تعارض با شاخص های سرمایه اجتماعی رها شده و ناکام مانده است. اقدامات و عملکرد ستاد امربه معروف کنونی ممکن است موجب خرسندی گروهی از متدینان دلگیر از شرایط فرهنگی جامعه شده باشد اما نهایتا دستاورد این رفتارهای هیجانی و سرنوشت مدیران کنونی ستاد را باید در آینده نزدیک دید. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی ✍دکتر محمدرضا اخضریان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@tanzsiyasi ↑¯\_(ツ)_/¯↑

جور دیگر باید دید... این روزها با فرونشستن حجم و شدت اعتراضات بخشهایی از جامعه فرصت تازه ای برای اندیشیدن در باب چالش های #حکمرانی_شایسته فراهم شده که می توان با صبر و تأمل به یک فرصت مدیریتی تبدیل کرد. پیش از این چندین بار درباره چند نکته نوشتم: اینکه #دولت_سیزدهم دولتی بی گفتمان است. اینکه #سرمایه_اجتماعی نظام در حال ریزش و نیازمند توجه است. اینکه یکی از چالش های بنیادین جامعه، چالش گسست هویتی است. اینکه برای توسعه فرهنگ گفتگو نیاز به یک #گفتمان قابل چانه زنی، غیرهویتی و غیردوقطبی است. و... می دانم که تعابیر پیش رو در فرهنگ واژگان بخشی از نیروهای انقلابی یک انتحار روشن‌فکرانه تلقی می شود اما شاید به تعبیر سهراب، به شستن چشم ها و جور دیگر دیدن کمکی کند. شعار معترضان این روزها که به یک شعار ممنوعه تبدیل شده و سردادن آن به مثابه قرار گرفتن در مسیر دشمنی با نظام تلقی می شود از دید من یک فرصت استثنایی برای ایجاد یک نگاه ایجابی به فرایند تحول و اصلاح در جامعه است. من اگر مشاور رییس جمهور بودم حتما به ایشان پیشنهاد می دادم شعار زن، زندگی، آزادی ... مرد، میهن، آبادی را بر سر دست بگیرد و گوشه ای از این جامعه تحول خواه را برای ساختن زندگی برای میهن به خدمت گرفته و برابری زن و مرد در مسیر آبادانی میهن را فریاد کند. این را می دانم و می فهمم که ممکن است چنین شعاری از زبان رییس جمهور برای بسیاری از مردم بویژه معترضان قابل پذیرش نباشد اما کمترین فایده اش ارسال پیام به مردان و زنانی است که هیچ گوشی، فریادشان را نشنیده است. ارسال این پیام به جامعه است که لازم نیست شعارهایشان را از زبان بیگانگان بشنوند. ارسال پیام به نیروهای انقلابی است که برای ساخت میهن و رسیدن به یک هدف مشترک، نیازی به یک دوقطبی تازه نیست. این شعار یک فرصت تاریخی برای تولید آرام گفتمانی قابل چانه زنی است که مشارکت مرد و زن را برای بیشترین خواسته های جمعی همین دولت بسیج می کند. روشن است که این سخن به معنای نادیده گرفتن تخلفات و خرابکاری های سازماندهی شده نیست بلکه در باب ضرورت گسترش ادبیات آرامش بخش به جامعه و تفکیک حداکثری جامعه معترض از خرابکاران سازمان یافته و بازگشت فوری به مسیر رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی است. ✍دکتر محمدرضا اخضریان @tanzsiyasi ↑¯\_(ツ)_/¯↑