#کپشن مادر بزرگم همیشه بهم میگفت: هیچوقت جـلـوی قطـره اشکی کـه وقـتِ دلتنگی از گوشه‌ی چشمت سَرازیر میشه رو نگیر، با دستـات پاکش‌ نکن؛ اون راهـش رو بلـده، می‌غلته رو گونه‌هات و میوفته رو زمین، میره تو دلِ خاک. خـدا رو چـه دیـدی؟ شـایـد از هـمـون یه قطره دلتنگیِ تـو، گیاهی جوونه بـزنـه و رشد کنه و یه درخت تنومند بشه که زیر سایه‌ش قد بکشی و بزرگ‌ شی، که بهش تکیه‌ کنی و یـادت بـره چیا بهت گذشته، کـه بـدونـی از همین اشک‌هـاست که آدم قلبـش قَـوی میشـه و جـلـویِ هـر اتـفـاق تلخی وایمیسه؛ پـس هیچوقت جـلـوش رو نگیر، اون راهش رو خوب بلده🌱 - مجتبی پورفرخ