💠 ما كه ايجاد فرصت نمى‏كنيم، نه شهامت‏ آن‏ را داشته‏ايم تا دنبال فرصت‏ها باشيم و آنها را ايجاد كنيم و نه گذشته از شهامت، لياقت‏ بهره بردارىِ از اين معنا در ما بوده است. 💠 از او بخواهيم در اين فرصتى كه خودش فراهم كرده و دعوت كرده، ما را بهره‏مند كند. درست مثل آن بچه‏هاى سركشِ ناهنجارى كه وقتى برايشان غذا مى‏آورند، بايد به زورِ لُولُو و قاقا و مامان و بابا يك لقمه‏هايى به آنها بدهند. 💠 ما خيلى محروميم، خدا شاهد است كه خيلى محروميم، ولى هنوز خودمان به اين شهادت نرسيده‏ايم. محروميم از اين جهت كه غذاى آماده و رزق واسع و كريم حق را، وقتى كه در اختيار ما مى‏گذارند، باز هم دست به سوى آن نمى‏بريم و باز هم كارى نمى‏كنيم. 💠 ان شاء اللَّه كه اين ماه را با عبادات و توجّهات خودتان بتوانيد پربار كنيد. نكته اين است كه او براى ما فرصت و عنايتى و فضل و رحمتى را گسترده و سفره گسترده‏اى را پهن كرده است. 💠 در فضل حق و بارش رحمت حق بحثى نيست، بحث اين است كه كاسه‏هاى ما واژگون است و از اين بارشِ فضل و فيض و رحمت حق، سهمى نمى‏بريم. 💠 ما موانعى داريم كه خوب است در آنها تأملى كنيم و ببينيم چه چيز باعث مى‏شود با اينكه از آن طرف مستمراً «دائمَ الفَضْلِ عَلَى البَرِيَّه وَ بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالْعَطِيَّة» است، با اينكه او دست‏هايش را براى بخشش‏ باز كرده و فضلش را مستمر گذاشته، اما چرا هميشه كاسه ما خالى است؟ 💠 و اين انبان ما اگر موش ندارد، پس هفتاد سال فعاليت و كوشش ما چه حاصلى داشته است؟ حال پنجاه سال، چهل سال، بيست سال، هر كدام هر حدّ و سنّى كه داريم. 💠 چه شده كه در اين مَشك و انبان ما چيزى جمع نمى‏شود؟ و ما سهمى به دست نمى‏آوريم؟ چه مانع‏ها و نقطه‏هاى كورى در ما هست كه نعمت‏ها را هدر مى‏دهد و باعث حَبْط و از بين رفتن نعمت‏ها و عنايت‏ها مى‏شود؟ 💠 پس‏ مرحله اول‏ اين است كه فضل و بخششى باشد. 💠 و مرحله دوم‏ اينكه ما مانعى نداشته باشيم و بتوانيم جمع كنيم. 💠 و مرحله سوم‏ اينكه آنچه كه جمع شده حبط نشود و از بين نرود. 💠 چون در بعضى از روايات آمده كه اعمال را حسد و غرور و عُجْب مى‏خورد و شرك حبط مى‏كند. 📚 بهار رویش، ص ۲۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 لحظه‌ها و موقعیت‌های ناب 💠 در زندگى لحظه‏هايى هست كه انسان مى‏تواند در آن لحظه‏ها راه‏هاى طولانى و درازى را طى كند و موقعيت‏هايى پيش مى‏آيد كه انسان مى‏تواند بارهاى سنگين‏اش را به مقصد برساند. خُنك آنها كه اين لحظه‏ها را مى‏شناسند و اين فرصت‏ها را درك مى‏كنند و از آنها بهره بردارى مى‏كنند! 💠 و او كه ربّ، الله و رحيم به خلق است اين لحظه‏ها را پيش مى‏آورد و اين زمينه‏ها را فراهم مى‏كند تا حركت و رشد ما را سريع‏تر كند، برخوردها و حادثه‏هايى را به وجود مى‏آورد، زمان‏ها و مكان‏هايى را قرار مى‏دهد كه در آن زمان‏ها و مكان‏ها و با اين حادثه‏ها و برخوردهاست كه انسان مى‏تواند راهى را زودتر طى كند و آزادى‏هايى را زودتر به دست بياورد و شناخت و عشق و عمل عظيم‏ترى را با خودش همراه كند. 💠 رمضان‏ اين خصوصيات را دارد كه در آن، هم برخوردها زياد مى‏شود هم حادثه‏هايى در آن هست و هم زمان‏ها و مكان‏هايى همراه آن هستند. 💠 كسى كه از اين مجموعه بتواند برداشت كند، هم ضريب كارش خيلى بيشتر مى‏شود و هم سودش خيلى عالى‏تر؛ ولى اين مسأله بر اين امر متوقف است كه انسان در راهى كه مى‏خواهد شروع كند، بداند چه چيزهايى در آن راه هست و چگونه بايد حركت كند تا بهترين نتيجه را بگيرد. 💠 كسى كه نداند از يك دارو چطور بايد استفاده كند، برداشت و نتيجه‏اش خيلى كمتر است. چه بسا كسى كه به حمام رفته، به جاى اينكه تميزتر بشود، آلوده‏تر و كثيف‏تر و لجن‏تر برگردد؛ چرا كه نمى‏دانسته چگونه بايد خودش را شست و شو كند، اين است كه حتى اگر چرك‏هايش هم پاك بشوند، ولى پوست‏هايش با چرك عجين شده‏اند. 💠 چه بسا اين حمامى كه در رمضان بايد ما را پاك كند و نور بدهد و طراوت‏هايى را در روح‏ و فكر و قلب‏ و عقل‏ و حتى‏ بدن‏ ما به وجود بياورد، به جاى آن در تمام اينها يك سياهى و كدورتى بياورد. 💠 روح تنگ‏تر و عقل تاريك تر و قلب خسته‏تر و سياه‏تر و كدرتر بشود و فكر از كار بيفتد و بدن از آن همه كه خورده ضايع بشود. 💠 اين است كه انسان بايد بيابد كه چه بخورد، چه ببيند، چه غذايى را در اين ماه با خودش همراه كند و چه رزق‏هايى را به خودش برساند تا كسرى‏هايش را پر و راهش را نزديك‏تر كند. 💠 در اينجاست كه انسان بايد اين‏ پنج مرحله وجود (بدن و فكر و عقل و قلب و روح) خودش را در نظر بگيرد و آنها را تغذيه كند و به آنها رزق شان را برساند تا رشدى به دست بياورد. 💠 كسى كه مى‏خواهد رشدى بكند بايد هم غذا بخورد، هم غذا را در وقت خودش بخورد و هم غذايى را بخورد كه نياز بدن اوست و كسرى‏هايش را تأمين مى‏كند. 💠 از كسانى نباشيم كه رمضان بر آنها مى‏گذرد، در حالى كه بدن‏هايشان ضايع شده و فكرهايشان عقيم مانده و قلب‏هايشان سرشار از بت‏ها شده و روح‏هايشان هم به تنگى رسيده است. 💠 چون اين يك اصل است كه اگر كسى از نعمتى كه در دسترس اوست بهره‏ نگيرد، سياهى به او مى‏رسد. جرقه‏هايى كه مى‏زنند، اگر كسى استفاده نكند و شكر نكند، سياهش مى‏كنند و به او مى‏بندند. 💠 او براى رشد ما زمينه‏ها، فرصت‏ها، حادثه‏ها، برخوردها، زمان‏ها و مكان‏هايى را تأمين كرده است كه به وسيله آنها حركتى بكنيم، گامى برداريم و پيشرفتى داشته باشيم. ولى اگر ما اين همه محبت را جواب ندهيم و اين همه مايه را در راه به جريان نيندازيم، همه آنها را از ما مى‏گيرند. 💠 حكيم با داده‏هايش مى‏خواهد ما را رشد بدهد، وقتى كه ببيند داده‏ها باعث شكستن كمر من شده و اين همه بار، من را خرد كرده است بار مرا سبك و انسان را محروم و رها مى‏كند. 📚 بهار رویش، ص ۴۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 عامل محرومیت 🔶 يكى از عواملى كه باعث‏ محروميت‏ ماست‏، «غِلّ» و كينه‏هاست. آيا در دل ما كينه‏اى وجود ندارد؟ 🔶 بايد تأمّلى كنيم كه ظرف ما واژگون نباشد. با وجود اين همه بارش، انسان مى‏بيند هيچ چيز در ظرف او جمع نشده كه بماند، حتى ظرفش هم آلوده مانده است. 🔶 در اين ماه رمضان بايد دل‏هايمان را مطالعه‏اى بكنيم، شايد يك جمع بندى مناسبى براى اين ماه باشد. 🔶 بايد ببينيم كينه‏هاى ما نسبت به مؤمنين، نسبت به دوستان، از چه نوع است. آيا «لِلّه» است؟ در دعا داريم كه: «خدايا! تو كينه‏ها را ببر، مگر آن كينه و غِلّى كه به خاطر تو باشد». 🔶 بايد ببينيم كه كينه‏هاى ما به خاطر چيست؟ آيا براى اينكه دعوتمان نكردند يا ديرتر به ما گفتند يا چايى خوب به ما ندادند يا... 🔶 اين كينه‏ها باعث محروميت‏هاست. وقتى همه اين بارش‏ها باشد ولى ظرف من واژگون باشد، چه حاصلى به دست مى‏آورم؟ 🔶 در روايت آمده است كه اگر به مقدار كمى كينه مؤمنى در دل تو باشد، به اندازه سال‏هاى نورى، بوى بهشت را نخواهى شنيد و نخواهى يافت. 🔶 رمضان‏هايى بر ما گذشته، در حالى كه كبر و غرور و كينه مؤمنين در دل ما بوده است. مگر با اين كينه‏ها چه چيزى جمع مى‏شود⁉️ 🔶 سعى‏ كنيد هر كس كه با شما دشمنى كرده، حتى اگر او مقصر است، اگر به خاطر خدا نيست كينه جز كافر و بى‏دين و مشرك را در دل خودتان راه ندهيد. همه را بشوييد و پاك كنيد. 📚 بهار رویش، ص ۳۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 نیمه تدارک و جبران 💠 امشب، شام ولادت حضرت مجتبى علیه السلام است و سزاوار است كه بعد از پانزده‏ روز از ماه رمضان، انسان به دنبال معنايى و تولّد حقيقتى در وجود خود باشد. به دنبال نكته‏ها و جوانه‏هايى بگردد و ببيند كه چه چيزى در وجود اوست. 💠 چون حتى مرحله اوّلى كه در دعا و مناجات خمسةعشر مطرح مى‏شود، كه مرحله‏ توبه‏ است، بعد از مرحله‏اى از اجتباء و عنايت حق است. 💠 در آيات راجع به حضرت آدم نيز آمده است؛ «عَصَى‏ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى‏ ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ هَدَى»؛ يعنى تا يك مرحله از اجتباء و انتخاب و عنايت حق همراه آدم نباشد، حتى توبه او هم تحقّق پيدا نمى‏كند و قدمى برنمى‏دارد. 💠 مراحلى هم بعد از اجتباء مطرح است كه؛ «وَ كَذلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْاحَادِيثِ وَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ...» 💠 إن‏ شاء اللَّه در طلوع تولّد حضرت مجتبى عنايتى بشود كه اجتبايى، توجّهى، از خاك برداشتنى باشد تا ما توبه كنيم و او هم به سمت ما توبه كند. توجّه و عنايتى كند و توبه ما را بپذيرد. و «تُبْنَا الَيْهِ»؛ بازگشت و توبه ما به سمت حق، با «تَابَ عَلَيْهِ وَ هَدَى‏»؛ بازگشت و توبه حق بر ما و هدايت او همراه باشد. اين، يك مسأله. 💠 مسأله دوّم، عظمت ماه رمضان است كه مقدارى از آن گذشته است. در اين ماه عنايت‏هاى ذات احديّت و ذات ربوبيّت است. 💠 علوّ حق و عظمت حق و سمع حق و بصر حق و صَمَد بودن و مرجع بودن او، همه اين‏ها اقتضاء كرده كه به خلق فقير محتاجِ دست خالى ببخشد و عنايت كند. 💠 و خدا در خودِ اين ماه عنايت‏هايى كرده است؛ «عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ»؛ اين چهار عمل است كه تحقّق پيدا مى‏كند. 💠 بعد هم عنايت‏هاى ديگرى هست؛ «انْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ»؛ انزال و فرستادن قرآن. «وَ جَعَلْتَ فَيهِ لَيْلَةَ الْقَدْرِ»؛ جعل و قرار دادن شب قدر است، كه خود اين‏ها داستان‏هاى مفصّلى دارد. 💠 حال در چنين نيمه‏اى از ماه و در چنين مرحله‏اى مناسب است كه انسان سرى به وجود خود بزند. اگر در اوّل ماه به دل خويش نگاهى نكرده است كه در آنچه مى‏گذرد؛ چه بغض‏هايى، چه اميدهايى، چه محبّت‏هايى، چه حالت‏هايى است! لااقل در اين نيمه راه ان‏شاءاللَّه تدارك و جبران كند. 📚 فوز سالك، ص ۱۱۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 تحوّل در همّت ها ✴️ خدا رحمت كند پدرم را! قصه ‏اى مى‏ گفت كه: كسى را گفتند تو سه تا دعاى مستجاب دارى. آمد پيش عيالش و گفت: عيال! ما سه تا دعاى حسابى داريم، چه كار كنيم؟ ✴️ گفت دعا كن من بشوم ماه! خيلى خوشگل بشوم. مرد گفت: خدايا! اين ماه بشود. خيلى زيبا شد. حالا او زيبا شده و بچه‏ هاى دربدرش كثيف مانده ‏اند و خود اين پيرمرد هم گرفتار است. ✴️ شاهزاده ‏اى آمد رد شود، اين ماه را ديد كه نقره‏ اى است. گوهرى است، انگشترى است در زباله ‏دانى، برش داشت. اشاره ‏اى كرد، زن هم پشت او نشست و رفت! بچه‏ ها ماندند، پيرمرد مستجاب الدعوه هم ماند. ✴️ خيلى ناراحت شد، گفت: اين چه وضعى است؟! خدايا! اين زن سگ بشود. زن هم سگ شد و برگشت! بچه‏ ها هم فهميدند كه مادرشان است. بعد گفت: خدايا! دوباره برش گردان به حالت اول! ✴️ يعنى ما مى ‏بينيم دعاهاى آدم همين‏قدر است؛ يعنى آمدن و رفتن دعايش هيچ تحولى در او ايجاد نكرده. يكى ماه شده، سگ شده و آخر هم برگشته به حالت اول. ✴️ بنشينيم و جمع‏ بندى كنيم! حرفم اين است كه آدم بايد هم تغيير و تحولى در همتش بيايد و هم در دعاهايش و هم در طرحش و هم در عملش و برنامه ‏ريزى وسيع ‏ترى كند. 📚 خط انتقال معارف، ص ۱۵۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 در روايت است رسول خدا صلّی الله علیه و آله هنگامى كه به سمت مدينه مى‏ آمدند بر مردى وارد شدند و بعدها وقتى كه حضرت به مدينه آمدند و به مقاماتى رسيدند به آن مرد گفته شد كه حضرت همان شخصى است كه بر تو وارد شده بود و الان به اين مقام رسيده، مرد با خود فكر كرد كه چه چيزى از حضرت بخواهد؟ 🔶 آمد نزد رسول خدا و گفت يا رسول اللَّه مرا مى‏ شناسيد؟ حضرت پرسيدند تو كيستى؟ گفت من همان كسى هستم كه فلان روز بر من وارد شديد. حضرت فرمودند چه مى‏خواهى؟ خوب فكر كرد، گفت: صد تا شتر با ساربان. 🔶 حضرت سر فرو انداختند و گفتند حاجتش را بدهيد. و بعد فرمودند:«چه شده كه اين مرد از آن پير زن يهودى همتش كمتر شده»⁉️ 🔶 و اشاره كردند كه وقتى برادرم موسى مى‏ خواست از مصر بيرون بيايد مأمور شد كه جنازه‏ى يوسف را با خود ببرد. گفتند: اگر كسى آشنا باشد همان پيرزن بنى اسرائيل است. 🔶 موسى آمد و به او گفت مادر مى‏ دانى آن جنازه كجاست؟ گفت: بله. موسى گفت بگو. پيرزن گفت چه بگويم؟ موسى گفت بگو هر چه بخواهى مى‏دهيم. بهشت؟ گفت: نه، عَلى‏ شَرْطى؛ يعنى هر چه من مى ‏خواهم. 🔶 موسى متحير بود. خطاب آمد قبول كن، تو نمى ‏دهى ما مى ‏دهيم. پيرزن گفت:«اينكه در رتبه‏ى تو باشم». اين قدر همت و وسعت نگاه! 📚 شرحی بر دعاهاى روزانه حضرت زهرا، ص ۵۰ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 علامت بلوغ 🔷 باید در شب‌های قدر هم اندازه بگیرید، هم ارزیابی کنید و هم برنامه ریزی. 🔷 پس جوال عمرتان را، جوال دل‌تان را، وهم تان را، خیال‌ تان را، کارهای تان را بریزید، ببینید چه چیزی در آن جمع کرده اید؟ بعد از این، آنچه مهم تر است و علامت همه این‌هاست همّ و غم های شماست. 🔷 غرض این نیست که یک شبی را به یک صورتی، با حال خوش بگذرانید. این حال خوش گول تان نزند. اینکه کمی سُک‌های تان را بگیرید، بعد هم کمی اشکی بریزید و خیال کنید که با ملائکه مقرّبین هم غذا شده اید! نه بابا! این حالت‌ها گول‌تان نزند، که همین ها جزء فریب ها و فتنه‌های شیطان است. 🔷 آنچه مهم است، این نکته است که ببینید آیا در شما سعه صدر و ظرفیّت و همّت آمده است؟ غضب تان برای چیست؟ برای این است که چرخ ماشین‌تان را پنچر کرده‌اند یا به خاطر این است که از حق دل بریده‌اند؟ 🔷 از چه کسی غضب دارید؟ به چه کسی محبّت دارید؟ بر سر سفره وجودتان چه کسانی مهمانند؟ آیا محبّت شما به خاطر خودتان و زن و بچّه‌تان است یا به خاطر محبّت و رحمت واسعه حق؟ که «وَ رَحْمَتی وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ». 🔷 پس جمع‌بندی از خودتان علامت بلوغ شماست و گرنه حالات خوش گول تان نزند. باید همه این چیزها را در جمع بندی تان دور بریزید، که وسیله‌های فریب و خدعه شیطان است. 📚 فوز سالک، ص ۲۲۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 دستورالعمل سرّی برای شب قدر 🎤👈 حاج آقا فاطمی نیا 🔹یک سوره واقعه بخوانید. 🔹بعد از آن یک سوره توحید بخوانید. 🔹سپس هفت مرتبه «یا الله» بگویید. 🔹بعد از آن هرچه می‌خواهید بخواهید امشب... 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

✅👈 شب توسعه 💟 در شب قدر، بايد انسان در خود توسعه‌اى به وجود آورد و محدود فكر نكند كه نان و آب و... نداريم. 💟 بايد به نيروهاى باطنى خود فكر كند. آنها را بررسى كند و ببيند كه با آنها چه كرده؟ با ذهنى كه خدا به او داده، با قلبى كه داده، چه كرده؟ با تخيّل و توهّم و تفكّر و تعقّل خود، چه كرده؟ با اينها چگونه برخورد كرده است؟ 💟 با تعقّل خود، كه ترازو و مكيال است، چيزهايى را كه هيچ ارزشى نداشته‏اند، وزن كرده‏ايم. مى‏ گويم پول من كه چند روزى پيش تو بوده، بايد فلان مقدار هم كه سود آن است، روى آن بگذارى و به من تحويل دهى. 💟 يا آن روز كه خانه ما مهمان بودى، من سر سفره سبزى گذاشتم و تو نگذاشتى! اين قدر مقايسه كرده‌ايم! يعنى عقل ما در اين عالم بايد همين‏ها را بكشد و وزن كند⁉️ 💟 ميزانى كه به ما عنايت كرده‌اند، براى همين مقدار و همين چيزهاست؟! خيلى عجيب است! اگر اين چنين بود، كه نيازى به ميزان نبود! 💟 بايد در اين وجود تأملى شود، كه چگونه سازمان يابد؟ اعضاء و جوارح آن چگونه باشد؟ چشم و دست و زبان و ... چگونه باشند؟ 💟 تمام كارهاى ما از روى عادت است. غذا خوردنمان، خوابيدنمان و... به صورت يك عادت در آمده و بدون تقدير است! 📚اخبات، ص ۱۰۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 نرم‌افزار اندروید«مجموعه آثار استاد علی صفایی حائری» منتشر شد. ✅👈 در این نرم افزار تمام کتب استاد علی صفایی رحمة الله علیه موجود می‌باشد. ✅👈 قابلیت‌ها: مطالعه کتب، کپی، جستجو، حاشیه‌نویسی و... ✅👈 جهت تهیه نرم‌افزار از لینک زیر اقدام فرمائید.👇👇 http://cafebazaar.ir/app/?id=org.crcis.haeri&ref=share

✅👈 قدر به چه معناست؟ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 جمع‏بندى از خويش، برنامه‏ريزى براى آينده‏ 💠 امشب در نظر داشتم به خاطر شب قدر يك جمع‏بندى هم از خودمان داشته باشيم. اگر اين سالى را كه بر ما گذشته و حتى تمامى اين عمرى را كه تا به حال گذرانده‏ايم در نظر بگيريم، مى‏توانيم از غرورها و از فريب‏ها و خدعه‏هايى كه شيطان براى ما در نظر دارد، نجات پيدا كنيم. 💠 با تأمّل در آنچه از عمر ما گذشته، آنچه در قلب ما مى‏گذرد، آنچه در وهم و خيال ما مى‏گذرد و با تأمّل در آنچه كه از جوارح ما صادر شده و كارهايى كه انجام داده‏ايم و با توجّه به همّت و همّ و غمّى كه داريم، مى‏توانيم وضع گذشته خودمان را از ابهام و غرور شيطان بيرون بياوريم و از فريب‏ها نجات پيدا كنيم و براى آينده‏مان قدمى برداريم. و ببينيم كه در اين عمر و مدّتى كه بر ما گذشته است، چه حاصل جمعى داشته‏ايم⁉️ ✅👈 جمع‌بندی‌های شب قدر الف: حساب خود ب: حساب قلب ما و حالت‏ها ج: حساب وهم و خيال‏ د: حساب همّ و غم‏ها 📚 فوز سالک، ص ۲٠۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 جمع‌بندی اوّل 🔷 بايد انسان هر سال، گذشته از حساب سالش، حساب خودش را نيز داشته باشد. ببيند كه در اين سالى كه گذشته چه كرده است و چقدر با خدا پيوند خورده و چه دل‏هايى را با ربّ‏شان پيوند داده است؟ چه قرار و يا بى‏قرارى را در دل‏ها ريخته است؟ 🔷 در معاشرت‏ها و رابطه‏هايى كه وجود داشته، حاصل جمع‏مان به اين نيست كه چقدر تحصيل ما بالا رفته، چقدر ثروت ما بالا رفته، چقدر اعتبار و آبروى خويش را زياد كرده‏ايم. به اين است كه چه قرار و يا بى‏قرارى را در دل‏ها ريخته‏ايم؟ و چگونه دل‏ها را از دنيا كوچ داده‏ايم؟ آيا فريادِ«فَفِرُّواْ الىَ اللَّهِ انِّى لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ» را به گوش دل‏هاى معاشرين خود رسانده‏ايم؟! 🔷 اين، عمر ما بود. خودتان خوب بررسى كنيد، ببينيد كه به چه چيز قرار گرفته‏ايد و چه بى‏قرارى‏هايى داريد؟! ديگرانى كه معاشر و مصاحب شما هستند، با چه چيزى روبرو هستند. به چه چيزى دل‏خوش هستند. 🔷 بچّه‏ها و زن‏هاى‏تان را با چه چيزى آرام كرده‏ايد؟ درگيرى‏هايى كه براى آن‏ها بوده است، با چه اميدى در وجودشان‏ كنترل كرده‏ايد؟ چطور با آن‏ها مأنوس شده‏ايد؟ چطور از آن‏ها بهره‏مند شده‏ايد؟ آن‏ها را با چه چيزى گول زده و فريب داده‏ايد و به چه دل‏خوش كرده‏ايد؟ 🔷 به خدا قسم! به گونه‏اى آنها را استثمار كرده‏ايم كه هيچ چيزى جز ما نبينند، جلوه‏اى جز براى ما نكنند، غذايى جز براى ما نپزند. همّ و غمّ ما اين بوده است كه همه خلق بسوزند تا چايى ما گرم شود. 🔷 خيلى چوب مى‏خوريم! اين خوبى‏هاى ما جزء عذاب‏هاى ما خواهد بود! كسانى كه معاشر ما و امانات الهى در دست ما بودند و بايد متحوّل مى‏شدند، بايد به غنايى در وجود مى‏رسيدند، بايد ديوارهاى وجود و محدوديّت‏هاشان مى‏ريخت، ما اينها را آن چنان محدود و صغير و حقير بار آورده‏ايم، كه با كمترين چيزى شاد مى‏شوند و از كمترين چيزى رنج مى‏برند. 🔷 خلاصه، بنشينيد و از خود جمع‏بندى كنيد؛ يك عمر، يك سال، نمى‏دانم يك روز. و اگر اهل دقّت و تأمّل هستيد، لحظه لحظه‏هاى‏تان را بررسى كنيد. تَهِ جوال را بيرون بكشيد و ببينيد چه كرده‏ايد؟ و چه جمع‏آورى كرده‏ايد؟ 🔷 آن دريچه‏هايى كه بايد باز بشود، تنها اين نيست كه بنويسيم چند تا غيبت كرده‏ايم. چند تا نگاه به نامحرم كرده‏ايم، كه اينها خوبى‏هاى ماست! به خدا قسم! آن چه ما را غرق مى‏كند، همان كشتى‏هاى طاعت ماست، كه سخت سوراخ است. و ما نمى‏توانيم بر اين كشتى‏ها سوار شويم تا از درياها بگذريم! 🔷 من گاهى كه مى‏خواهم از خودم جمع‏بندى نمايم، مى‏گويم خدايا! گناهانم كه گناه است براى خودت، ولى تو از ثواب‏هايم بگذر. از طاعاتم بگذر! اين را بدون شوخى مى‏گويم، كه خدايا! تو از اينها بگذر! 🔷 چون ما مغرور همين طاعات هستيم. به حقّ حق قسم! خوبى‏هاى ما، بد است. اين همان تعبيرى است كه اباعبد اللَّه با عرفان در روز عرفه مى‏گفتند:«الهِى مَنْ كَانَتْ مَحَاسِنُهُ مَسَاوِىَ فَكَيْفَ لاتَكُونُ مَسَاوِيهِ مَسَاوِىَ»؛ كسى كه خوبى‏هايش بدى است، پس چطور بدى‏هايش بدى نباشد. 🔷 كارهاى خوب ما مثل كارها و خوبى‏هاى بچّه‏هاست، كه مى‏خواهند كارى بكنند، چيزى بياورند، ولى براى ما رنج‏آور است و مى‏گوييم: بس است. پس واى به بدى‏هاشان! 📚 فوز سالک، ص ۲٠۲ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 جمع‌بندی دوّم 🔶 حساب دوّم و بحث دوّم، در مورد قلب ما و حالت‏هاى ماست. توجّهى است كه بايد در قلب خود داشته باشيم، كه دل ما، حبّ و بغضش، يأس و اميدش، تحوّل و تقلّبش از چه و براى چه بوده است؟! 🔶 آنچه ما را رنج داده و آنچه ما را خوشحال كرده، به حساب بياوريم. اين‏طور معامله و حسابرسى كردن، خيلى راحت‏تر از اين است كه انسان فقط به كارهاى خوب يا بد خودش مشغول باشد؛ چرا كه اشتغال به كارها و اعمال، نه مشكلى را حل مى‏كند و نه انسان را به تحوّلى مى‏رساند، كه يا مغرور مى‏شود و يا مأيوس. 🔶 اين در حالى است كه جمع‏بندى از اين سرمايه قلبى انسان و آنچه در وجود او مى‏گذرد و آنچه در دل او مى‏گذرد، هم راحت‏تر و جمع و جورتر است و هم كارگشاتر؛ چون قلب آدم رئيس تمامى جوارح و جوانح اوست. و از اين‏جاست كه به قسمت‏هاى ديگر سركشى مى‏شود. 🔶 من عادت كرده‏ام هميشه در اوايل ماه رمضان يك جمع‏بندى از دلم داشته باشم؛ ببينم بغض‏ها، كينه‏ها و خستگى‏هايم از چيست؟ به چى دل‏خوش كرده‏ام؟ بنابراين كسى كه مى‏خواهد از ماه رمضان بهره‏اى بگيرد، بايد در اوّل ماه بنشيند و اين دل و ته كيسه را بتكاند؛ تا اگر رنجى از برادرى، از دوستى، از كسى دارد، به يك حسابى آن را بتكاند و خالى كند و ببيند كه در آن چيست؟ 🔶 به خدا قسم! وقتى كه آدم به دلش سركشى مى‏كند، دل او از انبار جحودها، از انبار يهودى‏ها، از انبارهايى كه گاهى چهل يا پنجاه سال نمى‏دانند چه چيزى در آن‏هاست، از همه اين‏ها پست‏تر است. 🔶 اين دل آدمى، رنج و ملالش، شادى و شَعَفش، از چيزهايى است كه بيا و ببين! پس آن حساب وجود آدمى بود و اين هم حساب قلب او. 📚 فوز سالک، ص ۲٠۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 جمع‌بندی سوّم 💠 حساب بعدى هم، حساب وهم و خيال ماست. به دنياى ديگرى كه بايد فكر كنيم، اين است كه توهّمات ما، تخيّلات ما به چه چيزى روى آورده است؟ اين‏ها هم جزء سرمايه‏هاى ما هستند. 💠 آن‏هايى كه به كشفى يا به اشراقى يا به شهودى و يا به دركى از سُبُحات جلال حق مى‏رسند، از همين نيروى تخيّل و قدرت خيال‏شان بهره‏مند مى‏شوند. 💠 بايد اين‏ها تصفيه شود. بايد توهّمات و وسوسه‏ها كنترل شود. بايد اين ظرف شستشو شود. بايد زنگار اين آينه را پاك كنيم، كه كار بزرگ وجودمان را همين تخيّلات انجام مى‏دهد و سرمايه‏هاى زيادى را مصرف مى‏كند. انرژى عظيم ما هرز همين توهّمات و تخيّلات مى‏شود. 💠 آنجايى كه آرام‏ترين لحظات ما مى‏گذرد، مى‏بينيد كه فكر سخت‏ترين جولان‏هايش را دارد و اين انرژى، مصرف زيادى خواهد داشت و نيروى زيادى را خواهد برد. اين هم يك مرحله از جمع‏بندى و حساب. 📚 فوز سالک، ص ۲٠۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 جمع‌بندی چهارم 💠 مرحله بالاتر و حساب بعدى، حساب همّ و غم‏هاى ماست. در روايتى حضرت صادق علیه السلام مى‏فرمايند:«مَنْ اصْبَحَ وَ امْسى‏ وَ الدُّنْيَا اكْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ تَعَالى‏ الْفَقْرَ بَيْنَ‏ عَيْنَيْهِ‏ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ‏يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا الَّا مَا قَسَّمَ اللَّهُ لَهُ»؛ كسى كه همّتش به دنيا مصروف شود و بزرگ‏ترين همّش دنيا باشد و از حق چشم بپوشد، بين دو چشمش نوشته مى‏شود كه او گداست. 💠 معناى اين كه در پيشانى او اين مارك و اين علامت را مى‏چسبانند، اين است كه اين وجود، فقير است. 💠 با توجّه به همين روايت، مى‏شود فقر و غنا را تقسيم‏بندى كرد. يك‏ فقر وجودى‏ و غناى وجودى‏ داريم، يك‏ فقر قلبى‏ و غناى قلبى‏ داريم و يك‏ فقر در نعمت‏ و غناى در نعمت‏ يا «عَمَّا فِى ايْدِى النَّاسِ» داريم. 💠 كسى كه همّتى به سمت غير حق پيدا كند و دنيا آخرين همّ و غمّ او باشد، وجودش فقير است. و كسى كه فقر وجودى پيدا كرد و توسعه وجودى پيدا نكرد و محدود شد، فقر قلبى خواهد داشت. و كسى هم كه فقر قلبى پيدا كرد، از آن نعمت‏هايى كه در دسترس دارد، بهره‏مند نخواهد شد. 💠 اين فرمايش از امام صادق است كه مى‏فرمايند: اگر كسى همّتش دنيا شد، خداوند نمى‏گذارد از نعمت‏ها بهره‏مند شود. و از آنچه در دنياست، بيش از آنچه برايش مقدّر كرده‏اند، سهم نخواهد گرفت؛ «جَعَلَ اللَّهُ الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ». 💠 و اما اگر كسى همّتش از دنيا بيرون رفت و به دنياهاى ديگر سر كشيد، اين وجود، غنى خواهد بود؛ «جَعَلَ اللَّهُ الْغِنى‏ فِى قَلْبِهِ»؛ خداوند غنا را در وجود او و در قلب او مى‏ريزد و از نعمت‏ها هم بهره‏مند خواهد شد. 💠 آيه‏ «يَوْمَ لايَنْفَعُ مَالٌ وَ لابَنُونَ الَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ» به رغم ترجمه‏اى كه برايش مى‏كنند، به اين نكته اشاره دارد كه نعمت‏هاى‏ دنيا؛ اولاد و اموال، «براى هيچ كس» نافع نيست و «احدى را» نفع نمى‏دهد، مگر براى كسى كه صاحب قلب سليم است. 💠 غناى نعمت و بى‏نيازى در نعمت براى كسى نافع است كه در قلبش غنايى پيدا كرده باشد. اين، حقيقتى است كه جز قلب سليم، جز قلب غنى، جز قلب بهره‏مند، از نعمت‏هاى دنيا بهره‏مند نخواهد شد و سهمى نخواهد گرفت. 💠 ممكن است حتى در اين دنيا نعمت به او چسبيده باشد، ولى اتّصال نعمت غير از بهره‏بردارى از نعمت و سرشار شدن از نعمت و استفاده كردن از آن است. 📚 فوز سالک، ص ۲٠۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 نتیجه‌گیری 🔷 پس انسان بايد بنشيند و از وجودش جمع‏بندى كند. اين جمع‏بندى‏ها براى ما لازم است؛ چون ما خودمان را جزء سرمايه‏ها به حساب نياورده‏ايم. 🔷 ما وسايل اتاق را كنترل مى‏كنيم. ماشين‏هايى را كه داريم كنترل مى‏كنيم. امكاناتى را كه داريم كنترل مى‏كنيم، حتى قلمى را كه داريم يا ميز و تختى را كه در اختيار ماست و يا چيزهايى را كه به ما سپرده شده، همه اين‏ها را كنترل مى‏كنيم، ولى خودمان را اصلًا به حساب نمى‏آوريم! 🔷 در حالى كه خود ما نيز يك چيزى هستيم. خود ما يك سرمايه‏اى هستيم، وجودى هستيم كه خداوند به خودش دست مريزاد گفته است؛ «فَتَبَارَكَ اللَّهُ احْسَنُ الخَالِقِينَ». 🔷 پس اين وجود را چه شده است؟ همّ و غمّش چيست؟ رنج و شادى‏اش كدام است؟ فقير است يا غنى؟ به چه روى آورده است؟ 🔷 اگر تمامى دنيا، همّ و غمّ ما باشد، فقيريم. واى به مايى كه به يك گوشه دنيا قانعيم! به يك جاى كوچك كه در آن سرپناهى بگيريم. به يك مغازه‏اى كه از آن درآمدى داشته باشيم. به يك تكّه آهن متّصل به هم كه سوارش شويم! 🔷 اين ملخّص حرف است. در آن تأمّل كنيد تا ان‏شاءاللَّه در شب قدر يك جمع‏بندى از خود داشته باشيم و تهِ كيسه را بالا بكشيم. شوخى ندارد! ما عمرى چشم ماليده‏ايم تا شبى از شب‏هاى قدر برسد. 🔷 قدر هم يك حقيقت ديگرى است كه به ما دستور داده‏اند تا در اين شب دور هم بنشينيم و مذاكره علم بكنيم. شايد از بهترين كارها در اين شب‏ها، مذاكره علم باشد؛ چرا كه در نور علم، غرورهاى انسان مى‏ريزد و فريب‏هاى شيطان را مى‏فهمد. 🔷 و ديگر حجم كارها مغرورش نمى‏كند. خيال نمى‏كند كه كارى كرده است، كه حساب مى‏كند همّت‏ها كجاست؟ به چى دل داده؟ از چى رنج برده؟ به چى نگاه كرده؟ چه سمت و جهتى را دنبال كرده است؟ 📚 فوز سالک، ص ۲٠۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 حقیقت شب قدر 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 خدايا! ما قليل هستيم، ماء قليل و آب كم‏ايم. 💠 ما را هر چيزى آلوده و نجس مى‏كند، مگر اينكه به تو متصل بشويم. 💠 اعتصام و عصمتى كه در آب است، منوط به اين است كه كر و يا متصل به كر باشد. 💠 ما كه اقلّ قليل‏ايم:«انَا الْقَلِيلُ الَّذِى كَثَّرْتَهُ»؛ ما آن كمى هستيم كه فضل و عنايت تو بايد تكثيرمان كند. 📚 بهار رویش، ص ۱۴٠ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷«السَّلَامُ عَلَيكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ وَ يا خَيْرَ شَهْرٍ فِى الْأَيَّامِ و السَّاعَاتِ». بهترين مصحوب و همراه، مصحوبى است كه خيرى رسانده و شرّى نداشته است. 🔷 چون هر مصاحبى ممكن است در مصاحبت با او، انسان هم بهره ‏مند بشود و هم صدمه بخورد، ولى رمضان ماهى و همراهى است كه فقط حُسنِ جوار دارد. او براى ما آزارى نداشته است، ولى حالا ما داريم از او جدا مى ‏شويم. 🔷 يك دوستى را كه آدم از او فاصله مى ‏گيرد، يا يك كوزه‌اى را كه مدتى از آن آب خورده است از دست مى ‏دهد، دل شكسته مى ‏شود. 🔷 حالا ما داريم از شهر بزرگ خدا، عيد اولياى خدا، بهترين مصحوب و بهترين مصاحب جدا مى ‏شويم، چگونه دل شكسته نباشيم‼️ 🔷 به قول يكى از دوستان، رمضان سالِ ديگر هم كه بيايد رمضانِ سال ديگر است، جاى خودش را دارد، جاى امسال كه نيست. دوباره ما آن قدر تا سال ديگر كسرى مى ‏آوريم كه بخواهيم با آن جبرانش كنيم. 🔷 اگر انسان ولو لحظه‌اى از اين ماه را چشيده باشد كه در دعاهاى‏ روزهاى ماه رمضان مى‏ خوانيم:«شَهْرُ الْأِنَابه»، «شَهْرُ التَّوْبَة»، «شَهْرُ الْمَغْفِرَة»، «شَهْرُ الْبَرَكَة». آن وقت مى ‏بيند كه از چنين ماه بى‌آزارى با اين همه نور و خير و بركت، دارد فاصله مى ‏گيرد و هنوز كوزه ‏اش را هم آب نكرده و دستش را هم نشسته است. 📚 بهار رویش، ص ۱۴۴ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅ «اَلسَّلامُ عَلَیکَ مَا کانَ أمحاکَ لِلذُّنُوِب»؛ سلام بر تو که چقدر راحت گناهان را پاک می کردی. ✅ گاهی یک رنگی، قیری، چیزی به دست می چسبد، انسان هر چه آن را می‌مالد پاک نمی‌شود، ولی یک چیزهایی هست که تا می‌گذاری روی آن، زود محوش می‌کند. ✅ این از خصوصیات رمضان است؛ گناهانی را که چسبنده بوده‌اند زود محوشان کرده است. 📚 بهار رویش ص ۱۴۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 مشترک گرامی بسته ۳۰ روزه شما رو به اتمام است، پس از پایان رسیدن حجم باقی مانده، عبادت‌های شما با نرخ عادی محاسبه خواهد شد. 💠 دیگر قرائت یک آیه قرآن، برابر ختم قرآن نخواهد بود. 💠 دیگر نفس‌هایتان، تسبیح پروردگار محاسبه نمی شود. 💠 دیگر خواب‌تان، عبادت شمرده نخواهد شد. 💠 تهیه این بسته تا سال دیگر امکان پذیر نیست، از فرصت باقیمانده استفاده کنید ولی هرگز ناامید نباشید. ✅👈 هیچکس تنها نیست همراه اول و آخر شما خدای مهربان است. 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

🎤👈 حاج آقا پورسید آقایی 🔷 روزی استاد صفایی رضوان الله تعالی علیه را دیدم که از یکی از مدارس خواهران طلبه برمی‌گشت؛ گویا برای سخنرانی دعوتش کرده بودند. فهمیدم روزه است. 🔷 استاد گفتند: وقتی برای صحبت به خانم‌ها دعوت می شوم و یا قراری با خانم،ها دارم روزه می گیرم. 🔷 در جمع خانم،ها حاضر شدن خیلی سخت است، روزه خیلی مؤثر است. 📚 حکایت ها و هدایت ها، ص ۲۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 عبادت منحصر بفرد 🎤👈 حاج آقا انصاریان 🔷 در هيچ عبادتى ترك شهوات حلال نمى‏باشد، حتى برخى از شهوات حلال، خوردنى‏ها و آشاميدنى‏ها و ترك بخشى از لذائذ، در طول زمان عبادت، لحاظ نشده است. 🔷 مانند «مجاهد فى سبيل الله» كه در حال جهاد، مى‏تواند بخورد و بياشامد و در روز جهاد از غريزه جنسى به طريق حلال بهرمند شود. 🔷 هنگامى كه انسان وارد مناسك حج مى‏شود، زمانى كه مُحرِم است، از غريزه جنسى محروم است، ولى در حال احرام، مى‏تواند خنك‏ترين آب را بنوشد و خوشمزه‏ترين غذا را تناول كند يا لذت‏هاى ديگر حلال براى او بى‏مانع است. 🔷 يا انسانى كه مى‏خواهد عبادت مالى انجام دهد، مى‏تواند در كنار پرداخت زكات و خمس از همه لذائذ حلال بهرمند شود. 🔷 اما روزه دار را دعوت مى‏كنند كه در مقابل شهوات، خواسته‏ها، و لذائذ حلال از اذان صبح تا اذان مغرب ايستادگى نمايد. 📚 تواضع و آثار آن، ص ۳۸ 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

✅👈 خاموش كننده شهوات‏ 🎤👈 آیت الله دستغیب 🔶 از جمله نجاسات قلبى، «دوستى شهوات» است كه انسان را به هلاكت ابدى مى‏كشاند. 🔶 چاره‏اش روزه است كه در فرو نشاندن شهوت كاملًا مؤثّر است؛ البتّه به شرطى كه دو وعده خوراك كه مى‏خورد، دو برابر نخورد بلكه بعضى فرموده‏اند:«روزه وقتى نافع است كه خوراك شخص نصف شود». 🔶 لذا طرفهاى عصر ملاحظه مى‏كنيد كه آدم روزه‏دار معمولًا شهوت ندارد؛ حتّى شهوت نطق و گاهى شهوت خوراك هم ندارد. 🔶 معلوم مى‏شود كه فرياد شكم بى‏خود است و نبايد شخص خودش را اين طور اسيرش كند. 🔶 «گرسنگى» را موت ابيض ناميده‏اند؛ چون سفيد كننده دل است. مخصوصاً جوانان مجرّد براى جلوگيرى از شهوت، با روزه عفّت بورزند. 📚 سراى ديگر، ص ۳۳۵ 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

✅👈 سؤال استاد صفایی رحمة الله علیه در حرم امام رضا علیه السلام از آقای قرائتی. 💠 أمیرالمومنین علیه السلام یارانش (مثل سلمان و ابوذر) را می دید لذّت می برد، شده حضرت مهدی علیه السلام تو را ببیند و لذّت ببرد⁉️ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie