✅👈 وارث عاشورا 🔶 عاشورا روز حسين است و هيچ روزى مثل روز حسين نيست. عاشورا تنها يك‏ روز نيست، بلكه تمامى تاريخ است. همان‏طوركه كربلا تنها يك قطعه‏ى خاك نيست. كربلا جغرافياى نامحدودِ اين تاريخ گسترده است. 🔶 با اين زمينه، سؤال اين‏ است‏ كه وارث عاشورا كيست؟ چه چيزى براى چه كسى از عاشورا باقى مانده‏است؟ 🔶 آيا حاصل عاشورا، شتك خون و زخم‏هاى باز و داغ‏هاى درد و خيمه‏هاى مبهوت و اسيران آزاد و پيام‏هاى رساست، و از آن‏ طرف حاصل‏ عاشورا، فتح شكست و غنيمت‏هاى پشيمان و حكومت‏هاى محكوم است؟ 🔶 درست است كه عاشورا لعنت و سلام را آورد و نفرين و سلام را تقسيم كرد، ولى من هر سال حساب مى‏كنم كه چه سهمى گرفته‏ام و چه ميراثى برداشته‏ام؟ آيا از عاشوراى حسين و از كربلاى حسين، سهمى داشته‏ام؟ 🔶 وارث، قرابت مى‏خواهد. قرابتى بدون حائل و بدون مانع. فرزندى كه قاتل پدر باشد، ارث نمى‏برد. فرزندى كه كافر باشد از مسلمان ارث نمى‏برد. 🔶 آيا من حسين را نكشته‏ام؟ آيا من از آنچه كه فهميده‏ام، چشم نپوشيده‏ام و كفر نورزيده‏ام؟ 🔶 اگر من به ولايت حسين نرسيدم، اگر ابوّت اولياء را نخواستم، اگر فرزند دنيا و يا بدتر بنده‏ى دنيا شدم و دين در وجود من شكل نگرفت و تنها بر زبانم نشست، آيا با حسين قرابتى دارم؟ آيا از عاشورا ارثى مى‏برم و سهمى مى‏گيرم؟ 📚 وارثان عاشورا، ص ۲۵۳ 🆔👉@cheshmeyejarie

✅👈 در محضر استاد ◼️ ۲۲ تیر ماه، سالروز عروج اندیشمند و مربی بزرگ استاد صفایی رحمة الله گرامی باد. 🆔👉@cheshmeyejarie

✅👈 استاد علی صفایی رحمة الله علیه در گذر زمان. ⚫️ ۲۲ تیر سالروز عروج استاد صفایی رضوان الله تعالی علیه تسلیت باد. 🆔👉@cheshmeyejarie

✅👈 جلودار امام حسین علیه السلام. 🆔👉@cheshmeyejarie

🎞 زندگی نامه استاد علی صفایی رحمة الله علیه 🆔👉@cheshmeyejarie

✅👈 برادری چو عبّاس ◼️ در این شب تاسوعا همّتی تا جفا کم کنیم و به وفای عباس زنده شویم و با ولیّ خود همراه بمانیم و امان شمر را نخواهیم و از جام فرات لب تر نکنیم. که اگر وفا کردیم ما را به برادری می‌گیرند و فاطمه ما را فرزند خویش می‌خواند. 📚 وارثان عاشورا، ص ۷۵ 🆔👉@cheshmeyejarie

🔶 امام حسين علیه السلام تمامى اصحاب را آزمود و تمامى بر مرگ مهاجم و در برابر نيزه‏ها جلودار بودند. 🔶 هنگامى كه در شب عاشورا از آنها ستايش كرد و تشكّر نمود، از آنها خواست كه سر خود گيرند و به راه خود بروند كه ناليدند و گفتند: كجا برويم و چه برداريم؟! سر خويش را، در حالی كه سر تو بر نيزه‏ها سوار است و تن تو ميخكوب دشت تفتيده. 🔶 راستى به كجا برويم. و براى چه چيزى از تو جدا بشويم و بخاطر چه جلوه‏اى چشم از تو بپوشيم؟! 🔶 مگر آنها كه از تو جدا شدند چه حاصلى جمع كردند، مگر آنها كه ماندند و جدا از تو ماندند چه غنيمتى از دنيا با خود بردند؟! 🔶 حسين ياران خود را آزمود و همه در وفا جام سرشار را نوشيدند. 🔶 مگر ابوالفضل نبود كه پناه شمر را با نفرين رد كرد و براى حسين تا رمق داشت كوشيد و هنگامی كه دست‏ها و چشم‏ها و فرق سرش را گرفتند و دوختند و شكستند و با نيزه‌هاى بر تن نشسته، او را به زمين انداختند و با صورت به زمين انداختند و برادر همچون عقاب به سوى او پر كشيد؟! 🔶 مگر ابوالفضل جز اينكه خون‏ها را از چشمانش كنار بزند خواهشى ديگر داشت؟! 🔶 مگر اين چشم پاك را جز براى ديدار دوست مى‏خواست؟! مگر از دوست جز دوست تمنايى داشت؟ 📚 چهل حديث، ص ۸۷ 🆔👉@cheshmeyejarie

🔶 یکی از معصوم، نان می‌خواهد؛ دیگری خانه می‌خواهد؛ یکی دیگر بچه می‌خواهد؛ آن یکی خوب شدن سینوزیت و آپاندیسش را می‌خواهد! 🔶 انسان اگر طالب چنین معنا و مقصدی باشد، با گندم ری فریب می‌خورد! کسی که از ولیّ دنیا را می‌خواهد، وقتی دنیا را جای دیگر مفت‌تر و راحت‌تر گیر بیاورد به آن سمت می‌رود. 🔶 اینجاست که به ابن زیاد می‌گوید: خورجین من را از طلا پر کن که من سر حسین را برایت آوردم! 🔶 کسی که از ولی‌ّاش طالب طلا باشد، قطعاً ولیّ را به طلای ابن‌زیاد می‌فروشد! 📚 خون خدا، ص ۵۶ 🆔👉@cheshmeyejarie

◼️👈 حقیقت لعن 🔶 ما لعن‌هایمان بی اساس است؛ مثلاً کبوتری داریم و کسی آن را می‌گیرد؛ یا وسیله‌ای داریم و کسی آن را خراب می‌کند یا دوستی آن را می‌برد؛ آنها را لعن می‌کنیم؛ مثل وقتی که بچّه بودیم و اگر کسی وسیله‌هایمان را که دوست داشتیم می برد، از او نفرت پیدا می‌کردیم و او را لعن می‌کردیم. 🔶 کسی که مغازه‌اش را که نان دانی اش است، خراب می‌کنند او از آن شهردار و شهرداری و حکومتی که این کار را کرده، ناراحت می‌شود و نفرت پیدا می‌کند و لعنشان می‌کند؛ در مقابلشان می‌ایستد و حتی حاضر است به قتلشان کمر ببندد. 🔶 ما از وجود ولیّ چه بهره‌ای می‌گیریم و در فقدان او چه محرومیتی می‌بینیم که در برابر کسانی که ما را از او محروم کرده‌اند بایستیم و قد علم کنیم و درگیر شویم و مبارزه کنیم و دست کم لعنشان کنیم. 🔶 در روایتی درباره ولیّ آمده که حتی زمین‌های خشک، کسانی را که ولایت را از مسیرش منحرف کردند، لعن می کنند؛ چون آن زمین حقش نبوده که خشک باشد. 🔶 هر انسانی که گرفتار است یا هر پدیده‌ای که در این عالم کسری پیدا کرده، گرفتاری یا کسری‌اش به خاطر این بوده که نگذاشتند در نظام صحیحش قرار بگیرد. به همین دلیل عاملان این انحراف را لعن می‌کند. لعن را با این مفهوم می‌توانیم بفهمیم بقیّه‌اش اضافه است. 🔶 لعن عمر و شمر و یزید وقتی برای ما مفهوم است که بفهمیم اینها چه نوری را از ما دریغ کردند. وقتی بفهمیم اینها چه چشمه‌ای را به روی ما بستند، چه نیرو و چه زمینی را از ما گرفتند و چه ریشه‌هایی را از خاک بیرون کشیدند، مصاب و مصیبتمان مشخص می‌شود. 🔶 چه در اصل وجود هر پدیده ای در این عالم، وجودش و حظ وجودی‌اش در گرو ولیّ است و چه در بهره‌هایی که می‌گیرد، از اوست؛ آن به آن از ولیّ به او فیض می‌رسد. 🔶 وقتی وجود عالِم، این قدر در این عالم اثر دارد که با مرگش، فشار و سنگینی‌اش در همه دنیا هست، دیگر اثر فقدان ولیّ مشخص است که در چه حد است. 🔶 اینجاست که در این دید شیعی چه به آن معنای وسیعش و چه در همین حد هدایت که مطرح کردم، ذره ذره این عالم از وجود ولیّ محروم شده، اهل سماوات محرومند، اهل زمین محرومند، انسان محروم تر است و مسلم محروم تر، طبیعتاً محبّ آنها و کسی که از آنها حاکمی برای خود گرفته مصباحی گرفته سفینه‌ای گرفته معیاری گرفته و الگویی داشته مصاب و مصیبت بزرگ‌تری دارد. 🔶 وقتی فرزندمان، چشممان، دستمان یا امنیتمان را از دست می‌دهیم، چه چیز از ما کم می‌شود؟ نکته همین است که وقتی که دستی از من کم بشود، هنوز می‌توانم با دست دیگر همان سیر کمالی را که داشتم، داشته باشم. 🔶 ولی وقتی در رهبری انحراف ایجاد کردند و ولیّ را کنار گذاشتند و چشمه نور را به خون بستند، وقتی از نور ولیّ محروم می‌شوم و در تاریکی قرار می‌گیرم، خسارت من خیلی سنگین و جبران ناپذیر است، اینجاست که می‌گویم:«عَظمَ مُصابی». 🔶 این محرومیت را نمی‌شود با محرومیت‌هایی مثل محرومیت از زن و فرزند و دست و چشم و گوش مقایسه کرد. چون در دید شیعه ولیّ متمم تمام این نعمت‌هاست؛ اوست که به ما یاد می‌دهد چگونه از نعمت‌ها بهره مند شویم. 🔶 ولیّ، مکمّل و متمم است. به اصطلاح کلمه «آخر جمله» و «متمم الفائده» است. وقتی از چنین وجودی محروم می‌شوی، همه ابتدائیات و مبتدیاتت، در هوا و از دست رفته است. 📚 خون خدا، ص ۳۳ 🆔👉@cheshmeyejarie

◼️👈 مراتب مصیبت 🔷 یک وجود وافی، یک وجود کامل، فقدانش در مرحله اول بر تمامی ذرّات این عالم خاکی و افلاکی‌اش اثر می‌گذارد. 🔷 در مرحله بعد، اهل اسلام و اهل ولایت که حظ و هدایت بیشتری از ولیّ می‌گیرند و سهم زیادتری از ولیّ می‌برند. 🔷 پس درجه مصیبت‌ها هم، بالا می‌رود. این است که یک بار می‌گوید:«عَظَمَتْ مُصِيبَتُكَ فِی السَّماواتِ عَلى جَمِيعِ أَهْلِ السَّماواتِ»، جای دیگر می‌گوید:«عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَعَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الإسلام .» در مرحله بعد، تکرار می‌کند:«عَظْمَ مُصابی»، رنجی که من شیعه از فقدان حسین بردم رنج بزرگی است! 🔷 پس در این دید و بینش، فقدان ولیّ باری است که بر تمامی عالم سنگینی می‌کند و مصیبتی برای ذره ذره این عالم است؛ مصیبت هر انسان و شیعه‌ای است که با عشق آنها زنده است و دلش از حبّ آنها ارتزاق می‌کند. 🔷 حظی که یک سنگ از وجود ولیّ می‌گیرد و حظی که انسان عادی از ولیّ می‌گیرد، فرق دارد با حظی که یک وجود عاشق از ولیّ می‌گیرد. 🔷 مثلاً گاهی یک نفر در حد استفاده از امضای کسی او را می‌شناسد؛ ولی گاهی او را دوست دارد، امید زندگی‌اش است، نور زندگی‌اش است، الگوی زندگی‌اش است، راه را به او نشان می‌دهد؛ این پیوند پیوندی عمیق است و فقدانش مصیبتی بزرگ:«عَظُمَ مُصابی بكُم ». 🔷 این است که اینها در برابر این مصیبت، باید فریادشان تا عرش برود و با همین نگاه شعرهایی را که درباره امام حسین علیه السلام گفته شده می‌توان نقد کرد. 📚 خون خدا، ص ۳۵ 🆔👉@cheshmeyejarie

◼️👈 عاشورای اموی 🔶 عاشورا در بینش اهل دنیا چیست؟ یک مسئله که در زیارت عاشورا مطرح شده برکت است:«تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو أُمَيَّةَ» بنی امیّه به این روز تبرّک می‌جستند. 🔶 یکی از علما در شرحی که راجع به زیارت عاشورا نوشته، بیان کرده که تبرّک بنی امیّه در این روز اینگونه بوده که لباس نو بپوشند و روزه بگیرند و غذا ذخیره کنند و شادی نمایند. 🔶 تبرّک جستن بنی امیّه با عاشورا یعنی معتقد بودند که روز میمون و مبارکی است. انسان در بهار تخمی را می کارد و به خاک می‌دهد؛ چون مبارک است و زیاد می‌شود و رشد می‌کند؛ اینها هم معتقد بودند در عاشورا در این روزی که خون حسین به خاک ریخته شد هر کاری بکنند مبارک می‌شود و حاصلش بیشتر می‌شود. 🔶 آنها با چه بینشی این روز را متبرّک می‌دانند؟ برای کسانی که حکومت را می‌خواهند، هیچ چیز خطرناک تر از وجود حاکم صالح نیست. 🔶 برای طالبان دنیا، هیچ چیز خطرناک‌تر از کسی نیست که می‌خواهد این دنیا را به جایگاه خودش ببرد؛ چون همه منافع آنها را زیر و رو می‌کند، لباس از تنشان در می‌آورد آذوقه شان را می‌گیرد، امن و راحتی و انسشان را می‌گیرد، اجتماعشان را متفرق می‌کند و پراکنده و نابودشان می‌سازد. 🔶 پس معلوم است روزی که حسین را به خاک می‌اندازند و چشمه این نور را به خیال خودشان می‌بندند، روز تبرّک و میمنت آنهاست. 🔶 همچنین این روز، روز فرح و شادی شان هم هست:«وَهُذَا يَوْمُ فَرِحَتْ بِهِ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَينَ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ» چرا که به پست می‌رسند و از دید مادی، به آنها در این روز حکومت و عنوان و ری و کوفه، پایین تر یا بالاتر از اینها را می‌دهند. و خلاصه پست هایشان را بالاتر می‌برند. 🔶 اهل دنیا از فقدان ولیّ چرا بهره‌مند نشوند؟ معلوم است که وقتی نسخه اصل آمد، جای اینها تنگ می‌شود؛ وقتی حاکم آمد، دیگران محکوم هستند و باید کنار بکشند. 🔶 کنار کشیدنشان؛ یعنی نه لباس و نه غذای آن چنانی و نه انس و الفتی، نه قصر حمراء و خضراء، همه چیز از اینها گرفته می‌شود. 🔶 وقتی حضرت علی علیه السلام به حکومت رسید، عمرو عاص به معاویه گفت: خوب فکر کن وقتی علی تو را از دارایی‌ات جدا می‌کند همان طور که چوب را از پوستش (مثل پوست درخت بید که به راحتی از چوبش جدا می‌شود) جدا می‌کند تو چه باید بکنی؟ 🔶 عاشورا روزی است که در آن، کسانی که همه چیزشان و همه رویاهاشان از دست رفته بود، زمام امور را به دست گرفتند. این است که فرح و تبرّک ایشان در لحظه‌ای است که امام حسین علیه السلام را به خاک می‌اندازند. 📚 خون خدا، ص ۴٠ 🆔👉@cheshmeyejarie

🔷 چرا امام حسین علیه السلام، معیار است؟ چرا «إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ». دوست کسی هستم که شما را به دوستی برگزیند؟. 🔷 اگر این مصیبت را مصیبت خودمان دیدیم، خود را خون خواه خون امام حسین علیه السلام می‌دانیم. 🔷 این جمله در زیارت هست که من طالب ثار خودم هستم:«أن يَرزُقَنِی طَلَبَ ثارِى مَعَ اِمامٍ هُدًى» من در طلب این هستم که خون خودم را بخواهم. 🔷 اگر پدرم یا برادرم یا دوستم را می‌کشتند، خون خواهی‌شان به عهده خودم بود؛ چه رسد به ولیّ که از آنها به من نزدیک‌تر و متمّم همه آنهاست. پس من خواستار و خواهان خون خواهی‌اش هستم. 📚 خون خدا، ص ۴۳ 🆔👉@cheshmeyejarie