✅👈استاد صفایی رحمة الله علیه: لااقل از عرفه بهره داشته باشیم‼️ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه: خدای ابراهیم نمی خواهد اسماعیل ها کشته شوند، می خواهد ابراهیم ها آزاد شوند. 📚 حقیقت حج، ص ۱۲۹ 💐🌷 عید سعید «قربان»، جشن «تقرب» عاشقان حق مبارک. 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 تو براى محدوده هفتاد سال نيستى، تا فقط براى همين محدوده حاكم بخواهى! اين‏جاست كه حكومت و حاكم تو، معيارهاى انتخابش متفاوت مى‏ شوند. 🔶 لذا حكومت تو براى هفتاد سال نيست و با هدف پاسدارى يا پرستارى، آموزش يا بهداشت هم نمى ‏تواند باشد. تو حكومتى را مى‏ خواهى كه به تو بينش‏ بدهد. و حاكمى را مى‏ خواهى كه به تمامى راه تو واقف‏ باشد و از تمامى‏ جاذبه ‏ها فارغ. 🔶آگاهى و آزادى‏، تركيبى است كه‏ عصمت‏ را به وجود مى ‏آورد. يعنى تو حاكمى را مى ‏خواهى كه اين عصمت را داشته باشد. با اين ديد است كه تو به حضرت على علیه السلام گره مى‏ خورى. 🔶 چون اساس‏ نگاه شيعى‏ به قضيّه هم، از همين‏ جا اتّخاذ و انتخاب مى ‏شود، كه من‏ ولىّ و حاكمى‏ را مى‏ خواهم كه نه تنها مرا در دنيا و در اين جامعه و در اين جهان، بلكه تا حضور خدا ببرد؛ يعنى براى تمام عوالم، جلودار من باشد. 🔶 و هدف حكومت‏ هم، حتى در حدّ رفاه و امن نيست. حتى در حدّ آزادى و عدالت و عرفان هم نيست، كه چيزى بالاتر از اين‏هاست. رشد است كه؛ «أرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدَاً»، «انَّا سَمِعْنَا قُرْآنَاً عَجَبَاً يَهْدِى الَى‏ الرُّشْدِ». 🔶 هدف، حتى تكامل نيست؛ چون كه رشد با كمال فرق دارد. تكامل اين است كه نيروهايى در تو شكل بگيرد، اما رشد اين است كه اين نيروى شكل گرفته، در راه و در جهت هدفى و در سمت و سوى هدفى بالاتر به كار گرفته بشود. 🔶 كمال، با شكوفايى نيروهاست ولى رشد، جهت بهتر دادن به اين نيروهاست؛ يعنى اين‏ها را در راه بهترى خرج كردن است؛ آهن‏ها مى‏ شوند وسيله و اين وسيله وقتى كه كامل شد، مى‏ شود ماشين و هلى‏كوپتر و چه و ... حالا تو با آن چه مى ‏كنى؟ و در چه جهتى بهره مى ‏گيرى؟! 🔶 رشد و خسر، دو بُعد تكامل آدمى هستند. و تو حاكمى را مى‏ خواهى كه‏ تا اين مقطع تو را پيش ببرد؛ چون هدفت بالاتر آمده است. معيار اين حكومت هم، آزادى و آگاهى‏ است؛ آزادى از تمامى جاذبه ‏ها و آگاهى به تمامى راه، كه به اين در زبان شيعه‏ عصمت‏ مى ‏گوييم. 🔶 پس معيار انتخاب هم عصمت است. و همان‏طور كه رسول را با اين معيار انتخاب مى‏ كنيم، امام على علیه السلام را هم همان‏گونه انتخاب مى‏ كنيم. هر يك از حكّام بعد از آنها را هم با همان معيار انتخاب مى ‏كنيم. 🔶 به عنوان وراثت و اين كه آن‏ها از تبار فلان هستند، به اين چيزها نيست؛ چون ما مى ‏بينم كه حضرت على علیه السلام هم چند فرزند داشت و هر كدام از ائمه هم چند فرزند داشتند، ولى اين طور نبود كه به فرزندان آن‏ها برسد! به كسى مى‏ رسد كه آن لياقت‏ها و آن وقوف و آگاهى را دارد، آن آزادى را دارد، آن توانايى‏ ها را دارد. 📚 فوز سالک، ص 250 کانال:👈 چشمه جاری

✅ تعبيرى است از حضرت فاطمه سلام الله علیها در مورد رسول خدا كه مى ‏فرمايند: «انّا فَقَدْناكَ فَقْدَ الارْضِ وابِلَها»؛ مثل اين كه زمين بارش بى‏ امانش را از دست داده باشد، تا چنين افتقار و از دست دادنى را احساس نكنيم، به ولايت ولى نخواهيم رسيد. ✅ نكته‏ ى اساسى در مساله ‏ى ولايت و وحى و توحيد همين نكته است. بحث از اثبات خدا و رسول و نبى و ولى نيست كه صحبت از اضطرار به ولى و احتياج به خداست. ✅ من نياز به رسول و وصى او دارم. اگر فرضم بر اين باشد كه در اين زندگى با اين شرائط موجود، مى ‏توانم مسائل را خودم حل و فصل كنم ديگر به خدا چه نيازى دارم⁉️ ✅ بر فرض هم كه‏ خدا باشد به رسول او چه احتياجى دارم؟! به ولىّ او چه احتياجى؟! اما وقتى اين معنا در انسان شكل مى‏ گيرد كه هم وجودش محدود است و هم امكاناتش ناتمام و ناقص هستند و حتى علم و تجربه و عقل و فلسفه و قلب و عرفانش كفاف او را نمى ‏دهند. ✅ اينجاست كه خدا و رسول و ولى ضرورت پيدا مى‏ كنند و اضطرار به آنها مطرح مى ‏شود. و با اين معنا از اضطرار و احتياج، مسأله شكل جديدى به خود مى ‏گيرد. 📚 روزهای فاطمه، ص ۲۶ 🆔 کانال: چشمه جاری

🔷 حقيقت ولايت در اولويت ولى و رسول نسبت به من است. و اين بر اساس تعبيرى از حضرت رسول است كه در غدير مطرح مى ‏كنند؛ كه: «أَلَسْتُ اوْلى‏ بِكُمْ مِنْ انْفُسِكُمْ». اين اساس ولايت است؛ يعنى رسول و وصى از من به من سزاوارترند. 🔷 چرا؟ چون هم از من به من نزديك‏تر و هم مهربان‏تر و هم آگاه‏ترند. و اينجاست كه تو رسول و وصى را انتخاب مى‏ كنى. اين معناى از ولايت، نه با نفى تو همراه است و نه با هويت و انسانيت تو در تعارض؛ چون با انتخاب تو همراه بوده است. 🔷 چرا؟ چون به آگاهى بيشتر، به رحمت واسعه‏ ى حق و محبت و عنايت و بينه‏ ى روشن او دست يافته ‏اى. حضرت على علیه السلام در نهج البلاغه، آن جا كه از حقوق ولايت مى‏ گويند، نكته ‏ى خيلى لطيفى دارند كه به دست مى‏ آيد حق ولايت زمنيه ‏هايى دارد. 🔷 اين زمينه‏ ها آگاهى است. آزادى است و رحمت واسعه و محبّت ولى است. كسى كه آگاهى به تمامى راه ندارد، و آزادى از تمامى تعلق‏ها ندارد، و اين محبت و رحمت واسعه را به انسان‏ها ندارد، كه از آن‏ها به آن‏ها نزديك‏تر باشد و آن‏ها را بيش از خودشان دوست داشته باشد، ولى نخواهد بود و ولايتى را بر انسان نخواهد داشت. 🔷 با اين معناى از ولايت و با توجه به محدوديت امكانات آدمى؛ چه در حوزه‏ ى علم و تجربه‏ اش و چه در حوزه ‏ى عقل و فلسفه‏ اش و چه در حوزه ‏ى قلب و عرفانش و با توجه به محدوديت وجودى اوست كه خدا و رسول و وصى او ضرورت پيدا مى‏ كنند و انسان، محتاج و مفتقر به خدا و مضطر به رسول و ولى او خواهد بود و دنبال آن‏هاست و از آنها مى‏ خواهد. 📚 روزهای فاطمه، ص ۲۷ 🆔 کانال:👈 چشمه جاری

✅ تو براى محدوده هفتاد سال نيستى، تا فقط براى همين محدوده حاكم بخواهى! اين‏ جاست كه حكومت و حاكم تو، معيارهاى انتخابش متفاوت مى ‏شوند. ✅ لذا حكومت تو براى هفتاد سال نيست و با هدف پاسدارى يا پرستارى، آموزش يا بهداشت هم نمى ‏تواند باشد. ✅ تو حكومتى را مى‏ خواهى كه به تو بينش‏ بدهد. و حاكمى را مى‏ خواهى كه به تمامى راه تو واقف‏ باشد و از تمامى‏ جاذبه‏ ها فارغ. ✅ آگاهى و آزادى‏، تركيبى است كه‏ عصمت‏ را به وجود مى ‏آورد. يعنى تو حاكمى را مى‏ خواهى كه اين عصمت را داشته باشد. با اين ديد است كه تو به حضرت على علیه السلام گره مى ‏خورى. 📚 فوز سالک، ص 245 🆔 کانال:👈 چشمه جاری

🔷 همان طور كه من وقتى مى‏ يابم كه فلان مكانيك آگاهى و دلسوزى دارد، تمام اجزاء ماشين را تحت اختيار او مى ‏گذارم و تمام مسايل را از او مى ‏پرسم و از او مى‏ گيرم. 🔷 آنها كه ولايت را قبول كردند، آنهايى هستند كه يافتند ماشين پيچيده‏ ى وجود آنها را امام و ولى بهتر از خود آنها رهبرى مى‏ كند و در اين راه شلوغ هستى كه اعمال و افكار انسان غوغايى بپا كرده، او بهتر انسان را به مقصد مى‏ رساند و نجات مى ‏دهد. 🔷 توضيح ولايت و سرسپردگى در آگاهى نهفته است. وجود ما، جسم ما، جان ما، براى خداست و از اوست. هر كس كه اينها را بهتر به كار بگيرد، در اينها حق تصرف دارد. 🔷 و همين است كه رسول خدا و پيشوايان اولويت دارند. به تصرف در هستى ما، سزاوارتر از ما هستند. و همين است كه پدر بر فرزند و بر اموال فرزند ولايت دارد و حق تصرف دارد. 📚 غدیر، ص 20 🆔👈 کانال: چشمه جاری

🔶 حكومت‏هايى كه مى ‏خواهند پاسدار امنيت باشند، و حكومت‏هايى كه مى‏ خواهند پرستار رفاه و خدمات باشند، مى ‏توانند با شورا و انتخاب ملت مشخص شوند. 🔶 اما حكومت‏هايى كه مى ‏خواهند به آدمى بياموزند كه چگونه با حواس، با احساس، با فكر و عقل و قلب و وهم و خيال خود برخورد كند، و مى‏ خواهند به او هدايت و فرقان و ميزان ببخشند، و او را براى تمامى رابطه‏ هاى محتمل و يا مظنون و يا متيقن، آماده سازند، بايد به آگاهى و آزادى رسيده باشند. 🔶 آگاهى از تمامى اندازه و راه و روابط انسان و آزادى از تمامى كشش‏ها و جاذبه ‏ها. و تركيب آگاهى و آزادى، همان عصمتى است كه در فرهنگ سياسى شيعه مطرح است. و عصمت ملاك انتخاب حاكمى است كه مردم به آن راه ندارند. چون نه از دل‏ها آگاهند و نه بر فردا، مسلط هستند. 🔶 آدمى كه بيش از هفتاد سال است و حكومتى كه قلمرو آن وسيع‏تر از خانه و جامعه و دنياست، حاكمى مى ‏خواهد كه بر اين مجموعه آگاه باشد و بر اين مجموعه مسلط باشد. 📚 وارثان عاشورا، ص 34 🆔👈 کانال: چشمه جاری

🔷 روز عيد غدير امسال، در كردستان، در سقز بودم، در جمع دوستانى كه مهربان و متدين و منصف بودند. يكى از دوستان مى ‏پرسيد كه آيا شما در موضوع خلافت و امامت تحقيقى داشته ‏ايد و آيا دليل بر خلافت بلا فصل حضرت على فقط همين «مَنْ كُنْتُ مَولاه» و يا «تارِكٌ فِيكُمُ الثِّقَلَيْنِ» است؟ اگر دليل همين‏هاست، چرا حضرت رسول با صراحت از خلافت نگفت و چرا حضرت على را نصب نكرد و كار را يك سره ننمود تا اين همه مشكل و درگيرى پيش نيايد. 🔷 من گفتم در موضوع ولايت و خلافت «مثل موضوع رسالت» من از نقل و روايت شروع نمى ‏كنم. من از اين نقطه آغاز مى‏ كنم كه روابطى دارم، با خودم، با اشياء، با افراد و با ملت‏ها. من در اين روابط امكاناتى دارم: علمى و تجربى، عقلى و فلسفى، قلبى و اشراقى، و احساسى و غريزى. آيا اين امكانات، كفاف روابط من را مى‏ دهد؟ 🔷 اگر به اين نتيجه رسيديم كه آرى، پس ديگر نه رسول مى‏ خواهيم و نه خليفه. آدمى مى ‏ماند و خودش و رها مى‏ شود و به خود واگذار مى‏ گردد. اگر به اين نتيجه رسيديم كه خير، اين‏ها كفاف نيازهاى آدمى را نمى‏ دهد، آن وقت هم رسول مى‏ خواهيم و هم پس از رسول به كسى محتاج هستيم كه همان خصوصيات آگاهى و آزادى را داشته باشد و ارتباط با غيب و شهود اين عالم را داشته باشد و آدمى را در تمامى راهش امام و جلودار باشد. 🔷 با اين نگاه ملاك انتخاب رسول و خليفه و شكل انتخاب اين دو، مثل هم خواهد بود و همان طور كه رسول خدا را با اجماع مردم و يا اجماع اهل مدينه و يا اجماع اهل حل و عقد انتخاب نمى ‏كنند، همين طور خليفه را نمى ‏توان با اين روش‏ها شناسايى كرد و نمى‏ شود كه رسول خدا به فكر سرپرست امت و خليفه‏ ى پس از خود نباشد و براى پس از وفات كسى را مشخص نكرده باشد و مثل ابوبكر و عمر و يا تمامى خلفاى بعد دلسوزتر از او باشند. 🔷 اكنون كه ملاك خلافت و رسالت هم پاى هم گرديد، بايد تعيين سرپرست و وظيفه با نص و با همان ملاك مشخص گرديده باشد. 📚 از معرفت دینی تا حکومت دینی، ص 17 🆔 کانال: چشمه جاری