✅ كسى مى ‏تواند از غريزه ‏ى حبّ به مال و حُبّ به دنيا و حبّ به نفس آزاد شود كه به عشق عظيم ‏ترى رسيده باشد و به نيروى وسيع‏ ترى و عميق ‏ترى دست يافته باشد؛ كه: «الَّذينَ آمَنُوا اشَدُّ حُبّاً للَّهِ». ✅ و با اين زيربناست كه انفاق و مواسات و ايثار شكل مى‏ گيرد و استوار مى ‏شود. آن‏ها كه از غريزه ‏ها آزاد شده‏ اند و علاقه به خودشان از روى وظيفه است و رسيدگى به خودشان به خاطر دستور حق است، اين‏ها به آسانى مى‏ توانند هنگامى كه محتاج‏ تر و يا كم ظرفيت‏ تر از خود را مشاهده كردند، مال خود را كه مال خداست به او ببخشند و حتى چند شب گرسنه بمانند. ✅ زيربناى ايثار حضرت على علیه السلام و يا آن‏هايى كه قرآن به ستايش و مدحشان اشاره دارد؛ كه: «يُؤثِرُونَ عَلى انْفُسِهِم وَ لَو كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»، همين آزادى و عشق به خداست. ✅ آن‏ها مالى را مى ‏بينند كه مال خداست و انسان‏هايى را مى‏ بينند كه نسبت اين‏ها با او يكى است. با اين ديد، هر كه محتاج ‏تر و يا كم ظرفيت‏ تر است مقدم ‏تر است، نه هر كه مال در دست اوست جلوتر باشد و مقدم‏ تر باشد. ✅ با آن شناخت‏ها و با اين ديد و با اين عشق، انفاق و مساوات و ايثار اسلامى مفهوم مى‏ شود و مشخص مى‏ گردد و توضيح مى ‏گيرد. و با اين زيربناست كه انفاق ارزش حقيقى خود را مى ‏يابد. 📚 فقر و انفاق، ص ۵۹ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 در دنيايى كه پيرمردها زير بار هستند، دخترها فاسد و پسرها ضايع شده‏ اند، دل من به اين خوش است كه پول‏هايم را روى هم گذاشته ‏ام و يا آنها را به انگشتر يا طلاى چند ميليونى تبديل كرده‏ ام و بعد هم توقع دارم كه در نماز شب، دلم بلرزد و يا در حرم كه قرار مى‏ گيرم، منقلب شوم! 🔷 مرحوم بحر العلوم كه يكى از علماى بزرگ است، براى يكى از علماء كه خود صاحب كرامات است، پيغام مى ‏فرستد تا خدمت ايشان برسد. وقتى مى‏ آيد، مى‏ بيند كه اين بزرگ، در حالى كه دست به محاسنش گرفته، خيلى منقلب و ناراحت است. 🔷 آن بزرگ به او مى ‏گويد: تو هستى و در همسايگى ‏ات كسى است كه دو روز غذا نخورده و گرسنه مانده است؟! چرا كارى نكرده‏ اى⁉️ 🔷 آن عالم در جواب مى‏ گويد كه من نمى‏ دانستم. آن بزرگ اعتراض مى ‏كند كه چرا نبايد بدانى؟! اگر مى‏ دانستى و اقدام نمى‏ كردى، كه يهودى بودى! 🔷 حال شما ببينيد در همسايگى خود چه افرادى سوختند و از بين رفتند! نه در همسايگى كه در خانه خود، چقدر زن و بچه‏ هاى ما ضايع شدند و يا خواهر و برادرهاى ما به فساد و فحشاء كشيده شدند. 🔷 با اين همه كوتاهى، انتظار داريم كه دلمان بلرزد؟! خيلى جنايت كرده‏ ايم! روزى كه دفتر اعمالمان را به ما نشان بدهند، آن روز، روز وجلِ ماست. 📚 اخبات، ص 115 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 چگونه انفاق كنيم؟ 🔷 انفاق بايد براى دهنده و گيرنده رشد و حركت بياورد؛ چون غرض از انفاق، سير شدن شكمِ گيرنده نيست. خدا خود بهتر مى ‏توانست شكم‏ها را سير كند و فقرها را از اول مرتفع نمايد. 🔷 عدّه‏ اى كه خيال كرده ‏اند انفاق فقط براى همين پر كردن است اعتراض داشتند و با اتكاء به اين آيه مى‏ پرسيدند:«أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ»؛ آيا ما كسانى را غذا بدهيم كه اگر خدا مى‏ خواست خودش به آن‏ها غذا مى ‏داد⁉️ 🔷 اين است كه دهنده بايد در زمينه ‏اى انفاق كند كه به رشد و رضوان و نور و برسد و همان‏طور كه گذشت، گرفتار منّت و اذيّت و عُجب و رياء نگردد. و بايد به گونه‏ اى انفاق كند كه خلق را بت پرست و متملّق و ذليل، بار نياورد. 🔷 عده ‏اى خيال مى‏ كنند بايد به فقير تأمين داد كه هر وقت نداشتى سراغ من بيا و از من بگير. و خيال مى ‏كنند نهايت احسان همين است، در حالى كه اين تأمين بزرگ‏ترين خيانت است. 🔷 اين تأمين، بت پرست بار آوردن است. فقير همين كه تنگدست مى‏ شود، به ياد من مى‏ افتد و به سراغ من مى ‏آيد و هنگامى كه به او انفاقى كردم به من علاقه ‏مندتر مى‏ شود. 🔷 عارفِ آگاه، نه تأمين مى ‏دهد و نه هميشه فقير را به خود راه مى‏ دهد. چه بسا كه خودش او را رد كند تا بُت او بشكند و به ديگرى سفارش كند و يا به وسيله ‏ى واسطه‏ اى حاجتش را به او برساند و از راهى كه حساب نمى ‏كند گرفتاريش را مرتفع نمايد تا توكّل و اعتقاد و عشق به حق در فقير رشد كند و زيادتر شود. 🔷 سرّ اينكه پيشوايان در شب انفاق مى‏ كردند همين بود كه افراد، بت پرست بار نيايند و متملّق و چاپلوس و يا ذليل و خوار نگردند. 🔷 و سرّ اينكه خداوند به آن‏هايى كه بر او توكّل كرده ‏اند، «مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ» روزى مى ‏دهد همين است كه اين گونه به توكل و توحيدِ عميق‏ ترى خواهند رسيد و بر شيرها تكيه نخواهند كرد و گرفتار پستان‏ها نخواهند شد، بلكه خزائن و منبع‏ها را مى ‏بينند و قدرت حق را مشاهده مى‏ كنند كه پستان‏ها را از شير انباشته است. 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔶 در قرض دادن، تو نمى‏ توانى منّت بگذارى كه دست گيرنده، بالاتر از دست دهنده است؛ چرا كه تو در دست خدا مى‏ گذارى:«يَدُ اللَّهِ فَوْقَ ايْدِيِهِمْ». و خداست كه صدقات را مى‏ گيرد: «وَ يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ». 🔶 كسى كه به تو يك ميليون تومان داده، اگر بخواهى پنج تومان آن را به او بدهى، نمى‏ گويى بيا، اين مال تو! به همين خاطر كسانى كه با فقير مصافحه مى‏ كردند، دست خود را مى‏ بوسيدند كه با دست خدا پيوند خورده ‏اند. 🔶 «وَ مَا تُقَدِّمُوا لِانْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ». تو آن ثروت‏ها، آن فناها را به بقاء تبديل كرده‏ اى، پس منّت هم مى‏ پذيرى كه مى‏ دهى، نه اينكه منّت بگذارى؛ چون چيزى كه تمام مى‏ شد و از دست مى‏ رفت، تو با قرض دادن آن را به دست آورده ‏اى و نه تنها آن را به دست آورده ‏اى كه بيش‏تر هم شده و اجر بزرگ‏ترى به همراه دارد:«هُوَ خَيْرَاً وَ أَعْظَمَ أَجْرَاً». 🔶 پستان‏هايى كه از آنها شير دوشيده مى‏ شود، شير زيادترى مى ‏آورند و گند هم نمى ‏گيرند، اما كسانى كه در خودشان مى‏ مانند و مى ‏پوسند و راكد مى ‏شوند، نه زياد شده‏ اند و نه پاك كه آلوده ‏اند و تمام شدنى. 📚 حرکت، ص 205 🆔کانال 👈 چشمه جاری

بايد انفاق کننده طورى انفاق كند كه: ۱_ فقير، بت پرست بار نيايد. فقط خدا را ببيند و لطف او را مشاهده كند، كه دل‏ها را نرم كرده و به ياد او انداخته. در نتيجه به او تأمين ندهد و از راه‏هاى حساب نشده به او كمك كند تا حجاب‏ها او را در خود نگيرند. ۲_ و متملّق و چاپلوس بار نيايد. هنگامى كه فقير مرا ببيند از من تملّق مى‏ گويد، اما اگر من در ميان نبودم و خدا را نشان دادم، تملق‏ها و مدح‏ها از خدا خواهد شد و براى او خواهد بود. ۳_ و ذليل و خوار نگردد؛ چون اين رزق، رزق اوست و از خداست و من فقط نهرى هستم كه اين آب را به او مى‏ رسانم و در نتيجه خودم هم سيراب مى‏ شوم و بهره‏ مند مى‏ گردم. پيشوايان هنگامى كه به فقيرى انفاق مى‏ كردند خود را شرمنده و بدهكار نشان مى ‏دادند تا اين كه فقير ذليل نشود و دست خدا را ببيند و مال او را ببيند. آن‏ها كه مى‏ خواهند توحيد و اخلاص خود را آزمايش كنند مى ‏توانند از اين راه استفاده كنند و بررسى كنند كه آيا فقير و بيچاره در برابر آن‏ها ذليل و خوار مى ‏شود و يا مانند كسى است كه از نهرى آب بنوشد و از چشمه‏اى آب بردارد و از شير كنار راه سطلش را پر كند. اين ملاحظات براى گيرنده بود. 📚 فقر و انفاق، ص ۷۳ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🎤👈 حاج آقا حیدری 🔷 استاد صفایی رحمة الله علیه با آنکه از نقش انفاق، آن هم با ضابطه هایش بسیار گفته بود و خود عامل بدان بود، یک بار خودم دیدم هنگام مطالبه کمک مالی طلبه ای از ایشان، استاد فقط دعا کرد و گذشتیم. 🔷 بعد از دور شدن از آن شخص، گفتند: حالت او که به ما امید بسته بود، شرک را در او زنده می کرد. 🔷 باید غیر مستقیم کمک را رساند. تا نظر فرد نیازمند از خلق بریده و متوجه خداوند شود. 📚 مشهور آسمان، ص ۳۷ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

💙 حضرت ابا عبداللّه عليه السلام مى‏ فرمايد: «وَ اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُورَ نِقَما». نيازها و حاجت خواهى مردم و روى آوردن آنها به سوى شما از نعمت‏هاى خدا بر شماست، پس از اين نعمت‏ها ملول و خسته نشويد. 💙 اگر آدمى از اطمينان به نعمت، به اطمينان به قَدَر رسيد و فهميد كه قَدَر و اندازه‏ هاى الهى تكليف و قضايى را بدنبال دارد، در اين مرحله مثل مرد باجه ‏دار بانك مى‏ شود كه با وصول مبلغ روزانه، پرده را نمى‏ اندازد و در را نمى‏ بندد و با مبالغ امانتى به عشق بازى نمى‏ پردازد كه مى ‏داند از پيش حواله دارها صف كشيده ‏اند و در انتظار دريافت هستند. 💙 با اين توجه صاحب نعمت در انتظار صاحب حاجت است. از ديدار صاحب حاجت خسته نمى‏ شود و رنج نمى ‏برد. رنج‏ها از لحظه ‏اى است كه تو خودت را صاحب مال و صاحب نعمت‏ مى‏ دانى و خودت را مالك مى‏ شناسى و به آگاهى و علم و رنج و تلاش خودت تكيه مى‏ كنى و مثل مادر احمقى كه شير پستانش را براى خودش مى ‏خواهد تا خودش بنوشد، از فرياد كودك گرسنه و دهان باز او رنج مى ‏برد. 💙 و گرنه تو به دنبال حاجتمند راه مى‏ افتى و كودك خواب را بيدار مى‏ كنى و نوشيدن او را همچون بشارتى و نعمتى ديگر احساس مى‏ نمايى. 📚 چهل حدیث، ص ۱۷۱ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅ حضرت علی علیه السلام می فرماید«وَ لَبِئْسَ الْمَتْجَرُ أَنْ تَرَى الدُّنْيَا لِنَفْسِكَ ثَمَناً وَ مِمَّا لَكَ عِنْدَ اللَّهِ عِوَضاً». خیلی تجارت بدی است که تو دنیا برای خودت مناسب حساب کنی و خودت را به دنیا بفروشی. ✅ آدم کاسبی که از یک دانه برنج نمی گذرد و وقتی می افتد بر می دارد و سر جایش می گذارد و روی یک چوب کبریت حساب می کند، حضرت به همین ها می گوید: مگر این نیست که شما می خواهید چیزی بدست بیاورید؟ ✅ شما این را حساب کنید که چه چیزی از دست داده اید تا این را به دست آورده اید؟ تو خودت را باخته ای، بر فرض که همه چیز را به دست آورده باشی. ✅ مشکل اساسی ما این است که خودمان را در برنامه ریزی ها محاسبه نمی کنیم. حساب می کنیم چه چیزی بدست آمده است، ولی حساب نمی کنیم چه چیزی از دست رفته است؟ ✅ اصلا خودمان را جزو موجودی محاسبه نکرده ایم. این بدترین نوع حسابرسی است که ما وجود خودمان را، اندازه های وجود خودمان را ملحوظ نداریم و بعد حساب کنیم که موجودی حساب بانکی من این قدر است. ماشینم چند تا شده. زنم چند تا شده، بچه ام چند تا شده، اعتبارم... که چه؟ بگو چه بدست آورده ای؟ ✅ خدا شاهد است تجارت های ما دل أنبیاء را تکه تکه کرده است. ✅ یک پزشکی که می تواند روزی ۱٠ میلیون بدست بیاورد، اگر به روزی ۲ تومان معامله کند تا پفک یا چیپس به او بدهند، خیلی باخته، خیلی باخته! یعنی چه به منافع خودش حساب کند، منافع ما بیش از این هست. و چه به شخصیت مان مراجعه کنیم، ما را بیش از این حساب می کنند. ✅ چرا تویی که برای یک تراشه حساب باز کرده ای، چطور خودت را اینطوری از دست داده ای، آن هم برای دنیایی که دوام نمی آورد⁉️ ✅ بحث سر این نیست که تو اینها را بدست نیاور، نه، بیاور، لیکن تو خودت را به اینها نفروش. اینها را برای خودت داشته باش. 📚 روزگار ستمگر، ص ۸۲ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔶 بیاییم بشینیم و وضعیت خودمان را بررسی کنیم. راه خیلی خوبی است که ببینیم امروز از چه چیزی خوشحال شدیم؟ از چه چیزی رنج بردیم؟ 🔶 کفشمان گم شده، گِلی شده. فلانی یک جمله ای به من گفته من را خوشحال یا ناراحت کرده است. اول چایی را به دیگری داده است. برای آن برادرم یک خودکار قشنگ تر خریده است. 🔶 یادم نمی رود وقتی کوچک بودم، سر سفره، وقتی غذا می کشیدند، مثلاً وقتی آبگوشتی می کشیدند اگر برای برادرهای کوچک تر من چرب تر بود، من هیچ نمی گفتم، ساکت بودم ولی اشک همینطور از کنار چشمانم راه می افتاد و این طبیعی است که آدم می سوزد. این رنج اوست، برایش مهم است. من همین قدر هستم. این اندازه من است. 🔶 خودتان را شناسایی کنید. ترس ها، امیدها، عشق ها، نفرت ها، توبه ها و تعلق ها مشخصه های وجودی ما هستند. اینها نشان می دهند ما کجاییم و چقدریم. 🔶 ارزش ها و التهاب هایی که برای ما می آید، اینها آشنا کننده خوبی برای خود ما هستند. 📚 روزگار ستمگر، ص 19 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 مؤمن خودش را پای ثروتش نمی‌گذارد، ثروت را پای خودش می‌گذارد! ✅👈 دنیا، پای مؤمن است نه بار مؤمن. 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅ رها کردن دنیا به معنای تعلق نداشتن به اوست، نه به معنای از دست انداختن. دنیا در دل تو ریشه نگیرد ولی در دست تو به کار گرفته شود. ✅ اگر این نگاه بیاید مسأله عوض می شود. چیزی به هم نمی خورد. تو هم زندگی ات را کرده ای و هم این برخوردت را داشته ای، ولی با این تفاوت که تعلق ها در تو رنج نیاورده اند، ضعف اعصاب نگرفته ای، زخم معده نگرفته ای، غصّه نخورده ای. ✅ ولی الان ما اینگونه نیستیم. همین که کسی گوشه دنیای ما را بساید، همین که دنیای ما را بردارد، با او دشمن می شویم، حتی اگر أمیرالمؤمنین علیه السلام باشد. اگر حضرت یک استان را از فلانی بگیرد و به دیگری بدهد، می بینم بغض آن کس در تو می آید، چرا⁉️ 📚 روزگار ستمگر، ص ۱۲۰ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

❇️ ما وسایل اتاق را کنترل می کنیم. ماشین هایی را که داریم کنترل می کنیم. امکاناتی را که داریم کنترل می کنیم، ❇️ حتی قلمی را که داریم یا میز و تختی را که در اختیار ماست و یا چیزهایی را که به ما سپرده شده، همه اینها را کنترل می کنیم، ✅ ولی خودمان را اصلاً به حساب نمی آوریم! در حالی که خود ما نیز یک چیزی هستیم. ✅ خود ما یک سرمایه ای هستیم، وجودی هستیم که خداوند به خودش دست مریزاد گفته است «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ». ✅ پس این وجود را چه شده است؟ هم و غمش چیست؟ رنج وشادی اش کدام است؟ به چه روی آورده است؟؟؟ 📚 فوز سالک، ص ۲۰۹ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅ بعضى وقت‏ها كه با رفقا دور هم جمع هستيم، وقتى كسى را مى ‏بينم كه پايش به استكانى و يا آشغالى مى‏ خورد و بدون توجه عبور مى‏ كند و آن را بر نمى ‏دارد، اين معنا به ذهنم خطور مى‏ كند كه وقتى امروز دعوت اين حوادث كوچك را نديده مى‏ گيريم و اين استكان و يا آشغال را برنمى‏ داريم، قطعاً در فرداى ديگر، دعوت حوادث بزرگ را هم نديده خواهيم گرفت. اگر فردا پيش ما صدها شكم را هم پاره كنند، بى ‏تفاوت خواهيم بود. 📚 اخبات، ص 81 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 جرقه ‏ها مادامى كه تراكمى نباشد و زمينه ‏اى نباشد، ايجاد حرارت مى ‏كند اما حركتى به وجود نمى‏ آورد. يك دنيا بنزين‏ مادامى كه در زمينه ‏ى خودش متراكم نشود، بر فرض، جرقه‏ ها و استارت‏ها زياد باشند شعله‏ ور خواهد شد اما حركتى بدست نخواهد آمد. در حالى كه 10 قطره بنزين متراكم با يك جرقه كاميون‏ها را به دوش مى ‏كشد و راه مى‏ برد. 🔷 تذكر، مادامى كه انسان از عشق و تراكم و از زمينه‏ اى برخوردار نباشد، سودى نخواهد داد، كه: «وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنينَ». بيدارى و تذكر هنگامى به حركت و عمل منتهى مى ‏شود كه با طلب و عشق همراه باشد و از مقدمات برخوردار. 🔷 اين است كه ما با آنكه به آگاهى و حتى به عشق رسيده ‏ايم حركت نمى ‏كنيم؛ چون بارى را مى‏ خواهيم برداريم كه هنوز بازويش را تهيه نكرده ‏ايم. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 102 🆔 کانال👈 چشمه جاری

به راستی اگر خداوند ما را محاکمه کند که تو برای آنچه که تا امروز دویده ای مگر چه داشته که من نداشته ام، و از آنچه که تو از آن تعریف کرده ای، مگر چه زیبایی داشته که من برخودار نبوده ام، چه جوابی می دهیم⁉️ 📚 بهار رویش، ص ۹۳ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

💙 مؤمن در قبال نعمت ها، مسئولیت دارد که آنها را رشد داده و بارور کند و از آنها بهره بگیرد؛ از موی سرش گرفته تا همسرش تا همکفر و دوستش؛ باید روی همه اینها کار کند و همه را با ملاک اهمیّت بارور کند. 💙 من هنگامی که با رفیقی همراه می شوم، باید ببینم در مغز او چه می گذرد و چه میوه هایی جمع آوری کرده است؛ میوه های گندیده یا میوه های سمی یا میوه های بی فایده یا میوه های مفیدی که به درد این لحظه نمی خورند یا میوه هایی که به درد این لحظه می خورند، ولی حجم زیادی می گیرند و سود کمی می دهند، یا هیچ کدام بلکه میوه هایی در حجم کم، با فایده زیاد که نیازهای فراوانی را تأمین می کنند. 📚 جمع ها و حاصل جمع ها، ص ۱۵ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 «أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْده وَ رَسُولُه». اين شهادت ماست كه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم عبد اوست و رسول اوست. 🔷 كسى كه آبستن حق شد، بايد توليد كند و كسى كه به بندگى رسيد مى‏ تواند و بايد حامل رسالت حق باشد. 🔷كسى كه به حق رسيد، به حق مى ‏رساند. و حق را در خود محبوس نمى‏ كند. 📚 قيام، ص 196 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 شناسنامه حقیقی 🔷 من پیش خودم می گویم: بهترینِ خوبان عالم هستم؛ ولی در واقع من همانی هستم که بر من اثر می گذارد. این یک معیار است؛ ما درست مساوی با چیزی هستیم که خوشحالمان می کند رنجمان می دهد. 🔷 این شناسنامه مان است. خودمان را بشناسیم. آدم زود می فهمد اندازه اش چقدر است و چه کسی است. اگر این فرش را به ما بدهند و خوشحال شویم، ما به اندازه آن فرش هستیم. اگر صندلی اول را به من دادند و خوشحال شدیم، ما به اندازه یک صندلی هستیم. 🔷 ما همان چیزی هستیم که بر ما اثر می گذارد. به سادگی می توانیم بفهمیم یک دانه کاغذیم، یک دانه عکسیم، یک دانه بارک الله هستیم! 🔷 الان خیلی مدعی هستیم و خودمان را از ملائکه، از کروبیان، جلوتر می دانیم؛ ولی یک لحظه می بینم عجب، ته صف هستیم! 🔷 سنگی، توپی، گُلی بیشتر نیستیم. گل بزنیم خوشحال می شویم؛ گل بخوریم گریه می کنیم. 🔷 این همه وجود ماست. یک تکه آهنیم؛ چرا که درِ ماشینمان سوراخ می شود، می خواهیم خودمان را بکشیم. 📚 جمع ها و حاصل جمع ها، ص ۱۹ 🆔 کانال👈 چشمه جاری

✅👈 تمامی آرزوی من 💙 عزیزم تمامى دعا و تمامى آرزوى من، اين است كه تو را فاطمه ‏ى رسول و همسر على و مادر زينب، به چشم عنايت بپذيرد. 💙 تمام خواسته ‏ى من، اين است كه شما همه، نور چشم اولياء خدا و سرور قلب آن‏ها باشيد؛ نه سنگى در راه خدا و خارى بر دامان رسول و استخوانى در گلوى على و ضربه‏ اى بر گونه‏ ى فاطمه. 📚 نامه های بلوغ، ص 135 🆔 کانال👈 چشمه جاری

💙 مُسْلِم كسى است كه ذهنيت و معرفتى در او شكل گرفته است. اسلام، حد ذهنى و معرفتى مذهب است. 💙 و مؤمن كسى است كه ذهنيت او با حالت‏هاى قلبى‏ اش پيوند خورده است. ايمان، حد قلبى مذهب است؛« قالَتِ الاعْرابُ آمَنّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإيمانُ فِى قُلُوبِكُمْ». 💙 و متّقى كسى است كه بر اساس معرفت و عشق خود عمل كرده است. وقتى معرفت و محبت شكل گرفت، آنگاه عمل شكل مى ‏گيرد و انسان متقى و مطيع مى ‏شود و حركت مى‏ كند. تقوا، حد عملى مذهب است. 📚 اخبات، ص 11 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔶 شما براى سلوك، به تمركز و رياضت روى آورده ‏ايد. و براى تمركز، به محدوديت رابطه ‏ها و يا قطع رابطه ‏ها نظر مى ‏دهيد و انگيزه ‏ها و غريزه ‏هاى مزاحم را ضعيف و يا نابود مى ‏كنيد. 🔶 و براى رياضت، روش‏ها و برنامه ‏هاى متفاوتى را دنبال مى ‏نماييد؛ در حالى كه در دين، به هدايت و شكر و بلاء توجه مى ‏شود. هدايت، كار مربّى و شكر، كار طالب و بلاء، كار خداست. 🔶 اگر رياضت، توقّع و غرور مى‏آورد، بلاء به ذلّت باطنى و انكسار قلبى مى‏ كشاند و موانع و تعلّق‏ها را مى ‏شكند؛ چون علاقه‏ ها بايد از درون بگسلد و زخم‏ها بايد از عمق التيام يابد؛ وگرنه پوشش در سطح، به عفونت از اعماق مى ‏انجامد. 📚 نامه های بلوغ، ص 150 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 بلاء موجب مى ‏شود انسان بشكند و انكسار پيدا كند و الاّ رياضت‏ها غرور ايجاد مى‏ كنند. 🔷 اين درست است كه تمركزها قدرت مى ‏آورند. ملائكه را نازل مى‏ كنند. جن را مسخر مى ‏كنند. ما فى الضمير را مى‏ خوانند. پشت ديوار را مى ‏بينند و ... همه اينها هست و تحقق پيدا مى‏ كند، ولى اين قدرت‏ها يك مشكل ايجاد مى‏ كنند و آن مشكل اين است كه انسان را طلبكار مى ‏كنند. 🔷 سالكى كه بر اساس تمركز و رياضت حركت مى ‏كند، مبتلاست. مغرور است و متوقع. بچه كه بوديم بعد از اينكه چندين بار دستمان را حركت مى ‏داديم و ورزش مى‏ كرديم، به ماهيچه ‏هامان دست مى ‏زديم تا ببينيم چقدر قوى شده است! 🔷 سالكى كه ده مرتبه ذكرى را مى‏ گويد، ده مرتبه عملى را مرتكب مى‏ شود، خيال مى‏ كند كه كارى كرده است و در برابر كارش بايد حاصلى داشته باشد. لذا متوقع مى‏ شود، ولى بلاء، شكننده و منكسر است و همه بساط او را بر باد مى ‏دهد. 🔷 وقتى چشمت را گرفتند، عمرت را گرفتند، دستت را گرفتند، آبرويت را گرفتند، ديگر با اين دل شكسته چه چيزى باقى مى ‏ماند؟ خيلى سخت است! اين ابتلاء است كه دل‏ها را نگه مى ‏دارد و متواضع مى‏ كند. غرور را مى ‏ريزد و عظمت‏ها كنار مى ‏رود. در اين موقع، غربتى را احساس مى‏ كنى و ذلّت و توجه باطنىِ بيشترى برايت مى‏ آيد. 📚 اخبات، ص 55 🆔 کانال👈 چشمه جاری