🍃🥀🍃🥀 🥀🍃🥀 🍃🥀 🥀 ⚜هوالعشق ⚜ 📕#محافظ_عاشق_من🥀 ✍ به قلم : #ف_میم 🍃 #قسمت_هفتاد_ششم به محمدحسین اجازه هیچ گونه جوابی نداد و با تاکسی در اختیاری که هماهنگ کرده بود به محل کارش رفت . از حرفی که به محمدحسین زده بود قلبا ناراحت بود اما باید او را از عذاب دور میکرد . او باید در نقش دختر یک دوست خانوادگی ، یک همکلاسی و هم گروهی از سوژه اش حفاظت میکرد پس نباید اجازه میداد رفتار محمدحسین موجب شک و شبهه ای شود . از طرفی مادرش از وقتی این مسئله را فهمیده بود با او سرسنگین بود . پدرش ناچار تمام جمع های دوستانه ای که با حضور خانواده حسینی بود را رد میکرد ، میدانست اگر همسرش با عمه مدعی محمدحسین مواجه شود بلوایی به پا خواهد شد . .......ــــــــــــــــــــــــ....... با نقشه هایی از پیش تعیین شده و با سختی ها و برنامه ریزی های شبانه روزی *گروه ترابی ها* توانستند به مروارید نزدیک بشوند ، مهدا بسیار درگیر بررسی بود و احساس میکرد نمی توان با عدم آگاهی از جزئیات ماجرا جلو بروند . حس میکرد چیزی در این بازی درست نیست ... باید قاعده بازی پیچیده تر میشد اما خیلی ساده و راحت در حال پیشروی بود ... از نگرانیش که گفت همکارانش این شم پلیسیش را پای ترسش گذاشتند . سیدهادی و سرهنگ صابری با او موافق بودند اما نگرانی که از بابت زمان داشتند باعث میشد به این قرار ملاقات مشکوک تن بدهند . مهدا : آقا سید من باز هم میگم ما نباید بی گدار به آب بزنیم ، باید یه چیز قطعی و محکم توی دست داشته باشیم اگه بچه های ما از اون در بیرون نیاین چی ؟ نوید : نترسین خانم فاتح اولین تجربه ی عملیاتیتونه برای همین نگرانین .... ـ بحث سر این چیزا نیست من از چیزی نترسیدم فقط ... یاسین : ما ساعت فردا ساعت سه قرار داریم دیگه دیره الان فقط باید کاری کنیم که نبازیم ... مهدا خیلی سعی کرد آنها را متقاعد کند که با دست پر به مصاف این رقیب قدر بروند اما نشد ... بعد از اتمام روزی سخت و طاقت فرسا با تماس مرصاد از دژبانی خارج شد ، دکتر این امید را به او داده بود که چند جلسه ی دیگر می تواند با عصا راه برود و از آن به بعد میتواند راه رفتن گذشته اش را در پی بگیرد . مهدا : سلام داداش ـ سلام خوبی ؟ چیه تو فکری ! ـ چیز خاصی نیست درگیری های کاری ! ـ اوه اوه چه با کلاس درگیری های کاری ، یکم خودتو تحویل بگیر ـ حتما به توصیه ات عمل میکنم ـ آفرین دختر خوب ، مهدا یه راه حلی برای همزیستی با این دختره برای من پیدا کن ! ـ باز چی شده ؟ ـ آقا این دختر کم داره بخدا ـ به جای غیبت کردن یه کلمه حرف حساب بزن ، میشه یه کلمه حرف بزنی صد تا گناه داخلش نباشه ؟! ـ باشه حالا چته ؟ اصلا ولش کن الان حوصله نداری ! تا رسیدن به خانه هیچ حرف دیگری بین آنها زده نشد مرصاد فهمید بهتر است با مهدا بحث نکند و بگذارد خودش با او صحبت کند . سر میز شام تمام فکرش متوجه یاسین و قراره ملاقاتی بود که اعتمادی به آن نداشت . حاج مصطفی : چیزی شده مهدا جان ؟ سر حال نیستی ! ـ نه بابا جون چیز خاصی نیست فقط یکم درگیر پروژه ام . خواست ظرف ها را به آشپزخانه ببرد که مادرش مانع شد و گفت : برو استراحت کن مامان خسته ای . &ادامه دارد ... 🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃 📚 http://eitaa.com/cognizable_wan

#رنج_مقدس #قسمت_هفتاد_ششم گاهي پناهت مي شود يك ديوار؛ كه سردي و بي تحركي اش نشانه ي بي پناهي خودش هم هست، گاهي مي شود يك انساني مثل خودت كه بي چاره به وقت گرفتاري تو را فراموش مي كند و خودش دنبال پناهي مي گردد و گاهي هم مي شود يك امام. حالا من نشسته ام اين جا. داخل صحن جامع رضوي، زير سايه و در پناه امام. البته اگر اين علي و ريحانه بگذارند، دوست دارم درباره پناه بنويسم، اما دقيقا دو متري من نشسته اند و دارند گل مي گويند و گل مي شنوند و من نه اين كه به رسم خواهر شوهري فضول باشم، اما اي فرشتگان، باور كنيد كهاول من اينجا نشستم؛ اين هابعدا آمدند نشستند. من را هم ديدند و مثلا ذوق كردند، اما نرفتند جاي ديگر. حالا هم حرف هايشان را يكي در ميان مي شنوم، چون... اَه....الان درستش مي كنم بلند مي شوم و دو تا فرش فاصله مي گيرم...حالا بهتر شد. ولي خداييش عروس و داماد شيرين و پر خيري هستن. اين لحظات در روند زندگي آدم ها ثبت مي شود.هر چند ك با تلخي هاي بعدش همه ي اين ها محو مي شوند. در شروع خلقت زميني، اولين فرد را پيامبر آفريد. اولين انسان، يك پيامبر... كه روحي اوج گيرنده و صفات خوب داشته باشد تا تمام آدم ها بدانند كه در دنيابايد ميزبان و صاحب خوبي ها باشند... و اولين زن را حوا آفريد كه پر از لطافت زنانه بود، زيبايي روحاني، كه جسم زيبايش در مقابل آن، يك تلالو كوچك مي شد. آرام بخش و پر محبت و نويد دهنده. مسير دو نفره اي ك نتيجه اش مي شد: خوشبختي. و اما انسان ها... آدم ها و حواهايي هستند كه نقش آدم و حوا را دارند، اما بسيارشان دور مي شوند از صفات و ويژگي هاي خوب... و چه قدر شيريني هاي زگي، زود زهر مي شود. و اين مي شود كه لَقَد خَلَقنا الانسانَ في كَبَد معنايش رنج براي رشد آدم و حوا مي شود. رنج ها، گاهي سختي هايي بي فايده است كه در نتيجه ي بد زندگي كردن خود انسان است. اما برعكس زندگي پدر در نظرم جلوه ي مقدسي دارد از رنج. پدر و دوستانش تابلوهاي زيبايي در آفرينش خلق مي كنند؛ از گذشتن و نديده گرفتن آرامش فردي شان، از نفس زن براي نفس كشيدن يك ملت، از زنده ماندن عقيده شان. من كاري به آن هابي كه براي نان مي جنگند ندارم. اما هيچ وقت نمي توانم در وصف كسي ك نانش را مي گذارد وسط تا با جانش از عقيده و آرمان و ايمانش دفاع كند بنويسم. ويا رنج مادر ك با دستان خودش؛تمام شوق و زندگي اش را لباس مي پوشاند، كمربندش را محكم مي كند، او را به خداي آب و آيينه مي سپارد و رنج دوري و تنهايي و حالا هم ك متلك ها و سرزنش هاي مردم را تحمل مي كند.من عاشق پدر و مادرم. پدرم حضرت آدم پيامبر است و مادرم حوا، مادر تمام دنيا. و خدايا... علي و ريحانه بشنوند مثل آدم و حوا، هر چند ك لطف كن قابيلي در فرزندانشان قرار مده ك خودش بدترين رنج زندگي هر انسان بي پناهي است... #نرجس_شكوريان_فرد #رنج_مقدس ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 --٭٭٭٭٭ http://eitaa.com/cognizable_wan