🍃🥀🍃🥀 🥀🍃🥀 🍃🥀 🥀 ⚜هوالعشق ⚜ 📕#محافظ_عاشق_من🥀 ✍ به قلم : #ف_میم 🍃 #قسمت_هفتاد_هشتم مهدا : الو مرصی مرصاد : مرصی و .... چیه مرض جدیدی دچار شدی ؟ جدیدا آدما توی یه خونه ۱۲۰ متری با هم کار داش.... ـ چه حالی داری اول صبحی اینقدر حرف میزنی ... میتونستم بیام پیشت که زنگ نمیزدم ... یکم بیا اتاق من و مائده مرصاد انگار خواب از سرش پریده باشد همان طور که با مهدا صحبت میکرد خودش را از تخت پایین انداخت و بسمت اتاق رفت . ـ چت شده ؟ خوردی زمین ؟! ... به والله اگه میخواستی تلاش کنی بدون واکر حرکت کنی به حدی میزنمت که با کاردک نتونن جمعت کنن ! قبل از اینکه مرصاد در را محکم باز کند و او را با دیوار یکی کند . گفت : مرصاد پشت درم لهم نکنی در را کمی باز کرد تماس را قطع کرد و گفت : اتفاقا میخوام بزنم له ات کنم دختر سرتقِ لجبازِ ... ـ اِ بسه دیگه یکم واکرو بیار تا این پشت مثل سوسک خشک نشدم ـ در هر حال این زبونت فعاله ... بکش کنار تا بتونم بیام داخل مهدا با سختی جا به جا شد . مرصاد از زمین بلندش کرد و روی صندلی نشاند و واکر را جلو برد . مرصاد : حالا کجا تشریف میبردین ؟ ـ یواش مائده خوابه . ـ این اختاپوس بیدار نمیشه به این سادگی ! نگفتی !؟ ـ هیچی بابا میخواستم برم یه جا تلفن کنم مرصاد مشکوک به مهدا نگاه کرد و گفت : این وقت ؟ یه ساعت از اذان صبح گذشته الان میخواستی به کی ... ـ وای مرصاد بخاطر کارمه برو تلفنو بیار اینقدر سوال نکن ـ خب چرا با... ـ میترسم شنود بشه ! ـ الان میارم فاطمه طبق درخواست هادی تلفن منزلشان را از برق کشیده بود تا سرگرد موسوی در اتاق کارش بدون نگرانی از به خطر افتادن اطلاعات ، به کارش بپردازد . مهدا خانه شان را گرفت اما جوابی نگرفت خط سیدهادی هم .به فاطمه زنگ زد که بعد از دوبار تماس ، وصل شد و صدای خواب آلود فاطمه در گوشش پیچید . فاطمه : بله بفرمایید . ـ الو فاطمیا ؟ سلام ـ سلام . فاطیما و .... فاطمه خانم ! بفهم ، نفهم ! ـ باشه فاطمه خانم ، سیدهادی هستن ؟ ـ هوی چه بی حیا شده کله سحری زنگ زده آمار شوهرمو میگیره ... ـ موضوع کاریه ـ غلط اضافه ‌! مگه تو سیدهادی توی یه گردان هستین ؟ مهدا خوب میدانست این رفتار فاطمه مزاحی بیش نیست اما الان وقت شوخی نبود ... ـ فاطمه یه لحظه گوشیو بده دست شوهرت ، کارم واجبه ! ـ اول به اربابت توض... ـ فاطمه یا الان میری گوشیو بهش میدی یا خود... ـ باشه بابا وحشی ... نمیخواد لشکر کشی کنی دو ساعته اومده خونه یه شامِ صبحانه ای خورد رفت اتاق هووم ... بذار الان صداش میکنم صدای فاطمه از پشت تلفن نشان میداد به اتاق کار همسرش که آن را اتاق هوو می نامید رسیده است . فاطمه : هادی جان ؟ آقا هادی ؟ ـ جانم ؟ ـ تلفن باهات کار داره ! .... این دختر پروئه هست ... ـ مهدا خانومه ؟ ـ آره ، بیا تا چارتا درشت بارش نکردم ... تلفن را از همسرش گرفت و خطاب به فرد پشت خط و با نگاه به همسر زیبارویش گفت : سلام در خدمتم ـ سلام آقا سید شرمنده مورد ضروری پیش اومد ـ نه خواهش میکنم بفرمایید ـ آقا سید فکر کنم فهمیدم کی توی قرار ها به جای مروارید حاضر میشه ! ـ کی ؟ ـ عقرب .... ـ نکنه منظورت به .... &ادامه دارد ... 🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃🥀🍃 📚 http://eitaa.com/cognizable_wan

#رنج_مقدس #قسمت_هفتاد_هشتم - خورشید به من بتاب و تطهیرم کن/ چون آینه ها بشکن و تکثیر کن. رد نگاهم می کشد تا آینه های تکه تکه ی دیوارها و سقف. وقتی مقابلشان می ایستی از همه ی صورت تو، تکه هایی جدا از هم نشان می دهد و تو می مانی که کدام را دریابی؟ دیگر یک دست نیست. همیشه در تکه های آینه کوچک شده ام. خیلی از این به آن پریده ام، خسته شده ام، رها کرده ام. حالا آمده ام این جا مقابل ضریح تا از این همه پراکندگی نجات پیدا کنم. مقابل روح عالم ایستاده ای! حالا می توانی اصالت خودت را ببینی. اگر روزی بخواهی انسان نابی بشوی، قطعا این گونه می شوی. یک روح واحد جهانی! خود خوبت دست نیافتنی می شود! حس می کنم که می توانم قد بکشم، بلند بالا بشوم فقط برای همیشه زیر سایه ی یک «او» یی بمانم که را را نشانم بدهد. دست گیری کند به وقت لغزیدن، پاک کند به هنگام آلوده شدن و مرا مثل خودش کند. آن وقت دیگر آینه ی صاف و صیقلی وجودم را می شود هزار تکه کرد و در در و دیوار و سقف حرم گذاشت. هر قطعه ام تکثیر نور می کند. چون امام در من متجلی ست. سرم را به دیوار می گذارم به نیابت از ضریح و چشمانم را می بندم. گاهی فکر می کنم چه قدر جسارت می خواهد با این حجم زشتی ها چشم به امام بدوزی و خواسته هایت را بگویی. اما اگر تنها یک دریچه در عالم باز باشد که بی منت و بی حرف دستانت را پر کند از لطف، همین جاست. پس حالا که همه را با هم و در هم می پذیرند و کار و عملت را به رخ نمی کشند، نادانی است که من هم دستی درزا نکنم. - مادر خدا خیرت بده منو می بری بیرون؟ پیرزن در ازدحام گیر افتاده است. دستش را می گیرم و آهسته هم پای قدمش می روم تا رواق امام خمینی.‌ پسر و عروسش را که می بیند تشکر می کند و می رود. می روم به سمت محل قرارمان تا همین جا بنشینم. پدر تنها نشسته و دعا می خواند. سرش را بر می گرداند و با دیدن من لبخندی می زند. کنارش می نشینم. دستش را دور شانه ام حلقه می کند. سرم را می بوسد و می گوید: -قبول باشه عزیزم. زود اومدی! -قبول باشه، شما چرا زود آمدید؟ مرا به خودش فشار می دهد: -می خواستم چند کلمه ای با هم صحبت کنیم. زودتر اومدم. ذهنم می گوید: -حکمت پیرزن را فهمیدی حالا؟ امام جواب خواسته ی پدر را داد با درخواست پیرزن از تو. چهار زانو می نشیند. از کنارش بلند می شوم و روبه رویش می نشینم. نگاه به صورتش نمی کنم. کمی خم می شود تا راحت تر صحبتش را بشنوم. با تسبیحی که دستش است بازی می کنم. تسبیح رشته وصل دست پدر و من است. سکوت شیرینی است. بی توجه به جمعیت در خلوت قرار می گیری و آرامش جریان یافته در حرم هم در روحت جاری می‌شود. فقط این جاست که شلوغی هزار نفری دارد و سکوت و آرامش تک نفری. می توانی کثرت و وحدت را یک جا دریابی. -لیلی!نمی خواب بقیه سؤال هات رو بپرسی؟حرفی؟حدیثی؟ بغض می کنم از خوبی پدر. چه قدر خودش را دارد می شکند تا من را بلند کند. سرم را بالا می آورم و در چشمان زیبایی نگاه می کنم. -بابا خواهش می کنم. من شاید خیلی چیزها برایم مبهم باشه. اما باور کنید که شما رو خیلی دوست دارم. سرم را از شرم پایین می اندازم... -می دونم خیلی جاها برخوردم بی ادبی بوده و شما به روی من نیاوردید. حالا هم به خاطر امام رضا از من راضی باشید. #نرجس_شكوريان_فرد #رنج_مقدس ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 --٭٭٭٭٭ http://eitaa.com/cognizable_wan