#سلام_بر_ابراهیم #قسمت‌بیست‌سوم ﷽ چند ماه از پیروزی انقاب گذشت. یکی از دوستان به من گفت: فردا با ابراهیم !بروید ســازمان تربیت بدنی، آقای داودی)رئیس ســازمان( با شما کار دارند فردا صبح آدرس گرفتیم و رفتیم ســازمان. آقــای داودی که معلم دوران .دبیرستان ابراهیم بود خیلی ما را تحویل گرفت بعد به همراه چند نفر دیگر وارد سالن شدیم. ایشان برای ما صحبت کرد و گفت: شما که افرادی ورزشکار و انقابی هستید، بیائید در سازمان و مسئولیت …قبول کنید و .ایشان به من و ابراهیم گفت: مسئولیت بازرسی سازمان را برای شما گذاشته ایم ما هم پس از کمی صحبت قبول کردیم. از فردای آن روزکار ما شروع شد. هر .جا که به مشکل برمی خوردیم با آقای داودی هماهنگ می کردیم فراموش نمی کنم، صبح یک روز ابراهیم وارد دفتر بازرســی شــد و سؤال کرد: چیکار می کنی؟ گفتم: هیچی، دارم حکم انفصال از خدمت می زنم. پرسید: برای کی!؟ ادامه دادم: گزارش رســیده رئیس یکی از فدراسیون ها با قیافه خیلی زننده به محل کار می یاد. برخوردهای خیلی نامناسب با کارمندها خصوصاً خانم ها داره. حتی گفته اند مواضعی مخالف حرکت انقاب داره. تازه همســرش هم !حجاب نداره داشتم گزارش را می نوشتم. گفتم: حتماً یک رونوشت برای شورای انقاب می فرستیم. ابراهیم پرسید: می تونم گزارش رو ببینم؟ !گفتم: بیا این گزارش، این هم حکم انفصال از خدمت گزارش را بادقت نگاه کرد. بعد پرسید: خودت با این آقا صحبت کردی؟ !گفتم: نه، لازم نیست، همه می دونند چه جورآدمیه جواب داد: نشــد دیگه، مگه نشــنیدی: فقط انســان دروغگــو، هر چه که !می شنود را تأیید می کند :گفتم: آخه بچه های همان فدراســیون خبر دادند… پرید تو حرفم و گفت .آدرس منزل این آقا رو داری؟ گفتم: بله هست ابراهیم ادامه داد: بیا امروز عصر بریم در خونه اش، ببینیم این آقا کیه، حرفش !چیه .من هم بعد چند لحظه سکوت گفتم: باشه .عصر بعد از اتمام کار آدرس را برداشتم و با موتور رفتیم آدرس او بالاتــر از پــل ســید خندان بــود. داخل کوچه ها دنبــال منزلش می گشــتیم. همان موقع آن آقا از راه رســید. از روی عکســی که به گزارش .چسبیده بود او را شناختم اتومبیل بنز جلوی خانه ای ایستاد. خانمی که تقریباً بی حجاب بود پیاده شد .و در را باز کرد. بعد همان شخص با ماشین وارد شد .گفتم: دیدی آقا ابرام! دیدی این بابا مشکل داره .گفت: باید صحبت کنیم. بعد قضاوت کن .موتور را بردم جلوی خانه و گذاشتم روی جک. ابراهیم زنگ خانه را زد .آقا که هنوز توی حیاط بود آمد جلوی در مردی درشــت هیکل بود. با ریش و سبیل تراشیده. با دیدن چهره ما دو نفر !در آن محله خیلی تعجب کرد! نگاهی به ما کرد و گفت: بفرمائید؟ با خودم گفتم: اگر من جای ابراهیم بودم حســابی حالش را می گرفتم. اما :ابراهیم با آرامش همیشــگی، در حالی که لبخند می زد ســام کرد و گفت .ابراهیم هادی هستم و چند تا سؤال داشتم، برای همین مزاحم شما شدم آن آقا گفت: اسم شما خیلی آشناست! همین چند روزه شنیدم، فکرکنم تو !سازمان بود. بازرسی سازمان، درسته؟ .ابراهیم خندید و گفت: بله بنده خدا خیلی دست پاچه شد. مرتب اصرار می کرد بفرمائید داخل. ابراهیم .گفت: خیلی ممنون، فقط چند دقیقه با شما کار داریم ومرخص می شویم ابراهیم شــروع به صحبت کرد. حدود یک ساعت مشغول بود، اما گذشت .زمان را اصاً حس نمی کردیم :ابراهیــم از همه چیز برایش گفت. از هر موردی برایش مثال زد. می گفت ببین دوست عزیز، همسر شما برای خود شماست، نه برای نمایش دادن جلوی دیگران! می دانی چقدر از جوانان مردم با دیدن همسر بی حجاب شما به گناه !می افتند یا اینکه، وقتی شما مسئول کارمندها در اداره هستی نباید حرف های زشت !یا شوخی های نامربوط،آن هم با کارمند زن داشته باشید شما قباً توی رشته خودت قهرمان بودی، اما قهرمان واقعی کسی است که .جلوی کار غلط رو بگیره بعد هم از انقاب گفت. از خون شــهدا، از امام، از دشمنان مملکت.آن آقا .هم این حرف ها را تأیید می کرد ابراهیم در پایان صحبت ها گفت: ببین عزیز من، این حکم انفصال از خدمت .شماست آقای رئیس یکدفعه جــا خورد. آب دهانش را فرو داد. بعد با تعجب به ما .نگاه کرد ابراهیم لبخندی زد و نامه را پاره کرد! بعدگفت: دوست عزیز به حرف های .من فکر کن! بعد خداحافظی کردیم. سوار موتور شدیم و راه افتادیم از سر خیابان که رد شدیم نگاهی به عقب انداختم. آن آقا هنوز داخل خانه .نرفته و به ما نگاه می کرد .گفتم: آقا ابرام، خیلی قشنگ حرف زدی، روی من هم تأثیر داشت خندید و گفت: ای بابا ما چیکاره ایم. فقط خدا، همه این ها را خدا به زبانم .انداخت. انشاءالله که تأثیر داشته باشد .بعد ادامه داد: مطمئن باش چیزی مثل برخورد خوب روی آدم ها تأثیر ندارد :مگر نخوانده ای، خدا در قرآن به پیامبرش می فرماید اگر اخلاقت تند)وخشن( بود، همه از اطرافت می رفتند. پس لااقل باید این .رفتار پیامبر را یاد بگیریم یکی دو ماه بعد ، از همان فدراســیون گزارش

#یادت_باشد #قسمت‌بیست‌سوم 🌿﷽🌿 🌺رفتیم زیارت ونمازمان راخواندیم،یک ربع بعد تماس گرفت،ازامامزاده که بیرون آمدیم حیاط امامزاده را تا ته رفتیم،ازمزارشهید"امیدعلی کیماسی"هم ردشدیم. 🌺خوب که دقت کردم دیدم حمیدسمت قبرستان امامزاده میرود.خیلی تعجب کرده بودم اولین روزمحرمیت ما آن هم این موقع شب،به جای جنگل وکوه ورستوران وکافی شاپ ازاینجاسردرآورده بودیم! قبرستان امامزاده حالت کوهستانی داشت،حمیدجلوترمیرفت،قبرهابالاوپایین بودند.چندمرتبه نزدبک بودزمین بخورم. روی این راهم که بگویم حمید دستم رابگیردنداشتم،همه جاتاریک بود،ولی من اصلا نمیترسیدم. ❤️کمی جلوتر که رفتیم حمید برگشت به من گفت: "فرزانه روز اول خوشی زندگی اکمدیم اینجا که یادمون نره ته ماجرا همینجاست،ولی من مطمئنم اینجانمیام." بانگاهم پرسیدم یعنی چی؟ به آسمان نگاهی کردوگفت:" من مطمئنم میرم گلزارشهدا،امروزهم سرسفره عقد دعاکردم که حتماشهیدبشم." 🌷تا این حرف را زد دلم هُری ریخت،حرف هایش حالت خاصی داشت،این حرف ها برای من غریبه نبود،ازبچگی با این چیزها آشنابودم ولی فعلا نمیخواستم به مرگ ونبودن وندیدن فڪرکنم. حدااقل حالاخیلی زودبوداول راه بودیم ومن برای فردای زندگیمان تاکجاها رویا وآرزوداشتم.حتی حرفش یکجورهایی اذیتم میکرد .دوست داشتم سالهای سال ازوجودحمیدواین عشق قشنگ لبریزباشم؛ 🌷داشتیم صحبت میکردیم که یک نفر را برای تدفین آوردند،خیلی تعجب کردم،تاحالاندیده بودم کسی را شب دفن کنند. جالب اینجابودکه کسی که فوت شده بودازهمسایگان عمه بود،حمیدگفت:"تواینجابمون،من یکم زیرتابوت این بنده خداروبگیرم،حق همسایگی به گردن ماداره،زودبرمیگردم". 💐همان جا تنها وسط قبرستان نشسته بودم.باخودم فڪرمیکردم چقدربه مرگ نزدیکیم وچقدر درهمان لحـظه احساس میکنیم ازمرگ دوریم. سوسوی چراغهای شهر وامامزاده من را امیدوارمیکرد،امیدواربه روزهایی که آینده برای ماست. ادامه دارد...