💗نگاه خدا💗 #قسمت_پنجاه‌وهشت رسیدیم بیمارستان. تند تند از پله ها رفتیم بالا. مریم جون تا من را دید. بغلم کرد: -واییی سارا امیر به هوش اومده... رفتم از پشت شیشه نگاه کردم. دیدم دکترو پرستارها دورش را گرفتند. فقط زیرلب می‌گفتم" یا ابوالفضل " و راه می‌رفتم... دکتر از اتاق بیرون آمد. - چی شده آقای دکتر؟ -خدا رو شکر هوشیارشون بالاتر اومده... فردا انتقالشون میدیم بخش. از خوش‌حالی فقط گریه می‌کردم. وضو گرفتم و رفتم سمت نماز خانه. دو رکعت نماز و سجده شکر به جا آوردم. و شکر می‌کردم خدایی را که امیر را برگرداند. بعد چند روز امیر مرخص شد و به خانه برگشتیم. ناهید جون و بابا رضا خیلی اصرار کرده بودند که امیر را ببریم خانه‌ی آن‌ها؛ ولی من دوست داشتم برویم خانه خودمان. .... چند ماهی گذشت ... حال امیر بهتر شده بود ... صبحی رفتم نان گرفتم و به خانه آمدم و صبحانه را آماده کردم. - برادر کاظمی ، بیدار شین دیر میشه هااا ادامه دارد....