«مَن ماتَ و لَم يَغْزُ ، و لَم يُحدِّثْ نفسه بغزو ماتَ على شُعْبَةٍ مِن نِفاقٍ كسی كه بميرد و در جنگ شركت نكند و در #انديشه آن نباشد، بر شاخه‏ای از نفاق مرده است. اين حديث نشان مي‏دهد كه داشتن #روحيه مبارزه و جنگ در راه خدا مهم‏تر از حضور در ميدان رزم است.از اين رو عارفی كه اهل رزم و نبرد نيست و از جهت جسمی يا جهات ديگر مشكل دارد بايد تب و تاب جبهه و رزم داشته باشد، در آتش سوز و گدازش بسوزد، ديگران را تشويق كند، اهل دعا به رزمندگان و جنگجويان در راه خدا باشد و.... در چنين شرايطی است كه هم مي‏تواند مظهر انعطاف باشد و هم مظهر خشم مقدس تا بين عرفان و حماسه در خود و بين تعريف و تحميس نسبت به ديگران هماهنگی كامل برقرار سازد.» کتاب حماسه و عرفان - صفحه ۱۵۳ 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli