✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#پیوند_آسمانی (۱)» ✍️ مناسبت روز: اول ذی‌الحجه سالروز پیوند آسمانی بزرگ ‌مرد تاریخ حضرت علی (ع) و اسوه زنان عالم حضرت فاطمه زهرا (س) و امتداد نسل پاک پیامبر بر مبنای وعده الهی «انا اعطیناک الکوثر» است؛ به همین خاطر اول تا هفتم ذی‌الحجه را به عنوان #هفته_ازدواج نامگذاری نموده‌اند؛ و به همین مناسبت مانیز ضمن عرض تبریک و تهنیت این روز فرخنده و مبارک، سخن امروز را به همین موضوع اختصاص داده و با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ دین اسلام همواره بر سنت حسنه #ازدواج تأکید نموده است، چراکه گسترش این دستور الهی، سبب می‌شود تا افراد جامعه از گناه و فساد و تجاوز به حقوق دیگران در امان باشند و با تشکیل خانواده به امنیت و آرامش دست یابند و با عشق و محبت الفبای زندگی و ارزش‌های متعالی را به نسل آینده منتقل نمایند؛ لذا بر همین اساس این سنت پسندیده در بسیاری از آیات قرآن کریم و روایات حضرات معصومین (ع) مورد تأکید و تبیین قرار گرفته است، تا جایی که پیامبر اکرم فرمودند: «در اسلام هیچ بنایی ساخته نشد، که نزد خدای عزوجل محبوب‌تر و ارجمندتر از ازدواج باشد» (بحارالانوار ،ج١٠٣، ص٢٢٢) چراکه تمام خیرات و نیکی‌ها در جامعه انسانی از خانواده شایسته آغاز می‌شود؛ لذا توجه به تشکیل خانواده و تربیت صحیح فرزندان، یک اصل اساسی در آئین اسلام است و کمتر موضوعی در آن، به اندازه احترام به بزرگترها و امتثال اوامر ایشان در خانواده، مورد تأکید قرار گرفته است و علاوه برآن، اسلام منشأ عموم آسیب‌های اجتماعی را نیز در نابسامانی‌های خانوادگی معرفی می‌نماید؛ بی‌شک در این میان، پیوند آسمانی و ساده و بی‌آلایش حضرت علی(ع) و بانوی دو عالم حضرت فاطمه (س) و همچنین شیوه‌ی زندگی آنها که کانونی گرم و صمیمی را برای رشد و پرورش نسلی پاک و برگزیده فراهم آورد، می‌تواند الگویی شایسته برای جوانان باشد تا با خدامحوری، ساده زیستی و پرهیز از زیاده خواهی و تجمل زندگی مشترک خود را آغاز کنند و با ایجاد محیطی لبریز از عشق و صمیمیت، زمینه‌ی تربیت صحیح فرزندانی صالح را فراهم سازند؛ لذا در این مجال کوتاه به بخشی از اصول تربیتی الگو در زندگی مشترک حضرت زهرا و حضرت امیر (ع) اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ اصل خدامحوری و عبادت خانوادگی: بی‌شک اولین و مهمترین اصل در زندگانی مشترک امیرمؤمنان و بانوی دوعالم، عشق و دلدادگی به خداوند متعال بود؛ چنانچه حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «عشق به خداوند، آتشی است که بر چیزی نمی‌گذرد، جز آنکه به آن گرمی می‌دهد و نور الهی بر چیزی پرتو نمی‌افکند، جز آنکه آن را غرق در روشنایی می‌نماید؛ لذا کسی که به خداوند عشق ورزد، همه چیز مُلک و ملکوت خویش را به او داده؛ و خداوند نیز هرگاه بخواهد بنده‌ای را گرامی بدارد، او را گرفتار عشق و محبت خویش می‌گرداند» و نمونه بارز این عشق متقابل خالق و مخلوق در خانه‌ی ملکوتی حضرت علی و فاطمه (س) هویدا بود و در این خانه‌ی عشق، اتاقی ویژه برای نماز و مناجات با پروردگار قرار داشت که در آن، تنها قرآن کریم، شمشیر جهاد حضرت امیر (ع) و زیرانداز نماز دیده می‌شد؛ همچنین در روایات آمده که حضرت صدیقه کبری (س) در شیرین‌ترین و خاطره انگیزترین لحظه‌های زندگی خود، دل در گرو عشق خداوند داشتند و در شب ازدواج خطاب به یگانه کفو و همتایشان حضرت علی (ع) فرمودند: «انتقال از خانه پدرم به خانه خودم، مرا به یاد انتقال به سرای دیگر انداخت؛ پس شما را به خدا سوگند می‌دهم تا در این ساعات به نماز برخیزیم و امشب را با هم به عبادت پروردگارمان بگذرانیم»؛ و در ادامه روایت آمده که پیامبر اعظم (ص) فردای آن شب از امیرالمؤمنین (ع) پرسیدند: همسرت زهرا را چگونه یافتی؟! و حضرت بی‌درنگ فرمودند: «نِعمَ العَونُ عَلی طاعة اللّهِ: او را بهترین یاور برای اطاعت و بندگی پروردگار یافتم». در روایت دیگری نیز آمده که حضرت فاطمه (س) هر شب پس از فراغت از وظایف همسرداری و خانه‌داری، آنچنان خالصانه بر سجاده نماز می‌ایستادند که پروردگار عالمیان بر فرشتگان مباهات کرده و می‌فرمود: «فرشتگان من، اینک بر «فاطمه» سرور زنان عالم بنگرید که بر درگاه من ایستاده، در حالی که بند بند وجودش از خوف من لرزان است؛ او با تمام وجودش به عبادت من روی نهاده و اینک شما را گواه می‌گیرم که پیروان و شیعیان او را از آتش ایمنی بخشیدم» همچنین آورده‌اند که روح و جان امیرالمؤمنین و صدیقه کبری (س) چنان با قرآن، عجین گشته بود که گویی تمام زندگی خود را براساس آیات الهی استوار نموده‌اند... ✍️ این مبحث ادامه دارد... 📚 برگرفته از «کتاب خانواده و تربیت مهدوی» نوشته محمدباقر حیدری کاشانی. https://eitaa.com/ROOZBARG