پول از همان راهی که آمد به سلطنت رسید.

📢 هر روز #یک_صفحه_قرآن بخوانیم 🔹 امروز؛ صفحه صد و پنجاه و هفت قرآن کریم سوره مبارکه الأعراف ✏️ توصیه مهم حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هر روز حتماً قرآن بخوانید حتّی روزی نیم صفحه، روزی یک صفحه بخوانید، امّا ترک نشود. در دنیای اسلام هیچ کس نباید پیدا بشود که یک روز بر او بگذرد و آیاتی از قرآن را تلاوت نکند. 💻 Farsi.Khamenei.ir

نه تنها عادت‌های ما عبادت نیست، که عبادت‌های ما هم عادت‌زده است. عبادت تکرار نیست. حرکت دائمی انسان است برای شدن دائمی‌اش. این وجدان پیاپی در عبادت نمی‌گذارد، عادت‌ها ما را مصرف کنند و تمام نمایند.

می‌گفت سال‌هاست شیرینی نخورده‌ام. روزی چهار بار تمرین می‌کنم. گاهی حتی به خانه نمی‌روم. یک ورزشکار حرفه‌ای بود. ورزشکارهای حرفه‌ای بیهوده قدرتمند نمی‌شوند. آنها ابتدا قوی بودن را تمرین می‌کنند. در این مرحله به شدت وابسته به مربی و استاد خویش هستند و نظم و برنامه را سخت رعایت می‌کنند. گمان می‌کنم ورزشکاران حرفه‌ای می‌توانند بیش از همه دین را بفهمند و بدانند که قرار است دین با روح آنها چکار کند. من ارتباط نزدیکی با این معنی و فرهنگ فتوت می‌بینم. از ورزش‌های زینتی مدرن بگذریم. ورزشکاران باستانی همذات‌پنداری خاصی با روحانیان (به معنای اصیل آن) دارند. آنها خود به خود وقتی می‌خواهند به طور طبیعی و ارگانیک بر سکوی اقتدار قهرمانی بایستند، باید قدرتمند باشند. برای قدرتمند بودن باید قوی باشند. روند تقویت را که می‌خواهی بپیمایی می‌بینی مهم نیست دیگران چه می‌گویند یا چطور تحلیلت می‌کنند، مهم این است که تمام وجودت، چه آن قسمت‌هایی که دیگران نمی‌بینند و نمی‌شناسند و چه آن قسمت‌هایی که حتی خودت هم نمی‌بینی و نمی‌شناسی باید منسجم و متحد و هم‌افزا عمل کنند و برای این کار باید یکدیگر را بشناسند و با هم همکاری و همدستی و همدلی و همراهی کنند. بیشتر آدم‌هایی که دور و برمان می‌بینیم و بیشتر رفتارها و برنامه‌های آنان ضعیف است.

این مستند به نظر من یکی از عجیب‌ترین فیلم‌هاست. امکان ندارد آن را در هر حالی ببینم و مرا به درون خود نبلعد و فشارم ندهد. مانند یک خواب می‌ماند برای من که دائم بین کابوس و رؤیا در حرکت است و تو وقتی می‌خواهی، نمی‌توانی و وقتی می‌توانی نمی‌خواهی از آن خارج شوی. احساس‌ها ضد و نقیض مرا آزار می‌دهد؛ اما من این رنج و درد را با میل تحمل می‌کنم و نمی‌توانم از آن چشم بردارم یا گوش نسپارم. بغض، خشم، شوق، امید، آرزو، خاطره، تمنا، هوس، دلتنگی، دلسوزی، دل‌آشوبی و بسیاری دیگر... شاید فرزند امروز نداند از چه سخن می‌گویم؛ اما لحظه لحظه این فیلم مهم است و باید جاودانه بماند.

اگر مرا آنچنان که هستم نمی‌یابی، صبر کن تا خودم را به تدریج برایت بچینم. قطعه قطعه و لایه لایه و آنگاه خود را بخوانم و بدمم و زنده کنم تا ببینی که کیستم. حوصله کن. زود قضاوت نکن. با قضاوت مشکلی ندارم؛ اما به خودت فرصت بده مرا خوب بشناسی. شاید آنگاه مرا نخواهی اگر اکنون پسندیده‌ای یا دلتنگم شوی اگر امروز دوستم نداری. اما می‌دانم اگر عجله کنی روزی خود را نخواهی بخشید. بگذار من خودم را پهن کنم در زبان و تو تماشا کنی مرا و آنگاه هر چه خواهی بکن.

از وقتی لباس‌هایم را گم کردم، دیگر کسی مرا نمیشناسد. انگار کسی مرا نمی‌بیند. لباس‌های آن تلخک که در پستوی صحنه رها شده بود مرا در شهر خودم گم کرد. من مجبور بودم. بدون لباس کسی به من نقش نمی‌داد. لباس‌هایم را دزدیدند. شنیدم که در شهر همسایه یکی من را دیده. او نمی‌دانست اما من فهمیدم دزد لباس‌هایم اهل کدام شهر است. لباس‌های ما شناسنامه ماست. کسی ما را نمی‌شناسد. همه لباس‌ها را می‌بینند و می‌فهمند و می‌شناسند. همه با لباس‌ها می‌نشینند و برمی‌خیزند. همه با لباس‌ها دوست می‌شوند و درد دل می‌کنند. چه انتظاری داری! من لباسم را گم کرده‌ام. در لباس آن تلخک زندانی شده‌ام. غریب و تنها. چه می‌دانم. شاید تلخک اهل شهر بغلی باشد. کاش آن روز پشت صحنه عریان نمی‌شدم. کاش از لباس‌هایم هیچ وقت دور نمی‌شدم. کاش فریب تلخک را نمی‌خوردم. دیر فهمیدم. او دلقک بود. دلقک همان سیرک که پینوکیو را با خود برد. آینه هم با من غریبی می‌کند. یک نگاه برای ما مانده بود که آن هم گره خورده به غربت. دارد گم می‌شود.

سیگار را هر چه زیباتر بکشی زشت‌تر است. خیلی‌ها را دیده‌ام که زشتی‌ها را به خرج خودشان آرایش می‌کنند و به مردم می‌فروشند. آنها ریباترند؛ اما زشت‌ترند.

مردها با شهادت جاودانه می‌شوند و زن‌ها با مادر شدن شهید می‌شوند. مردها فقط یک بار فرصت دارند.