توصیه به مطالعه... ارزش چند بار مرور و تأمل پسینی را دارد.

طغیان... امروز به این کلمه می‌اندیشم. در روزهایی که بدنه جنایتکار دیو ترور، بر دیوارهای مقاومت سایه انداخته و شهرهای ما را با آتش ده‌ها و صدها و هزاران انفجار جهنمی می‌گدازد و قهقهه پیروزی سر می‌دهد، یک اتفاق در غیب عالم دارد جان می‌گیرد. همه محاسبات دشمن در ظرف دنیا و زمین و شهود خلاصه می‌شود. اما... این کاسه کوچک، در اقیانوس آخرت و آسمان و غیب شناور است و طغیان... شهادت اخراجی‌های این کاسه محدود لغزان لرزان حیران را به اقیانوس می‌ریزد. جایی که بر آن سلطنت می‌کند. دشمن با دست خود، دشمن محدود مقهور خود را بر تخت سلطنت تقدیر می‌نشاند و او را بر تصمیم ماورایی وادار می‌کند. دست‌های بسته زمینی را می‌گشاید و پهنه آسمان را به او هدیه می‌کند. مسئله اینجاست که دشمن باور دارد آسمان جایی جز زمین است و آخرت جایی دیگر است و غیب یعنی نبودن و نداشتن. دشمن نمی‌تواند از دوربین‌های جاسوسی شناور بر روی زمین، ترس و لرز حباب نازک و نحیف سایه انداخته بر سرش را ببیند و بداند که چقدر امنیتش هیچ و پوچ است. برای او که تمام عمر بودن را تا نقطه مرگ اشخاص می‌بیند، لحظات متراکم درد بی‌نهایت می‌نماید. اما... آنچه که او بسیار می‌داند، برای آن شخصیت ابدی و ازلی پایدار، یک گام بیشتر نیست. یک گام از راهی که انتهای آن ناپیداست. نشانه‌های پدیداری زندگی ماوراء کاسه کوچک قصه ما، برای آنها که به حرکت اسیر موج آن عادت کرده‌اند، ناپیداست. همان چیزی که چون نمی‌بینند می‌گویند نیست. اما یک سؤال: فارغ از بازی‌های کلامی، چرا در طول هزاران سال هنوز سلطنت طاغوت به ساحل امن و سلامت پا نگذاشته و بر موج‌ بی‌امان حوادث فائق نیامده؟!

اگر امام معادلات عالم در چنبره محاسبات مادی می‌گنجید امروز باید پس از هزاران، بلکه ده‌ها و صدها هزار سال، علم دیوارهای امن ماندن را مستحکم می‌کرد و اجازه نمی‌داد ساکنان آن احساس ترس و درد و رنج کنند. اما واقعیت این است که کاسه کوچک قصه ما خود ترسان و لرزان و حیران امواج حقیقت است و هر بار قطره‌ای از حقیقت بر آن می‌چکد و خروش جان خویش را بر منطق ظرف دل به دریا زده تحمیل می‌کند و سلطه خویش را یادآوری می‌کند و گاه قطره‌ای از حقیقت بیرون می‌جهد و به جان جهانش متصل می‌گردد و داستان سفر کوتاه خود را در گوش شنوای او نجوا می‌کند و از غربت و مظلومیت اهالی جهان کوچک غریب، می‌سراید. شنیده‌ام طوفانی در راه است. شنیده‌ام باد قصه غربت ما را به گوش اقیانوس رسانده و ساکنان آن را به این سو خوانده. شنیده‌ام موج‌های سخت خبر از نزدیک شدن کشتی نجات می‌دهند؛ اما انگار بناست عده‌ای پیش از وارونه شدن این کاسه کوچک بیایند و اصحاب نوح را بردارند و با خود بر آن کشتی امن برآورند. طغیان دیو حقیر و ضعیف قصه ما مثل دست و پا زدن‌های ناگزیر وقت اضافه می‌ماند که مهارت مهار را از او گرفته و هر چه با دستان لرزان و دل ترسان و چشم نگران انجام می‌دهد، فقط خراب‌تر می‌شود. این قلعه شنی ذاتا نمی‌تواند از این بلندتر باشد. گاهی یک دانه شن، تمام امارت سلطان وحشت را ویران می‌کند و گاه یک قطره آب کمر طاغوت را شکست می‌دهد. اما درست تا قبل از آن دانه و این قطره انگار سلطان جهان است و اوضاع به کام. اهل آسمان می‌بینند که این خانه عنکبوت که به قدرتش می‌بالند به خود می‌لرزد از نجوای نسیمی که می‌وزد و سری که فاش می‌کند. آنها خود را فولاد می‌بینند. آری باید چنین باشد و نقطه بطلان محاسبات آنان همین جاست که آنچه می‌تنند کفاف تن ضعیف و نحیف آنان را می‌دهد. عنکبوت نیز با همین فریب خود را گردنه‌گیر جنگل می‌داند. شهادت دارد کار می‌کند. تن‌ها به تلاطم افتاده‌اند. آزمون تاب‌آوری هر روز پیچیده‌تر از دیروز ما را به چالش می‌کشد. قوی‌ترها سکان را به دست می‌گیرند و کاسه را تطهیر می‌کنند.

سرّ شهادت آن است که دروازه‌های غیب را می‌گشاید و صورتی از اسرار آن را بر آسمان زمین فرود می‌آورد و تقدیرات آن بر تدبیر اهل زمین فائق می‌آید. هر چه شهادت بیشتر و شهید شریف‌تر، این حقیقت آشکارتر و زینب سلام الله علیها اینگونه بود که جز زیبایی نمی‌دید. دریدن پرده‌های غیب به چنگال شیطانی طاغوت ساکنان زمین را به سوی وعده محتوم می‌راند و خداوند متعال هیچ گاه از پیشبرد وعده‌هایش باز نمی‌ماند. حال، ما در انتخاب‌های باقیمانده در بازی طاغوت شریک خواهیم بود؛ یا جانب شهد شهادت را خواهیم گرفت؟!

شنیدم پزشکیان گفته آنها به ما دروغ گفتند و ظریف اعتراف کرده که فریب خورده. هر بار که شما در راه ماندگان آزمون دشمن‌شناسی را رفوزه می‌شوید، زخمی ماندگار بر صورت ما می‌نشیند. حکمت ولایت مگر جز این است که آزموده را نیازماییم و روزی هزار بار از یک سو گزیده نشویم. انتخابات ضعیف، انتخاب ضعیف، منتخب ضعیف و جامعه‌ای که چاره‌ای جز قوی شدن ندارد. ای کاش هنگام ورود به دفتر کار، تفأل نمی‌زدی. ای کاش وقتی دانستی از همان جا باز می‌گشتی. ای کاش امروز بازگردی. فردا دیر است. آقای پزشکیان می‌دانی که ولیّ خدا وفادارنه و حکیمانه پای تصمیم و تجربه مردمش ایستاد. مردم مردانه و دوستانه پای تصمیمت ایستادند. اما قدم‌های ویرانگرت شهر را تهدید می‌کند. ندانم‌کاری‌های تو دشمن دانا را بالا می‌برد و پتک سخت حقیقت را بر سر ملت فرود می‌آورد. دشمن دانا بلندت می‌کند. بر زمینت می‌زند نادان دوست تو صادقانه گفتی نمی‌دانی و نمی‌توانی. ما به خواستنت قناعت کردیم. اشتباه کردیم.

این راه ادامه دارد...

🎥 می‌خواهید ما را از بین ببرید؟ تشیع مذهب خون و شمشیر است. @Farsna

می‌گویند اسرائیل از لحاظ تجهیزات از ما پیش‌تر و بیش‌تر است. وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَبَقُوا ۚ إِنَّهُمْ لَا يُعْجِزُونَ ﴿٥٩﴾ ما وظیفه داریم صد خود را وارد میدان کنیم. وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿٦٠﴾ بنا هم نیست که سرکشی و جنگ‌طلبی کنیم. وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٦١﴾ اگر با خواست خدا همراهی کردیم خدا نیز ما را یاری خواهد کرد. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ ﴿٧﴾ و هر کس خدا با او باشد پیروز است. وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ﴿٥٦﴾ در مقابل منافقین هستند که در ظاهر مدعی همراهی با مؤمنان هستند؛ اما در واقع دل به ولایت طاغوت داده‌اند و خود را در برابر آنان باخته‌اند. آنان از کفار نیز پست‌تر و بدترند. قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ ﴿٦٠﴾ وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ ﴿٦١﴾ أنها سعی می‌کنند مؤمنان را ریاکار معرفی کنند و جامعه مؤمنان را تحقیر کنند تا نفاقشان پنهان شود اما خداوند آنان را رسوا می‌کند. وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٦٢﴾ و در آیات فراوان داستان نفوذ به صراحت روایت شده تا هیچ کس نادانسته دچار آن نشود. هَٰذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٣٩﴾

اگر غرب جهان را آباد کرده بود، انقلاب ما می‌توانست عنصر نامطلوب باشد. سخن ما با مخالفان منصف و حق‌جوی ما این است که آیا غرب جهان را آباد کرد یا ویران ساخت؟! به زعم ما تمام اخلالی که انقلاب اسلامی در نظم غربی ایجاد می‌کند، ایجاد تأخیر و اختلال در ویران‌سازی جهان است و فهم این داستان به ما نشان خواهد داد که ایران امروز در نقطه‌ای پیش‌تر از غرب ایستاده و به آبادانی نزدیک‌تر است. فهم این پیچیدگی بسیار مهم است. این تمام محاسبات ذهنی و عملیات‌ عینی ما را تغییر خواهد داد. اگر پیش‌بینی‌های رهبر انقلاب با پیش‌بینی‌های رهبران غربی تفاوت دارد، درست به خاطر این تفاوت فهم از صحنه است. غرب جهان را پیش نمی‌برد. پس می‌برد. انقلاب اسلامی هر چند نتوانسته به کلی مانع این عقب‌رفت شود؛ اما توانسته اندکی از سرعت سقوط بکاهد و فرصت بازیابی به کسانی دهد که اگر حمایت شوند پیروز خواهند شد.

نباید از ولی خدا عقب ماند. آنگاه افق دید ما سقوط خواهد کرد و مسائل ما کهنه و بی‌معنی خواهد بود. حضرت آیت الله خامنه‌ای در واکنش به جنایت اسرائیل در لبنان، تصویری ارائه داد که باعث حیرت بیگانگان شد. ایشان تأکید فرمودند که لبنان مرکز مبارزه با اسرائیل است. این را کسانی که نمی‌فهمیدند تعبیر به پنهان شدن ایران کردند و تنها گذاشتن متحد بزرگ خویش. اما داستان چیز دیگری است. باید صحنه را از افقی دید که ولیّ خدا می‌بیند و نباید خود را فریب داد و دروغ دید. انقلاب اسلامی ایران بر خلاف میل غرب ایران را تحریم و محاصره هویتی خارج کرد و تبدیل به عضو تعیین کننده جهانی کرد. انکار این معنی در چند دهه اخیر هیچ گرهی از کار دشمن باز نکرده مگر اینکه آنها را بیشتر عقب رانده و ناچارشان کرده تا بیشتر از صدها سال گذشته سرمایه‌های مادی و معنوی خود را هزینه کنند شاید مانعی موقتی پیش پای انقلاب به وجود آورند؛ اما به ازعان صریح خود موفق نبوده‌اند. انقلاب اسلامی ایران در برابر استکبار و صهیونیزم جهانی تعریف می‌شود. نه در برابر تیم ترور اسرائیل. حتی انقلاب اسلامی ایران خود را در برابر آمریکا یا انگلیس یا فرانسته یا آلمان یا هر کشور دیگری وزن‌کشی نمی‌کند و به دنبال سنگ تعادل نیست. ایران به عنوان پایگاه اصلی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظام پشتیبان منطق انقلاب اسلامی ایران، خود را در این مناظره جهانی ارزیابی می‌کنند. ایران شخصیت جهانی خود را یافته و هویتش را پرداخته و در حال ساختن آن است. ایران دیگر آن کشور تحقیر شده زمان پهلوی و قاجار نیست. ایران از یک تونل تنگ و تاریک عبور کرده و متولد شده و نمی‌پذیرد که عقب برگردد. غرب نمی‌تواند ایران را به عقب بازگرداند. غرب تنها می‌تواند تلاش کند ایران را بمیراند. اما نمی‌تواند. غرب هر روز بیشتر ضعیف می‌شود. این ضعف چیزی به جز قدرت و اقتداری است که به کمک ابزار بر آن می‌افزاید. ضعف از درون غرب را فرومی‌خورد و غرب از درون فروخواهد پاشید. آنچه که غرب صرف ما می‌کند، پوسته‌های مرده‌ای است که جز مرگ نمی‌آفریند. هیچ قدرت سازندگی ندارد. با آبادانی بیگانه است. غرب دارد پوسته‌های محافظش را در مقابله با ما بی‌اعتبار می‌کند. زیرا هر چه بیشتر سرمایه‌گذاری می‌کند تا رعب و ترسش ما را عقب براند، مقاومت پیش‌تر می‌‎رود. زیرا مقاومت قوی است و چیزی جز قوت، ضعف را از بین نمی‌برد. نمی‌تواند در همآوردی با غرب، ضعف را سلاح قرار داد. ما هر چقدر استکبار بورزیم نمی‌توانیم غرب را عقب برانیم. زیرا آنگاه بخشی از غرب هستیم و در برنامه او هضم خواهیم شد. ما تنها با قوی شدن می‌توانیم بر غرب قائق آییم. این مسیر همه ملت‌های دنیاست. انقلاب اسلامی به همه مردم دنیا می‌آموزد که اگر می‌خواهند نجات پیدا کنند باید قوی شوند. نسخه قوت نیز نزد ایرانیان است. ایمان. در جهان انکار، در جهان ناباوری، ایران مرکز پمپاژ امید و ایمان و باور و اطمینان به عالم است. غرب نمی‌تواند این جوشش بی‌دریغ را کور کند. هر چه بیشتر ویرانی به بار می‌آورد کمتر نتیجه می‌گیرد. هر چه بیشتر هزینه می‌کند کمتر موفق می‌شود. هر چه ظلم را بیشتر ادامه می‌دهد ناامیدتر می‌گردد. پس خارج از قاعده بازی می‌کند و ساخته‌های خود را نیز ویران می‌کند تا شاید با عبور از خطوط قرمز خویش و خراب کردن دیوارهای حائل به ما دست یابد؛ اما نمی‌تواند نور را به چنگ آورد و سهم او جز تاریکی نیست. رفتار و گفتار ولیّ خدا قوی است و این رمز ایستادگی او در برابر جهان ضعیف‌هاست و این همان رازی است که آنها آن را نمی‌فهمند زیرا جز مؤمنان این سلاح را در اختیار ندارند و درکی از آن ندارند. قوت امری اکتسابی نیست. امری وجدانی است. کافران و منافقان این امر وجدانی و حضوری را اصلا نمی‌یابند. در جهان آنان قوت در غیب عالم مستتر است و دسترسی به آن ندارند. تقرب به خداوند متعال برای آنان ناممکن است. آنها نمی‌توانند با وجود رابطه مسالمت‌آمیز برقرار کنند و بر خود بیافزایند. آنها مجبورند خود را با ابزارهای مختلف بیارایند و پیش بروند. اما ضربات آنان مانند چکشی می‌ماند که آهنگر بر نقطه جوشکاری می‌زند تا حبابش فروبریزد. همین مقدار. غرب در برابر دین ما ایستاد و جنگ نامتقارن آغاز شد. ما در برابر دنیای آنان ایستادیم. اسرائیل سهم لبنان است. حزب الله نقطه تماس ما با اسرائیل است و باید با مرکزیت او این غده سرطانی برداشته شود. این همآوردی نظیر به نظیر پیش خواهد رفت. البته عده‌ای سعی دارند مسائل ما را تقلیل دهند به پایین‌ترین سطح ممکن و برخی مسائل را در سطح میانه می‌فهمند؛ اما ولیّ خدا معادله قدرت را در بالاترین سطح دنبال می‌کند. هیچ ضعفی در او رسوخ پیدا نمی‌کند. او مستظهر به قوت و شدت الله است.

. ♻️ سردار حاجی‌زاده روایت می‌کند؛ چرا پاسخ‌های نظامی ایران به دشمن در دولت‌های مختلف و به نسبت وزرای خارجه مختلف تفاوت می‌کند؟ #امیرعبداللهیان #ظریف #عراقچی