هدایت شده از حسین سوزنچی
بسم الله الرحمن الرحیم
آتشافروزی اسرائیل در غزه و لبنان، شهادت سید حسن، و وظیفه ما
«وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرينَ» (بقره: ۲۵۰)
امروزه با شرایط دردناک و دشواری مواجهیم.
مقام معظم رهبری چند ماه قبل فرمودند:
«شرایط کنونی منطقه به گونهای است که هم برای دشمن صهیونیستی شرایط مرگ و زندگی است و هم برای جبهه حق. ورود لبنان به قضایای اخیر فلسطین و غزه تأثیر عمیقی داشت و اگر چنین کاری انجام نمیشد قطعا بیشترین خسارت به خود لبنان وارد می شد.»
توجه شود:
«هم برای دشمن صهیونیستی و هم برای جبهه حق».
⭕️ این روزها که #اسرائیل درندگی را به نهایت رسانده و #شهادت_سید_حسن، خون دلی را که به خاطر #غزه و #لبنان میخوردیم، مضاعف کرده، بسیاری در بهت فرو رفته و خون ها به جوش آمده است، برخی گمان میکنند که اکنون وقت آن است که #ایران به عنوان اصل و محور مقاومت، مستقیم وارد میدان جنگ شود؛
و #دشمن هم با ابزار رسانهای خود تلاش میکند در افکار عمومی عدم ورود مستقیم ایران به جنگ را حمل بر ضعف و ناتوانی ما کند.
💢اما چه باید کرد؟
📜در جریان یکی از جنگها که دشمنان اسلام برای یکسره کردن کار اسلام با لشکری عظیم به راه افتاده بودند، مشاوران جنگی به خلیفه وقت (عمر بن خطاب) پیشنهاد دادند که خودش با تمام نیروهای سپاه اسلام مستقیم وارد میدان شود. خلیفه با #امیرالمومنین ع مشورت كرد.
امیرالمومنین ع راهکاری عملیاتی ارائه داد که شاید امروز بتواند سرلوحه اقداماتی باشد که ما قرار است انجام دهیم.
فرمودند:
اين امر، پيروزى و خوارىاش، نه به اندكى سپاه بود، و نه به بسيارى آن. دين خدا بود كه خدا چيرهاش نمود، و سپاه او كه آمادهاش كرد، و يارىاش فرمود، تا بدانجا رسيد كه رسيد، و پرتو آن بدانجا دميد كه دميد.
ما از خدا وعده پيروزى داريم. او به وعده خود وفا كند و سپاه خود را يارى دهد.
جايگاه آنکه عهدهدار امر است در اين كار، جايگاه رشتهاى است كه مهرهها را به هم فراهم آرد و برخى را ضميمه برخى ديگر دارد. اگر رشته ببرد، مهرهها پراكنده شود و از ميان رود، و ديگر به تمامى فراهم نيايد.
مردم پشتیبان تو امروز اگر چه اندكند در شمار، امّا با يكدلى و يك سخنى در اسلام، نيرومندند و بسيار. تو همانند قطب برجاى بمان، و این مردم را چون سنگ آسيا گرد خود بگردان، و به آنان آتش جنگ را برافروزان؛ كه اگر تو از اين سرزمين برون شوى، مردم از هر سو تو را رها كنند، و پيمان بسته را بشكنند، و چنان شود كه نگاهدارى مرزها كه پشت سر مىگذارى براى تو مهمّتر باشد از آنچه پيش روى دارى.
همانا دشمن اگر فردا تو را در وسط میدان ببیند، گويد اين ريشه و اصل آنهاست، اگر آن را بريديد آسوده گرديديد، و همين سبب شود كه فشار آنان به تو سختتر گردد و طمع ايشان در تو بيشتر.
اين كه گفتى آنان به راه افتادهاند، تا با مسلمانان پيكار كنند، ناخشنودى خداى سبحان از عزم آنان به جنگ با مسلمانان، از تو بيشتر است، و او بر دگرگون ساختن آنچه خود ناپسند مىدارد تواناتر.
امّا آنچه از شمار آنان گفتى، ما در گذشته نمىجنگيديم به نيروى بسيارى، بلكه مىجنگيديم با چشم داشتن به پيروزى و يارىِ [خداوند متعال].
📚نهج البلاغة، خطبه ۱۴۶ (ترجمه سید جعفر شهیدی)
متن خطبه در اینجا
@souzanchi
لبنان، خوزستان امت اسلام
🔸 حضرت آیتالله خامنهای رهبر انقلاب اسلامی در پیامی شفاهی خطاب به مردم مقاوم و جنگزده #لبنان فرمودند:
📝 "ما از شما جدا نیستیم. ما با شماییم. ما با شما یکی هستیم. در دردها، رنجها و آلام شما مشترک و شریکیم و با هم همدرد و همرنگیم. درد شما درد ما است، رنج شما رنج ما است و ما از شما جدا نیستیم."
امروز فلسطین و لبنان در میان امت اسلام مثل کردستان و خوزستان ایران است در دهه اول انقلاب اسلامی ایران.
اگر آن روز مردم هر جای ایران با مال و جان و تمام امکانشان دشمن را در سرزمینهای مرزی زمینگیر نمیکردند؛ احتمالا دشمن طبق نقشه، چند روزه به تهران رسیده بود و چیزی از ایران باقی نگذاشته بود.
آن روز ایران از قلب تهران تا نقطه صفر مرزی خط مقدم بود. خط مقدم دفاع از ایران.
اگر ان روز به این فکر میکردیم که بسیاری از ما نه خوزستان رفته نه کردستان و حتی شاید لهجه و زبان آنان را نمیشناسد و به همین بهانه کوچک که ما مشهدی و تبریزی و اصفهانی و تهرانی و شیرازی و زاهدانی و کرمانی و ساروی و گرگانی و رشتی و اراکی و زنجانی و شمالی و جنوبی و مرکزی و شرقی و اذری و گیلکی و مازنی و لر و فارس و تات و و بلوچ و سیستانی و سنی و شیعه و مسیحی و کلیمی و زرتشتی و ... هستیم، از دفاع مقدس سر باز میزدیم، امروز به احتمال زیاد ایران ویرانهای بود زیر چکمههای شرق و غرب استکبار و چیزی برای زندگی شرافتمندانه و عزتمندانه و کریمانه باقی نمانده بود.
همدلی آن روز ما با هموطنانمان نتیجه فهم عمیق ما از هویت ملیمان بود. ما میفهمیدیم که تفاوتهای قومی و قبیلهای و نژادی و دینی و زبانی و اقلیمی و منطقهای مانعی برای آتش تجاوز دشمن نیست.
میفهمیدیم که دشمن نه شاخههای ایران را که ریشههای آن را نشانه رفته. پس یک مشت شدیم و با اتحاد کلمه خود را به دندانهای تیز و چنگالهای درنده دشمن فرود آوردیم و دیدیم که برای اولین بار در قرنهای اخیر، پس از جنگ ایران از تجاوز در امان ماند.
امروز نیز نیازمند آنیم تا به یاد آوریم که حفااظت از فلسطین و لبنان و عراق و سوریه و یمن و افغانستان، نگهداری و پاسداری از یک هویت بزرگتر است. حمایت از منطقه در برابر بیگانه، حمایت از دیگری نیست؛ مراقبت از خویشتن است. مردم منطقه دیگریهای ما نیستند. از ما هستند. خود ما هستند. ما در طول انقلاب اسلامی تلاش کردهایم به خود و مردمان ساکن در هر کجای منطقه نشان دهیم که نمیتوانیم بدون هم زندگی کنیم. نمیتوانیم قدرتمند باشیم. نمیتوانیم در امان باشیم. نمیتوانیم قوی باشیم و پایدار باشیم.
ما نزدیک به چند دهه هر شب و روز در مواجههای ترکیبی با طیف گستردهای از دشمنیها و ناسازگاریها و ناسزاها ایستادگی کردهایم تا آنچه را یافتهایم به همه افرادمان بر روی زمین منتقل کنیم.
ما نرمافزار انقلاب اسلامی را در طی زمان، به زبانهای مختلف در قلب واقعیتها نشاندهایم، تا همه آنان که «ما»ی بزرگتر را میسازند بدانند که چگونه از حقارت و ذلت رها شدیم و چگونه میتوانیم این راه را کامل کنیم و خطر را از خود برانیم.
انقلاب اسلامی در ایران به تعین نظام جمهوری اسلامی رسیده؛ اما هنوز راه ما کامل نیست. هیچ گاه انقلاب اسلامی محدود و محاصره در مرزهای جغرافیایی ایران نبوده و نمانده است.
ما جنگی را که دیوار آتش را در خاک ما بالا برده بود به خانه دشمن راندیم و او را پشت دیوارهای بلندش مهار کردیم.
دشمن میخواهد این شرایط را تغییر دهد. نگاه دشمن عوض نشده. راهبرد دشمن همان چیزی است که دهه اول انقلاب آن را آزمود.
آنچه تغییر کرده توان بازدارندگی ماست. اگر ما امروز همدلانه در برابر دیوار آتش دشمن صهیونیستی در لبنان و فلسطین و سوریه و عراق نایستیم، این پیام را به او خواهیم داد که میتواند در ایران با ما روبرو شود.
یکدلی ما در لبنان و یک مشت شدن ما در سرکوب دشمن در مرزهایش، او را وادار به تغییر مسیر خواهد کرد. اما اگر در ما سستی و تفرقه ببیند و باور کند که میتواند یکی یکی با ما مواجه شود، آنگاه پیروزی را نزدیک خواهد دید و فرصت خواهد داشت تا به آسانی از سد موانع مقاومت عبور کند.
ما مردم ایران خاطرههای تلخی از تنها ماندن سربازان در خط مقدم در تاریخ خود داریم. آموختهایم که مرزداران باید خیالی آسوده و قلبی آرام داشته باشند و پشتیبانی تمام عبار پشت جبهه را به جد احساس کنند. آنها نباید گمان کنند که فراموش شدهاند.