قفس ویران بهتر درباره عکسی از بدن بی‌‏جان یحیی سنوار 🔹رفیقم گفت یحیی سنوار را ترور کردند. 🔹عکس را که دیدم انگار کن یکی پس یقه‌‏ام را گرفت و انداخت وسط روایت فتح، صدای مرتضی آوینی توی سرم پیچید که نجواگونه می‌خواند: «اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر. پرستویی كه مقصد را در كوچ می‌‏بیند، از ویرانی لانه‌‏اش نمی‌‏هراسد.» 🔹رو به رفیقم کردم و گفتم چه چیز از پس ذهنم گذشت و گفتم تا این لحظه معنی این نوشته را نمی‌فهمیدم. حالا دیگر با دیدن این عکس نوری در دلم روشن می‌‏شود. می‌توانم قابش کنم و ساعت‌ها در عمق آن خیره شوم. می‌توانم در پس این عکس تصویر کسی را ببینم که از کودکی برای آزادی، که حق ازلی و ابدی انسان است جنگیده 🔹 می‏‌توانم تصویر مردی را ببینم که یک‏تنه جلوی بی‌‏شرفی، بی‌‏بی و بایدن و اعوان انصارشان ایستاده. می‌‏توانم تصویر فرمانده‌‏ای را ببینم که تنها مانده و تا آخرین گلوله تفنگش را چکانده. می‏‌توانم تصویر انسانی را ببینم که تا آخرین قطره جانش منفعل ننشسته. می‌توانم تصویر قفس پاره‌‏پاره‌‏ای را ببینم که پرستویی از آن پرواز کرده 🖌امیر جدیدی

این تصویر غریب از یحیی مقاومت کابوس پس از این صهیونیزم خواهد شد.

دشمن دوست دارد که جهاد برای ما امری شخصی باشد. روزی که ما در دام شخصی شدن جهاد بیافتیم، روز مرگ مقاومت است. پس از آن مبارزان تنها ابزاری در دست شیطان هستند. هستند کسانی که در این روزها تحلیل‌های موافق مقاومت ارائه می‌دهند؛ اما روح این تحلیل‌ها به نگاه شخصی آنان به جنگ و جهاد بازمی‌گردد. نباید نگاه ما به مقاومت اینجایی و این زمانی باشد. مقاومت نه مسئله معاصر است و نه مسئله ایرانی و عراقی و لبنانی و... . تمام زمان و زمین محمل مبارزه مستضعفان علیه مستکبران است. محاصره مفهومی، مقدمه محاصره مصداقی و در نتیجه محاصره میدان و مهار آن است. چیزی تغییر نکرده. از روز نخست انسان دو انتخاب پیش رو داشت. یا با الله همراه شود و زندگی او فی سبیل الله باشد و یا با شیطان دمساز گردد و بت‌ساز شود. این جریان همواره داستان انسان است.

در ذهنیت صهیونیستها وضعیت ایران در جنگ یکسال اخیر، مثل وضعیت آمریکا در جنگ جهانی دوم است. آمریکا هزاران کیلومتر دورتر از معرکه جنگ اروپا بود و مسقیماً آسیبی ندید ولی نهایتاً در میدان همه چیز به نفع او رقم خورد و پس از نابودی هیتلر و آلمان نازی، ابرقدرت جهان شد. اسرائیل بین متحدان ایران محاصره است. از جانب غزه، لبنان، یمن، عراق و گاه مستقیما ایران هدف قرار می‌گیرد. حالا تلاش دارد پای ایران دور از معرکه را به وسط بکشاند تا معادلات را تغییر دهد. اسرائیل طی یکسال اخیر بیش از ۱۰۰میلیارد دلار خسارت دیده، حالا نگاه میکند به ایرانی که هیچ آسیبی ندیده و گویی همه چیزش شبیه پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در جریان است. این روند، دورانی کُشنده و کاهنده برای اسرائیل است. ایران عجله‌ای از خود نشان نمی‌دهد. رژیم صهیونیستی اما نمیداند چطور باید بر ارّه‌ای که صبورانه در هر جهتی که حرکت میکند، قسمتی از تنه و ساقه‌اش را میتراشد، غلبه کند. 🔆 #یادداشتهای_بیروت 36 ➕️ @yaminpour

تا زمانی که مردمانی باشند که بگویند این مشکل آنان است به ما چه ربطی دارد، شعله‌های ظلم، مانند قوم مغول یکی یکی زمین‌ها را خاکستر خواهد کرد و پیش خواهد آمد. خشک‌مغزانی که خیال می‌کنند مرزهای سیاسی تعیین شده روی نقشه و یا قراردادهای سیاسی تصویب شده در اتاق‌های دربسته دروغ و ریا و زور و زر و دیوارهای توهمی نژاد و زبان و لهجه و ادا می‌تواند ما را در امان نگه دارد، هیزم فتنه خیانتند. شناخت غلط از انگیزه دشمن ما را به خطا خواهد برد. سوختن خاصیت شیطان است. توافق بر سر کند و تند آن یا نرم و سختش یا آشکار و پنهانش دردی از ما درمان نخواهد کرد. باید بیاموزیم که چگونه آتش را فرونشانیم.

پیام رهبر انقلاب اسلامی در پی شهادت مجاهد قهرمان، فرمانده «یحیی السنوار» بسم اللّه الرّحمن الرّحیم ملّتهای مسلمان! جوانان غیور منطقه! مجاهد قهرمان، فرمانده یحیی السّنوار، به یاران شهیدش پیوست. او چهره‌ی‌ درخشان مقاومت و مجاهدت بود؛ با عزم پولادین در برابر دشمن ظالم و متجاوز ایستاد؛ با تدبیر و شجاعت به او سیلی زد؛ ضربه‌ی جبران‌ناپذیر هفتم اکتبر را در تاریخ این منطقه به یادگار گذاشت؛ و آنگاه با عزّت و سربلندی به معراج شهیدان پرواز کرد.. کسی چون او که عمری را به مبارزه با دشمن غاصب و ظالم گذرانده است، سرانجامی جز شهادت شایسته‌ی او نیست. فقدان او برای جبهه‌ی مقاومت البتّه دردناک است، ولی این جبهه با شهادت برجستگانی چون شیخ احمد یاسین، فتحی شقاقی، رنتیسی و اسماعیل هنیّه از پیشروی باز نماند، و با شهادت سنوار هم کمترین توقّفی نخواهد داشت؛ باذن اللّه. حماس زنده است و زنده خواهد ماند. ما چون همیشه، در کنار مجاهدان و مبارزان بااخلاص خواهیم ماند؛ بتوفیق من اللّه و عونه. اینجانب شهادت برادرمان یحیی السّنوار را به خاندانش، به همرزمانش، و به همه‌ی دلبستگان جهاد فی‌سبیل‌اللّه تبریک، و فقدانش را تسلیت میگویم. والسّلام علی عباد اللّه الصّالحین سیّدعلی خامنه‌ای @Farsna

گاهی استغفار می‌کنیم. خداوند می‌پذیرد. در صف امتحان مجدد قرارمان می‌دهد. اما ما انتظار داریم با استغفار بدون محاسبه از این مرحله بگذریم. خداوند اما هیچ گاه به قواعدی که خود تصویب کرده بی‌احترامی نخواهد کرد. منتظر امتحان الهی باشیم تا غافلگیر نشویم.

تا کجا؟ یکسال پیش در چنین روزهایی بود که فلسطین طغیان کرد (https://t.me/salmaneshoon/1610). امروز که این کلمات را می نویسم ساعاتی از شهادت یحیی سنوار گذشته، محمد ضیف سرنوشت نامعلومی دارد، سید حسن نصر الله ترور شده، فواد شکر، ابراهیم عقیل و بزرگانی از حزب الله شهید شده اند، اسماعیل هنیه و فرزندانش ترور شده اند. رییسی و امیر عبداللهیان جایشان را به پزشکیان و ظریف داده اند، جریان عادیسازی اسراییل از سعودی و ترکیه حتی تا تهران بی پرده شده، 42000 انسان جلوی چشم دنیا کشته شدند، چند میلیون نفر آواره شده اند، غزه با خاک یکسان شده و تصاویر زنده زنده سوختن آدمها هیچ قیامتی نمی سازد. ما به اسراییل حمله مستقیم کردیم، آن هم نه یکبار بلکه دوبار، رسما پایگاه های تل آویو را هدف قرار دادیم، گنبد آهنین و فلاخن داود را افسانه کردیم، شمال اسراییل یکسال تخلیه شده است، ارتش اسراییل در مرز لبنان زمینگیر شده، زدن پهپاد آمریکایی کار روزمره یمن شده، انصار الله به راحتی به اسراییل موشک میزند، مسیر دریایی اسراییل از سمت یمن قطع شده، حزب الله با حمله پهپادی عملا از نیروی هوایی اش رونمایی کرده، اسراییل یکسال وجب به وجب غزه را گشته اما هنوز بیش از 100 اسیر را پیدا نکرده، شهادت یحیی سنوار نه با ترور بلکه به صورت اتفاقی رخ میدهد آن هم نه زیر زمین بلکه وسط خیابان با لباس نظامی و در حال جنگ بعد از یکسال! چه کسی باور میکند همه اینها فقط در عرض 365 روز اتفاق افتاده باشد؟! چنان باورنکردنی که حتی بعضی به شهید سنوار اتهام جاسوسی زدند که "چرا" این همه هزینه ساخت؟ چرا زندگی "عادی" ما را به هم زد؟ کمی به عقب تر برگردیم. وقتی نتانیاهو به عمان رفت و کلید تطبیع (عادیسازی) زده شد. با سودان توافق کرد، و چند ماه بعد با امارات چنان برادر شد که فقط در فیلم هندی امکان داشت.حالا از مسیر دهلی و عمان و دبی فقط یک سعودی مانده بود. اما بالاخره مدعی پرچم عرب و اسلام که نمی شود یکباره به تخت خواب یهود بپرد. پس اول دخترش بحرین را هدیه کرد تا واکنش ها را بسنجد. عادیسازی سعودی آخرین میخ به تابوت فلسطین بود. حتی در تهران هم زمزمه هایی از توسعه بن سلمان و لزوم "پذیرش نظم جدید" میدادند. 7 اکتبر فقط چند روز بعد از سخنرانی نتانیاهو در سازمان ملل رخ داد که علنا اعلام کرد: ما "عادی" شده ایم و فلسطین تمام. غزه شهر از یاد رفته، غزه شهر شکنجه شده، غزه شهر معامله شده به پا خواست. زندانیان تاریکخانه بشریت همه توانشان را جمع کردند تا یک بار شورش کنند. اینجا بود که فریادی از عمق چاه غزه بلند شد که ما هنوز زنده ایم حرامزاده ها! اتفاقا آنها که 7 اکتبر را دسیسه می دانند، درست میگویند. آن طوفان تمام صحنه را غیرعادی کرد. انگار پرده نمایش افتاد. برای چه شورش کردند؟ برای عادی نشدن. برای واقعیت.یعنی اگر سهم فلسطین مرگ است و سهم اسراییل زندگی، مقداری از سهمم را به شما می بخشم و مقداری از سهم شما را گرو میگیرم. خودتان را که دیگر نمی توانید نبینید. اگر بناست در سکوت بمیرم، با فریاد جلو گلوله میروم. فکر میکنید سنوار و ضیف شب قبل از هفت اکتبر نمی دانستند تصمیم شان چه عواقبی دارد؟ می دانستند. این حدس و تحلیل نیست. بیانیه شان را بخوانید، می دانستند غزه نابود میشود، می دانستند تک تکشان آواره میشوند. می دانستند ماه ها و شاید سالها باید بجنگند. (و تا امروز نشان دادند که آماده بودند) میدانستند باید مرگ تک تک عزیزانشان را ببینند. می دانستند بیمارستان ها میسوزد، مسجد و کلیسا صاف میشوند، شلیک های فسفری و خوشه ای و اورانیومی را می دانستند، قتل عام را می دانستند، ولی تا کجا؟ سوال اصلی این قضیه «تا کجا؟» است نه "چرا؟". تا کجا میشود ادامه داد؟ سوالی که ضیف و سنوار جوابش را میدانستند، پس آخرین تصمیم را گرفتند و تمام "عادیسازی" را به باد دادند. به قیمت نابودی شان. و این راز عظمت 7 اکتبر است. 👇

👆 ولی این پایان ماجرا نیست. جنگ 2023 خود کربلاست. حق خالص در برابر باطل خالص. صحنه جنگ غزه هیچ شبهه ای ندارد. هر جنایتی که تصور بکنی اینجاست. عین کربلا. هر روز یک پیشروی تازه برای شیطان. هر ساعت خون جدید برای ضحاک. ظلم خالص. بدون افزودنی،با پخش زنده، با اخرین فناوری های روز آمریکا و اروپا، پاکسازی با دقت میلیمتری. بدون جلوه های ویژه، جنات ناب. عریان عریان عریان. عین کربلا. تا کجا می توانی چشم هایت را بسته نگه داری؟ تا کجا میتوانی این صحنه را ببینی و سکوت کنی؟ تا کجا می توانی اعتراض کنی و هزینه ندهی؟ تا کجا می توانی هزینه بدهی و بایستی؟ سوال اصلی این قضیه "تا کجا؟" است. عین کربلا. امکان ندارند کسی به این معرکه کشیده نشود. معرکه یقه اش را میگیرد. یا این طرفی یا آن طرف. وسط بازی هم ندارد. یا ظالمی یا مبارز. عین کربلا. می آید دنبالت پشت میز، گوشه کافه، پای صفحه اینستاگرام، کنار رختخواب، پای تخته، در صف اتوبوس، پای گلدان، در دورترین نقطه ها، سراغ بی ربط ترین آدم ها و سریع ترین فراری ها. یقه ات را میگیرد و می پرسد: " تا کجا؟" چپ یا راست، سیاسی یا غیر سیاسی، مسلمان یا بی دین، هیچ فرقی ندارد، حتی خود اسراییل را هم مخاطب میکند: تا کجا جنایت را جلو میبری؟ تا کجا ترور میکنی؟ تا کجا خون میخوری؟ تو ای دولت آمریکا تا کجا پای اسراییل می ایستی؟ ای تمدن غربی و اروپا تا کجا پشتیبانی میکنی؟ آهای کشور اسلامی تا کجا نگاه میکنی؟ ای باکو و ترکیه و سعودی تا کجا به اسراییل کمک میکنی؟ هیچ کس از این سوال مصون نیست. ای یمنی ها تا کجا هزینه میدهید؟ ایرانیها تا کجا صبر میکنید؟ تا کجا در تله جنگ نمی افتید؟ تا کجا جنگ را باور میکنی؟ جوابها در این یکسال پیداست. بودند کسانی که فقط یک ماه بعد از 7 اکتبر در تهران گفتند: "مردم ایران از اینکه جای فلسطینی ها هزینه بدهند خسته اند". آ.خامنه ای ولی کسی بود که معنای این نبرد را همان ابتدا فهمید و گفت "شرایط کنونی منطقه به گونه‌ای است که هم برای دشمن صهیونیستی شرایط مرگ و زندگی است و هم برای جبهه حق". شاید مهمترین جمله سال اخیر که بعضی ها دوست دارند نشنوند. او و هزاران ایرانی که آماده شهادت در جمعه بعد از حمله به اسراییل جمع شدند پاسخ شان را بلند اعلام کردند. اما چیزی تمام نشده، منتظر باشید که به زودی عادیسازان یقه تان را بگیرند و به اعتراض بپرسند تا کجا هزینه بدهیم؟! درد معترضین به حماس دقیقا اینجاست که "چرا ما را در این موقعیت قرار دادی؟ چرا روزگار عادی مرا به هم زدی؟" عین کربلا. آنجا هم حسین را متهم به تفرقه کردند. اما او پرچم "تا کجا؟" را برداشت و جلوی عادیسازی شیطان ایستاد. حالا نوبت امتحان ماست. اشتباه نکنید، مساله نه صرفا آخرتی و اعتقادی بلکه عمیقا انسانی و اکنونی است. اگر عادیسازان پسا کربلا دنیایی داشتند ما نیز در فردای تماشا دنیایی خواهیم داشت. بله این جعبه پاندورایی بود که ضیف و سنوار و حماس آگاهانه بازش کردند، اما شاید تصور نمیکردند که پخش زنده قتل یک ملت، این نسل کشی عیان، این هلوکاست واقعی، کک جامعه عرب و ترک مسلمان را هم نگزد! حتی در پایتخت های غربی تظاهرات شد اما کشورهای مسلمان در کمال آرامش و اسلام رحمانی و مناسک عبادی به همکاری با قاتل ادامه دادند! جز بعضی شیعیان، عین کربلا. تا کجا اسلام مرده است؟ تا کجا انسان مرده است؟ شاید اینجا بود که یحیی سنوار، این اسطوره زمان، خالق 7 اکتبر، زاده اردوگاه، پرورده زندان، دشمن شیطان، در پیامی به مذاکره کنندگان گفت: «باید راهی را که آغاز کرده‌ایم ادامه دهیم و اگر نه، بگذار این یک کربلای دیگر بشود.» سنوار پاسخش را داد و حماسه ای حسینی ساخت. خون یحیی خطرناک است نه اندوهناک. تازه آغاز ماجراست و این سوال ما را رها نمیکند، تا کجا؟ تا آخر تاریخ، عین کربلا. #یادداشت @salmaneshoon