📔#نهج‌البلاغه_خوانی 📜مطالعه #خطبه‌های_نهج‌البلاغه در ۲۲۶ روز 🗓#سهم_روز_143 🔰#ترجمه_خطبه_165(برخی از شارحان نوشتند: این خطبه در شهر کوفه ایراد شد.) 3⃣ روانشناسی حیوانی طاووس ✍طاووس، چون به خود بالنده مغرور راه می‌رود، دُم و بال‌های زیبایش را برانداز می‌کند، پس با توجه به زیبایی جامه و رنگ های گوناگون پَر و بالش قهقهه سر می‌دهد، امّا چون نگاهش به پاهای او می‌افتد، بانگی برآورد که گویا گریان است، فریاد می‌زند گویا که دادخواه است، و گواه صادق دردی است که در درون دارد، زیرا پاهای طاووس چونان ساق خروس دورگه (هندی و پارسی) باریک و زشت و در یک سویِ ساقِ پایش ناخنکی مخفی روییده است. 4⃣ شگفتی رنگ‌آمیزی پرهای طاووس ✍بر فراز گردن طاووس به جای یال، کاکلی سبز رنگ و پر نقش و نگار روییده، و برآمدگی گردنش چونان آفتابه ای نفیس و نگارین است، و از گلوگاه تا روی شکمش به زیبایی وَسمِه یمانی رنگ‌آمیزی شده، یا چون پارچه حریر بَرّاق یا آیینه‌ای شفّاف که پرده بر روی آن افکندند. در اطراف گردنش گویا چادری سیاه افکنده که چون رنگ آن شاداب و بسیار می‌باشد، می‌پنداری با رنگ سبز تندی در هم آمیخته است که در کنار شکاف گوش جلوه خاصی دارد. کمتر رنگی می‌توان یافت که طاووس از آن در اندامش نداشته باشد، یا با شفّافیت و صیقل فراوان و زرق و برق جامه اش آن را جلای برتری نداده باشد. طاووس چونان شکوفه‌های پراکنده‌ای است که باران بهار و گرمای آفتاب را در پرورش آن نقش چندانی نیست، و شگفت‌آور آن که هر چند گاهی از پوشش پرهای زیبا بیرون می‌آید، و تن عریان می‌کند، پرهای او پیاپی فرو می‌ریزند و از نو می‌رویند، پرهای طاووس چونان برگ خزان رسیده می‌ریزند و دوباره رشد می‌کنند و به هم می‌پیوندند، تا دیگر بار شکل و رنگ زیبای گذشته خود را باز می‌یابد، بی آن‌که میان پرهای نو و ریخته شده تفاوتی وجود داشته باشد یا رنگی جابجا بروید. اگر در تماشای یکی از پرهای طاووس دقت کنی، لحظه‌ای به سرخی گل، و لحظه‌ای دیگر به سبزی زَبَرجَد، و گاه به زردی زرناب جلوه می‌کند. 5⃣ عجز انسان از درک حقایق موجود در پديده‌ها ✍راستی، هوشهای ژرف اندیش و عقل‌های پر تلاش، چگونه این همه از حقایق موجود در پديده‌ها را می‌توانند درک کنند؟ و چگونه گفتار توصیف گران، به نظم کشیدن این همه زیبایی را بیان توانند کرد؟ و در درک کمترین اندام طاووس، گمان‌ها از شناخت درمانده و زبان‌ها از ستودن آن در کام مانده‌اند. پس ستایش خداوندی را سزاست که عقل‌ها را از توصیف پدیده‌ای که برابر دیدگان جلوه‌گرند ناتوان ساخت، پدیده محدودی که او را با ترکیب پیکری پر نقش و نگار، با رنگ‌ها و مرزهای مشخص می‌شناسد، باز هم از توصیف فشرده اش زبان‌ها عاجز و از وصف واقعی آن درمانده‌اند! (حال چگونه خدا را می‌توانند درک کنند؟.) 💠منبع: نرم‌افزار نهج‌البلاغه نوین ✅ کانال دقایقی با قرآن👇 🆔 @daghayeghibaquran

📔#نهج‌البلاغه_خوانی 📜مطالعه #خطبه‌های_نهج‌البلاغه در ۲۲۶ روز 🗓#سهم_روز_143 🔰#ترجمه_خطبه_165(برخی از شارحان نوشتند: این خطبه در شهر کوفه ایراد شد.) 3⃣ روانشناسی حیوانی طاووس ✍طاووس، چون به خود بالنده مغرور راه می‌رود، دُم و بال‌های زیبایش را برانداز می‌کند، پس با توجه به زیبایی جامه و رنگ های گوناگون پَر و بالش قهقهه سر می‌دهد، امّا چون نگاهش به پاهای او می‌افتد، بانگی برآورد که گویا گریان است، فریاد می‌زند گویا که دادخواه است، و گواه صادق دردی است که در درون دارد، زیرا پاهای طاووس چونان ساق خروس دورگه (هندی و پارسی) باریک و زشت و در یک سویِ ساقِ پایش ناخنکی مخفی روییده است. 4⃣ شگفتی رنگ‌آمیزی پرهای طاووس ✍بر فراز گردن طاووس به جای یال، کاکلی سبز رنگ و پر نقش و نگار روییده، و برآمدگی گردنش چونان آفتابه ای نفیس و نگارین است، و از گلوگاه تا روی شکمش به زیبایی وَسمِه یمانی رنگ‌آمیزی شده، یا چون پارچه حریر بَرّاق یا آیینه‌ای شفّاف که پرده بر روی آن افکندند. در اطراف گردنش گویا چادری سیاه افکنده که چون رنگ آن شاداب و بسیار می‌باشد، می‌پنداری با رنگ سبز تندی در هم آمیخته است که در کنار شکاف گوش جلوه خاصی دارد. کمتر رنگی می‌توان یافت که طاووس از آن در اندامش نداشته باشد، یا با شفّافیت و صیقل فراوان و زرق و برق جامه اش آن را جلای برتری نداده باشد. طاووس چونان شکوفه‌های پراکنده‌ای است که باران بهار و گرمای آفتاب را در پرورش آن نقش چندانی نیست، و شگفت‌آور آن که هر چند گاهی از پوشش پرهای زیبا بیرون می‌آید، و تن عریان می‌کند، پرهای او پیاپی فرو می‌ریزند و از نو می‌رویند، پرهای طاووس چونان برگ خزان رسیده می‌ریزند و دوباره رشد می‌کنند و به هم می‌پیوندند، تا دیگر بار شکل و رنگ زیبای گذشته خود را باز می‌یابد، بی آن‌که میان پرهای نو و ریخته شده تفاوتی وجود داشته باشد یا رنگی جابجا بروید. اگر در تماشای یکی از پرهای طاووس دقت کنی، لحظه‌ای به سرخی گل، و لحظه‌ای دیگر به سبزی زَبَرجَد، و گاه به زردی زرناب جلوه می‌کند. 5⃣ عجز انسان از درک حقایق موجود در پديده‌ها ✍راستی، هوشهای ژرف اندیش و عقل‌های پر تلاش، چگونه این همه از حقایق موجود در پديده‌ها را می‌توانند درک کنند؟ و چگونه گفتار توصیف گران، به نظم کشیدن این همه زیبایی را بیان توانند کرد؟ و در درک کمترین اندام طاووس، گمان‌ها از شناخت درمانده و زبان‌ها از ستودن آن در کام مانده‌اند. پس ستایش خداوندی را سزاست که عقل‌ها را از توصیف پدیده‌ای که برابر دیدگان جلوه‌گرند ناتوان ساخت، پدیده محدودی که او را با ترکیب پیکری پر نقش و نگار، با رنگ‌ها و مرزهای مشخص می‌شناسد، باز هم از توصیف فشرده اش زبان‌ها عاجز و از وصف واقعی آن درمانده‌اند! (حال چگونه خدا را می‌توانند درک کنند؟.) 💠منبع: نرم‌افزار نهج‌البلاغه نوین ✅ کانال دقایقی با قرآن👇 🆔 @daghayeghibaquran