⭕️ #ممنوعیت_سب_ولعن_علنی ♦️حجر بن عدي و عمرو بن حمق، دو يار شجاع و با وفاي اميرمومنان علي علیه السلام بودند. آنان در ماجراي جنگ صفين از سپاه شام، به صورت علنی اظهار بيزاري مي‏کردند و به آنها ناسزا مي‏گفتند. اين خبر به امام علي علیه السلام رسيد. امام براي آنها پيام فرستاد که ناسزاگوئي نکنيد و دشنام ندهيد. آن دو به حضور امام علي علیه السلام آمده و عرض کردند:«آيا ما بر حق نيستيم؟» امام فرمود: «آري بر حقيم» عرض کردند: «آيا سپاه شام (پيروان معاويه) در خط باطل نيستند؟». امام فرمود: «آري آنها بر باطل‏اند.» عرض کردند: «پس چرا ما را از ناسزاگوئي به آنها، منع مي‏کني؟» امام فرمود: اني اکره لکم ان تکونوا سبابين و لکنکم لو وصفتم اعمالهم و ذکرتم حالهم کان اصوب في القول و ابلغ في العذر... «من نمي‏پسندم که شما دشنام‏دهنده باشيد، ولي اگر کردارشان را افشا مي‏کرديد و گمراهيهاي آنها را بر مي‏شمرديد، در گفتار راست‏تر بوديد و عذرتان رساتر بود». ❇️ملاحظه می فرمائید که در سیره ی آل الله علیهم السلام، در جایی که سب و لعن، تالی فاسد داشته باشد و مفسده ی آن از مصلحتش بیشتر باشد، منع و نهی صورت گرفته است. 📚شرح نهج‏ البلاغه خوئي ج 13 ص 94.