🔹حيات معقول ثمره معرفت به امام زمان (عج)
🔸شيعه و غير شيعه از وجود مبارك خاتم الانبيا (ص) نقل كردهاند هر كه بميرد و امام زمانش را نشناسد مرگ او مرگ جاهلي است: من مات و لم يعرف إمام زمانه مات ميتة جاهلية.[1] اگر انساني بميرد در حالي كه امام زمان خود را نشناسد تا مطيع ولياش باشد، به مرگ جاهلي از دنيا رفته است.
🔸مرگ جاهلي، نشانه زندگي جاهلانه است، چرا كه مرگ عصاره حيات است. آنكه خوب زندگي ميكند، نيكو ميميرد و هر كه بد به سر ميبرد مرگ بد دارد، زيرا مرگ جز چشيدن عصاره زندگي نيست؛ گويا زندگي شربتي ميشود كه شخص هنگام احتضار آن را ميچشد. اگر شهد است، محصول كار شيرين اوست و چنانچه شرنگ و تلخ است، نتيجه دوران زيست اوست.
🔸قبل از چشيدن شراب مرگ، راه براي تغيير و شدنها باز است؛ امّا پس از مرگ نه مجالي براي توبه و تجديد نظر ميماند و نه امكاني براي مهلت خواستن و تحصيل عمل صالح.
🔸ديگر آنكه ما مرگ را ميچشيم نه مرگ ما را. ما مرگ را ميميرانيم نه او ما را، زيرا خداي سبحان نفرمود كه مرگ چشنده انسان است، بلكه فرمود: انسان چشنده مرگ است. حقيقت آن است كه مرگ انسان را از بين نميبرد بلكه اين انسان است كه مرگ را يك بار و براي هميشه از بين ميبرد. همانگونه كه چشنده آب، آن را هضم ميكند؛ نه آب چشنده را.
🔸در فرهنگ قرآن مرگ بسان عصاره است در قدحي كه انسان آن را ميچشد و در خويشتن فرو ميبرد و هضم ميكند و هر كه در اين جهان زندگي ميكند، چون نهال باروري است كه بعد از بالندگي به ثمر مينشيند.
🔸اگر بار خار است خود كشتهاي ٭٭٭ وگر پرنيان است خود رشتهاي
🔸آنكه امام زمان(عج) خود را نشناسد و با او پيوند ولايي برقرار نكند، به وصيت هيچ يك از انبيا عمل نكرده است؛ چه رسد به سفارش ذات اقدس الهي؛ و مرگ او مرگ جاهلي است و از آنجا كه مرگ عصاره زندگي است، وقتي مرگ جاهلي بود، معلوم ميشود زندگي هم جاهلي بوده است: كما تعيشون تموتون و كما تموتون تبعثون [2] و چون زندگي او جاهلي است همه شئون و سنن حياتي او همانند جاهليت سپري خواهد شد.
🔸ممكن نيست زندگي كسي، حيات معقول باشد و مرگ او مرگ جاهلي، زيرا مرگ جاهلي ثمره حيات جاهلي است و زندگي معقول، ثمرهاي جز مرگ عاقلانه ندارد. آن كه امامش را نشناسد، منتظر او نخواهد بود و منتظر نبودن مصلح واقعي نشان حيات جاهلانه است.
🔸بنابراين اگر كسي امام زمانش را نشناسد و منتظر او نباشد، حياتش جاهلي و به تبع، مرگش نيز جاهلي خواهد بود.هر كه امامش را بشناسد و بداند كه او از اعمالش به اذن خدا آگاه است و بپذيرد كه امام مظهر ﴿قائِم عَلي كُلِّ نَفسٍ بِما كَسَبَت﴾ [3] است[4]، قهراً منتظر حضرتش خواهد بود؛ بدان معني كه در عمل به خواستههاي آن امام كه همانا دستورهاي شرع است، اهتمام خواهد ورزيد و از اين راه به امام خود تولّي خواهد داشت و آن هنگام، زندگي و مرگ او عاقلانه خواهدبود.
🔹پی نوشت :
[1] ـ بحار الانوار، ج32، ص331
[2] ـ عوالي اللآلي، ج4، ص72
[3] ـ سوره رعد، آيه 33
[4] ـ التوحيد، صدوق، ص189)
📙 (منبع : #امام_مهدی_موجود_موعود صفحه 29 تا 32)
http://eitaa.com/joinchat/385548302Ca1d19c22ab
🔹حيات معقول ثمره معرفت به امام زمان (عج)
🔸شيعه و غير شيعه از وجود مبارك خاتم الانبيا (ص) نقل كردهاند هر كه بميرد و امام زمانش را نشناسد مرگ او مرگ جاهلي است: من مات و لم يعرف إمام زمانه مات ميتة جاهلية.[1] اگر انساني بميرد در حالي كه امام زمان خود را نشناسد تا مطيع ولياش باشد، به مرگ جاهلي از دنيا رفته است.
🔸مرگ جاهلي، نشانه زندگي جاهلانه است، چرا كه مرگ عصاره حيات است. آنكه خوب زندگي ميكند، نيكو ميميرد و هر كه بد به سر ميبرد مرگ بد دارد، زيرا مرگ جز چشيدن عصاره زندگي نيست؛ گويا زندگي شربتي ميشود كه شخص هنگام احتضار آن را ميچشد. اگر شهد است، محصول كار شيرين اوست و چنانچه شرنگ و تلخ است، نتيجه دوران زيست اوست.
🔸قبل از چشيدن شراب مرگ، راه براي تغيير و شدنها باز است؛ امّا پس از مرگ نه مجالي براي توبه و تجديد نظر ميماند و نه امكاني براي مهلت خواستن و تحصيل عمل صالح.
🔸ديگر آنكه ما مرگ را ميچشيم نه مرگ ما را. ما مرگ را ميميرانيم نه او ما را، زيرا خداي سبحان نفرمود كه مرگ چشنده انسان است، بلكه فرمود: انسان چشنده مرگ است. حقيقت آن است كه مرگ انسان را از بين نميبرد بلكه اين انسان است كه مرگ را يك بار و براي هميشه از بين ميبرد. همانگونه كه چشنده آب، آن را هضم ميكند؛ نه آب چشنده را.
🔸در فرهنگ قرآن مرگ بسان عصاره است در قدحي كه انسان آن را ميچشد و در خويشتن فرو ميبرد و هضم ميكند و هر كه در اين جهان زندگي ميكند، چون نهال باروري است كه بعد از بالندگي به ثمر مينشيند.
🔸اگر بار خار است خود كشتهاي ٭٭٭ وگر پرنيان است خود رشتهاي
🔸آنكه امام زمان(عج) خود را نشناسد و با او پيوند ولايي برقرار نكند، به وصيت هيچ يك از انبيا عمل نكرده است؛ چه رسد به سفارش ذات اقدس الهي؛ و مرگ او مرگ جاهلي است و از آنجا كه مرگ عصاره زندگي است، وقتي مرگ جاهلي بود، معلوم ميشود زندگي هم جاهلي بوده است: كما تعيشون تموتون و كما تموتون تبعثون [2] و چون زندگي او جاهلي است همه شئون و سنن حياتي او همانند جاهليت سپري خواهد شد.
🔸ممكن نيست زندگي كسي، حيات معقول باشد و مرگ او مرگ جاهلي، زيرا مرگ جاهلي ثمره حيات جاهلي است و زندگي معقول، ثمرهاي جز مرگ عاقلانه ندارد. آن كه امامش را نشناسد، منتظر او نخواهد بود و منتظر نبودن مصلح واقعي نشان حيات جاهلانه است.
🔸بنابراين اگر كسي امام زمانش را نشناسد و منتظر او نباشد، حياتش جاهلي و به تبع، مرگش نيز جاهلي خواهد بود.هر كه امامش را بشناسد و بداند كه او از اعمالش به اذن خدا آگاه است و بپذيرد كه امام مظهر ﴿قائِم عَلي كُلِّ نَفسٍ بِما كَسَبَت﴾ [3] است[4]، قهراً منتظر حضرتش خواهد بود؛ بدان معني كه در عمل به خواستههاي آن امام كه همانا دستورهاي شرع است، اهتمام خواهد ورزيد و از اين راه به امام خود تولّي خواهد داشت و آن هنگام، زندگي و مرگ او عاقلانه خواهدبود.
🔹پی نوشت :
[1] ـ بحار الانوار، ج32، ص331
[2] ـ عوالي اللآلي، ج4، ص72
[3] ـ سوره رعد، آيه 33
[4] ـ التوحيد، صدوق، ص189)
📙 (منبع : #امام_مهدی_موجود_موعود صفحه 29 تا 32)