🔹وَ قَالَ علیه السلام مَن وَضَعَ نَفسَهُ مَوَاضِعَ التّهَمَةِ فَلَا یَلُومَنّ مَن أَسَاءَ بِهِ الظّنّ 🔹(کسی که خود را در معرض اتهام و بدگمانی قرار دهد نباید آن کس را که به او گمان بد برد، سرزنش کند). زیرا او خود باعث شده تا به او گمان بد برند. و سرزنش به کسی که گمان بد به وی برده است معنی ندارد، زیرا بدگمانی او مستند به قرینه ای است که زمینه ی به وجود آمدن چنین گمانی است. 📙شرح#حکمت_159 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص163