#درسهایی_از_نهج_البلاغه (6) 🔰مرگ باعزت یا زندگی با ذلت؟! 🎙حضرت علی(ع) ضمن خطابه‌ای به اصحابشان می ‌فرمایند: 🖌فالْمَوْتُ فی حَیاتِکمْ مَقْهورینَ وَ الْحَیاةُ فی مَوْتِکمْ قاهِرینَ. 🖌مردن این است که بمانید ولی #مغلوب و مقهور باشید، و زندگی این است که بمیرید ولی #پیروز باشید. 🎙 #استاد_شهید_مرتضی_مطهری ♨️اینجا اساساً مسئله‌ #عزت و قاهریت و سیادت آنقدر ارزش والایی دارد که اصلًا #زندگی بدون آن معنی ندارد؛ اگر باشد مهم نیست که تن انسان روی زمین حرکت کند یا نکند، و اگر نباشد حرکت کردن روی زمین حیات نیست. ♨️به همین تعبیر، شعار معروف حضرت سیدالشهداء است که در روز عاشورا فرمود: الْمَوْتُ اوْلی مِنْ رُکوبِ الْعارِ مرگ از متحمل شدن یک ننگ بالاتر است؛ ♨️ یعنی من فقط #عزت می‌خواهم. یا این جمله ایشان: هَیهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ. که شعار دیگری است در آن روز، و تعبیرات دیگری که در خلال عاشورا زیاد گفتند، و هیچ مطلبی جز این مطلب در خلال تاریخ عاشورا موج نمی‌زند: انّی لاارَی الْمَوْتَ الّا سَعادَةً وَ لَاالْحَیاةَ مَعَ الظّالِمینَ الّا بَرَماً. و جزء کلماتی که از ایشان ذکر کرده‌اند این است: مَوْتٌ فی عِزٍّ خَیرٌ مِنْ حَیاةٍ فی ذُلٍ. #مردن با عزت از زندگی با ذلت بهتر است. 📚تعلیم و تربیت در اسلام ، ص 142 / خطبه 51 نهج البلاغه @tabyinchannel @daneshgahevelyat #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد

#درسهایی_از_نهج_البلاغه (7) 🔰ارزش نفس انسان 🎙#امیرالمؤمنین در نامه‌ای که در نهج البلاغه است، خطاب به امام حسن می‌فرمایند: 🖌اکرِمْ نَفْسَک عَنْ کلِّ دَنِیةٍ فَانَّک لَنْ تَعْتاضَ بِما تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِک عِوَضاً 🖌نفس خویش را از هر پستی بزرگ بدار، برتر بدار، آنچه که از نفس خود ببازی عوض ندارد؛ نفس خود را نباز که آن، گوهری است که آن را با هرچه معامله کنی مغبون هستی. 📜نهج البلاغه، حکمت 453 ♨️تعبیر، تعبیر نفیس و باارزش بودن است و اینکه این شی‌ء باارزش را که مافوق هر ارزشی است (یعنی آنقدر ارزش دارد که هیچ چیزی با آن برابری نمی‌کند) نباید از دست داد. ♨️مثل اینکه چیزهایی که تمام حیثیت یک کشور بستگی به آن دارد، برای آن ملت مافوق ارزش و قیمت است؛ یعنی هیچ ملتی- ولو اینکه از فقر بخواهد بمیرد- حاضر نیست آنها را معامله بکند . ♨️یعنی #روح_انسان به منزله یک شی‌ء نفیس تلقی شده، و اخلاق خوب به عنوان اشیاء متناسب با این شی‌ء نفیس و اخلاق رذیله به عنوان اشیاء نامتناسب با این شی‌ء نفیس که آن را از ارزش می‌اندازد تلقی گردیده است. ♨️در این تعبیر، انسان دارای یک سرمایه بسیار پرارزش تلقی شده که آن همان خود اوست، و به انسان می‌گویند مواظب باش که این خود را از دست ندهی یا آلوده نکنی زیرا این خود خیلی باارزش و نفیس است. 📚تعلیم و تربیت در اسلام ص 145 @tabyinchannel @daneshgahevelyat #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد