⛔️ در حضور کودکان در مورد #اخبار_تروریستی و #جنگ صحبت نکنید❗️
#اضطراب، #كابوس، #ترس از مرگ، آدمكشي، ترس از تاريكي و تنها بودن، از نتایج دیدن و شنیدن این اخبار است!
🔺دسترسی به اخبار را محدود کنید:
هنگامی که فرزندتان در اطراف است، رسانه را خاموش کنید. کودکان کوچک معمولا شانه به شانه شما تلویزیون تماشا میکنند حتی اگر مشغول انجام کار دیگری باشند. اگر سن او برای آگاه شدن مناسب است و میخواهد یک خبر یا یک فیلم جنگی ببیند، آن را با هم تماشا کنید. او را تشویق کنید که سوال بپرسد و اگر جواب آن را نمیدانید، به او بگویید که فردا پیدا خواهید کرد. حتی اگر کودک خود را از دیدن تصاویر جنگ در رسانهها منع میکنید، باز هم باید فضا را برای مکالمه باز بگذارید. فرار نکنید چون به هر حال او اخبار را میشنود.
🔺مهربانی را تشویق کنید
با کودک خود درباره فعالیت داوطلبانه برای کمک به افراد آسیبدیده صحبت کنید. کودکان وقتی میبینند کاری وجود دارد که میتوانند برای کمک به دیگران انجام دهند، احساس امنیت بیشتری میکنند.
حتی یک عمل کوچک مانند اهدا اسباببازی به کودک فقیر نیز به کودک شما احساس مفید بودن میدهد. به فرزندان خود کمک کنید بفهمند که چگونه مهربانی و دلسوزی آنها به جلوگیری از خشونت کمک میکند.
🔺به افراد یاریرسان اشاره کنید:
اگرچه اقدامات تروریستی یا جنگ وحشتناک است اما همیشه میتوانید افراد خوبی را پیدا کنید که در این شرایط برای کمک به دیگران تلاش میکنند. به این اقدامات و مهربانی آنها نسبت به فرزندانتان اشاره کنید تا همیشه به یاد داشته باشند که حتی اگر افراد بدی وجود دارند، افراد مهربان و دوست داشتنیتری نیز در این دنیا زندگی میکنند. میتوانید از مبارزان، پزشکان و پرستاران نام ببرید.
🔺آغوش را فراموش نکنید
در صورت تمایل او را تشویق کنید که با عروسک مورد علاقهاش بخوابد و به او اطمینان بدهید هر زمانی که بیدار شود، شما در کنارش هستید. حمایت غیرکلامی، آغوشها و بوسههای اضافی را فراموش نکنید.
🔺در شرایط تنش سعی کنید همه چیز را مثل قبل نگه دارید:
کودکان تقریبا کنترلی بر زندگی خود ندارند و اگر ببینند که والدینشان نیز کنترل ندارند، وحشتزده میشوند. حتی اگر غمگین هستید، باز هم باید زندگی را کنترل کنید. مهمترین نمود کنترل شما بر زندگی، حفظ برنامه روزانه خانواده است. از به تعویق انداختن وعدههای غذایی و یا بیدار ماندن تا نیمهشب برای تماشای اخبار خودداری کنید. کودک را به پارک ببرید تا طبق معمول بازی کند. او را به موقع در رختخواب بگذارید و طبق روال همیشگی فعالیت کنید.
🔺با مدرسه هماهنگ باشید:
هماهنگی اطلاعات بین خانه و مدرسه مهم است. والدین باید از فعالیتهایی که مدرسه برنامهریزی کرده است، آگاه باشند. معلمان هم باید درباره شرایط کودک در خانه و در مورد هر گونه ترس، نگرانی یا سوال خاصی که کودک دارد، آگاهی داشته باشند.