#سیدالکریم 🌹🍃 ای لطف و عطایت همه بسیار همسایه دیوار به دیوار هر هفته شب جمعه رسیدم پابوسیِ تو از درِ بازار #شاعر_محمدقاجار(زائر) https://chat.whatsapp.com/ISsDvT4hBJV2g0Pc3mzIq5

#سیدالکریم🌹 دل محو کریم بن کریم بن کریم است آئینه این آیه رحمن و رحیم است هر مرحمتی را که خدا کرده نصیبم از نوکری حضرت شاه عبدالعظیم است #شاعر_مجتبی_تاجیک(ساده) https://chat.whatsapp.com/ISsDvT4hBJV2g0Pc3mzIq5

مردی از فرزندان برامکه به #امام_رضا علیه‌السلام عرض کرد: «نظرتان درباره #ابوبکر چیست؟» حضرت فرمودند: «سبحان الله والحمد لله ولا اله الا الله والله أكبر!» (حضرت بخاطر #تقیه، از پاسخ صریح به او خودداری کردند و مشغول ذکرشان شدند!) آن مرد در گرفتنِ جواب، به محضر ایشان اصرار کرد، تا اینکه حضرت فرمودند: 🥀 «ما (ائمّه) مادر صالحه‌ای داشتیم که از دنیا رفت در حالی که بر آن دو نفر خشمگین بود و بعد از شهادتش هم به ما خبری نرسیده که از آن دو راضی شده باشد!» 🌿 «رجلا من أولاد البرامكة عرض لعلي بن موسى الرضا عليه‌السلام فقال له: ما تقول في أبى‌بكر؟ قال له: سبحان الله والحمد لله ولا اله الا الله والله أكبر، فالح السائل عليه في كشف الجواب، فقال عليه‌السلام: كانت لنا أم صالحة ماتت وهى عليهما ساخطة ولم ياتنا بعد موتها خبر أنها رضيت عنهما.» 📚 الطرائف (سیدبن‌طاووس)، ص۲۵۲ ریاض الأبرار (جزائری)، ج۲، ص۲۵۹ 🔥 «لعن الله قاتلي فاطمة الزّهراء.» #فاطمیه #سقیفه #برائت

✳ خاطره درس‌آموز مداح اهل‌بیت از رهبر معظم انقلاب 🔻 در یکی از ملاقات‌ها که در ایام روضه‌‌های فاطمیه(س) در بیت رهبری بود، #رهبر_معظم_انقلاب نکته‌ای را به بنده فرمودند و گفتند که به مداحان دیگر هم بگویید. 🔸 وقتی من در محضر ایشان مداحی کردم، در آخر خواندنم به مستمعین گفتم: «دست‌ها را بالا بیاورید و بگویید یا زهرا». بعد وقتی من خدمت ایشان برای عرض ارادت رسیدم، فرمودند: «اینکه شما گفتید دست‌ها را بالا بیاورید و بگویید یا زهرا(س)، ما هیچ کجا نداریم که برای غیر از خدا دست بالا بیاورید؛ نه در منابع اهل سنت و نه در منابع شیعه. شما خودتان رعایت کنید و به دیگر مداحان هم بگویید که فقط برای «یا الله» گفتن از مردم بخواهند که دست‌‌شان را بالا بیاورند». فکر می‌‌کنم دقت و ظرافت ایشان روی این نکته به این دلیل بود که توجه داشته باشیم، اینهایی که ما را مشرک می‌دانند و ایراد می‌گیرند که اینها دست‌شان را برای گفتن «یا حسین(ع)» و «یا زهرا(س)» بالا می‌آورند و ایشان را خدای خود می‌دانند، سوءاستفاده نکنند و شائبه بدعت‌‌گذاری و شرک ایجاد نشود». 👤 راوی: عباس حیدرزاده، مداح اهل‌‌بیت علیهم السلام 📰 منبع: روزنامه وطن امروز

در بین زن ها اعتبار دیگری داشت ام الادب بود و وقار دیگری داشت هرگز نیامد جای زهرا را بگیرد او در دل این خانه کار دیگری داشت خود را کنیز حضرت زهرا لقب داد این خود برایش افتخار دیگری داشت بر سینه میزد سنگ عشق یک نفر را در عاشقی اصلاً شعار دیگری داشت او حا و سین و یا و نون را گریه میکرد هر چند سر روی مزار دیگری داشت باور ندارد دست عباس اش جدا شد چون از یل خود انتظار دیگری داشت پس از رباب داغ دیده معذرت خواست از بس که در این غم شرار دیگری داشت ام البنین ام البکا شد تا قیامت چون گریه ی بی اختیار دیگری داشت شاعر: #محسن_صرامی #شعرآئیینی #وفات_ام_البنین سلام الله علیها

🌀 آزمون زندگی ✅ سعی کنید در هر سمتی که هستید بهترینی باشید که می توانید، بهترین همسر، بهترین پدر، بهترین مادر، دوست، رئیس، کارمند، دانشجو و... 👈 بدین طریق از دنیا، جهان بهتری بسازید. 💥 و در نهایت به خاطر بسپارید که در مدرسه درسی را می آموزید، سپس آزمون می دهید، در حالی که در زندگی ابتدا در آزمون شرکت می کنید و سپس درس را می آموزید، 🍂 آزمون های زندگی را جدی بگیرید🍂 #موفقیت

توسط مداحی، نقل شده که؛ 🎤《حضرت فاطمه زهرا(س) مابین در و دیوار نام «حضرت مهدی(عج)» را صدا زد!》 📚تنها مستند این گفته کتاب «الغدیر» مرحوم علامه امینی است که ایشان در اشاره به این سخن، به هیچ منبعی استناد نکرده است، حالا این گفته می‌تواند به عنوان زبان حالی، مطرح شده باشد. و شاید ایشان این سخن را در منبعی دیده که در اختیار خود داشته، ولی مصدر آن را ذکر نکرده است. به هر حال، این سخن غیر از کتاب الغدیر در جایی دیگر نقل نشده است.

از آنجا که هدف ما بیان مصایب و توسل به اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین هست.بنابراین ما مدح کننده فرد مرحوم نیستیم. بلکه مخاطب را آماده می کنیم و گریز میزنیم از مصیبت این میت به مصیبت هدف ما که همان مصیبت اهل بیت است. مثلا در مجلس ختم جوان باید گریز به روضه حضرت علی اکبر علیه السلام بزنیم یا در مجلس یک مادر گریز به روضه حضرت زهرا سلام الله علیها میزنیم و.... پس این را بدانیم که ما مداح و ذاکر مرحوم نیستیم بله مداح وذاکر اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین هستیم مگر آنکه مجلس عالمی فرزانه یا شهید و یا یکی از اولیای الهی باشد

منظور از《زبان حال》که در بین روضه خوانها مرسوم شده است، چیست؟👇 پاسخ : آنچه که در لسان ذاکران و مداحان اهل بیت(ع) به عنوان زبان حال بیان می‌شود، کلامی است که نه احادیث و نه تاریخ، شرح حال واقعه یا مصیبت خاندان اهل بیت(ع) را بیان نکرده اند و مداح با قرار دادن خود در جایگاه آنان سخنانی را از لسان آن بزرگواران نقل می کند. در زبان حال، آشفتگی هایی وجود دارد که با مراجعه به اشعار مداحان و شاعران حماسه عاشورا می توان به تزلزل آن پی برد و خطر انحراف آن را لمس کرد، زیرا انسان عادی که از درک حقیقت خویش غافل و از احساس نگرانی ها و مسائل دیگر آن عاجز است، چگونه می تواند انسان های آسمانی و ملکوتی را درک کند و خود را جایگزین آن نماید و بیان مصائب آنان را با جایگزین کردن خود در جایگاه آنان ترسیم کند؟ احساسات ما در مواجهه با مسائل مختلف زندگی اعم از غمها و شادی ها، منحصر به شخص ماست. مثلا ممکن است احساس من در برخورد با یک مصیبت امروز به گونه ای باشد و در برخورد با همان مصیبت در زمان دیگری به گونه‌ای دیگر واکنش نشان دهم. در مواجهه با یک خبر ناگوار، عکس‌العمل من با واکنش شخص دیگر متفاوت است و نمی‌توانیم احساس خود را تعمیم دهیم. آیا می توانیم در قالب نوحه یا نظم یا نثر بگوییم سید الشهدا(ع) در مواجهه با فلان مصیبت این گونه می اندیشید؟ تردیدی نیست که ما مُجاز نیستیم ادراکات خود را تعمیم دهیم، آن هم در مورد آنان که آسمانی و دگرگون می اندیشند. همانگونه که مجاز نیستیم در زبان قال از خود تصرفی داشته باشیم در زبان حال نیز به طریق اقلام مجاز به برداشت های شخصی و قیاس به نفس نیستیم اما دیده می‌شود که مدیحه سرایان به منظور ترسیم موقعیت گاهی اقوالی را به ویژه درباره حادثه عاشورا به عنوان زبان حال نقل می‌کنند که جای تامل دارد و نگران کننده تر از آن اینکه گاهی زبان حال هایی گفته می شود که به هیچ روی با مبانی اعتقادی و آموزه‌های اسلام و شأن معصوم سازگاری ندارد. زبان حالی که حاکی از تردید اضطرار نگرانی امام حسین(ع) در روز عاشورا به یقین با انگیزه اراده و سیره و از آن حضرت ناسازگار و تحریف آشکار است و نقل آن گناه به شمار می‌رود. در طی قرون گذشته، در عالم تشیع کسی به سادگی نمی‌توانست روایتی را از معصوم نقل کند، بدین منظور سال‌ها در محضر بزرگان علم حدیث تلمذ می‌کردند و پس از گذراندن سطوح مختلف علمی نهایت اگر از طرف اساتید واجد شرایط شناخته می‌شدند، به داشتن اجازه نامه نقل حدیث مفتخر می‌شدند اما متأسفانه کمبود آگهی از اهل بیت(ع) سبب شده خود را در مقام آن بزرگواران انگاشته و شرح حال واقعی خویش را جایگزین متون تاریخی کنند و اشعاری را بخوانند که در کتب تاریخی معتبر نگارش نشده و به بهانه زبان حال به مدیحه سرایی های سخیف و نادرست بپردازند. بهتر است به جای بیان این‌گونه سخنان مجهول الحال از مطالب متقن تاریخی که با اهداف و سیره اهل بیت(ع) در تضاد نیست بسنده کنند و اعلام خطر تحریف در تاریخ به خصوص در تاریخ کربلا توسط ذاکران اهل بیت(ع) پدید می آید، که قطعا مرضیّ امام زمان(عج) نخواهد بود.(۱) 👤ابا ربیع شامی می گوید : امام باقر(ع) خطاب به من فرمود : 📋《وَیْحَكَ یَا أَبَا الرَّبِیعِ! ..لَا تَقُلْ فِینَا مَا لَا نَقُولُ فِى أَنْفُسِنَا فَإِنَّكَ مَوْقُوفٌ وَ مَسْئُولٌ لَا مَحَالَةَ فَإِنْ كُنْتَ صَادِقاً صَدَّقْنَاكَ وَ إِنْ كُنْتَ كَاذِباً كَذَّبْنَاكَ!》 ♦️واى بر تو اى ابا ربیع! درباره ما آنچه خود نگفته ایم مگو! زیرا ناچار تو در قیامت بازداشت و بازخواست شوى، پس اگر راست گو باشى تصدیقت كنیم، و اگر دروغگو باشى تكذیبت می كنیم.(۲) باید بدانیم که ما مسئوليم و از ما درباره آنچه گفتیم و بیان کردیم، سوال خواهند کرد. در دعاى مكارم الاخلاق مي خوانيم : 📋《وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْأَلُنِی غَداً عَنْهُ》 ♦️پروردگارا! فردا (قيامت)، از من سوال خواهى كرد؛ مرا یاری كن كه آن چيزى را كه بناست فردا از من سئوال كنى، من جوابش را امروز در عملم آماده كنم!(۳) 📚منابع : ۱)احکام مداحی و سوگواری عابدینی، ص۵۶ ۲)الكافى شیخ کلینی، ج۳، ص۴۰۶ ۳)الصحیفه السجادیه، دعای بیستم

جایگاه خواب و رویا در روضه خوانی کجاست؟ آیا می توان به هر خوابی در مراثی استناد کرد؟👇پاسخ : حجّیت یا عدم حجیّت رویا و خواب، از جمله بحثهایی است که در محافل فقها مورد بحث و بررسی قرار می گیرد که آیا می توان از طریق خواب، احکام شرعی را استنباط کرد؟ که در اینجا؛ بسیاری از روایات ما دلالت بر عدم حجیت خواب در استنباط احکام شرعی دارند و فقها به روایات مشابهِ روایت ذیل استناد می کنند و آن را حجت نمی دانند. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ دِینَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ أَعَزُّ مِنْ أَنْ‏ یُرَى‏ فِی‏ النَّوْم‏》 ♦️دین خداوند عزوجل عزیزتر از آن است كه در خواب دیده شود.(۱) اما این موضوع در اینجا محل بحث ما نیست. موضوعی که محل بحث ماست این است که؛ مثلا؛ فلان عالم و عارف، یکی از معصومین(ع) یا یکی از اولیای خدا را در خواب دیده است و آن را در جلسات خود بیان کرده و امروزه در جلسات روضه، توسط مادحین و حتی منبری ها به آن استناد می شود! که از این قبیل خوابها در محافل و مجالس لاتُعدّ و لاتُحصی است. حال سوال اینجاست که، چقدر این اطمینان آور است و برای ما حجت می باشد؟ مثلا به عنوان مثال، که خود بنده در این جلسه حضور داشتم؛ خطیبی نقل می کرد که؛ 《شخصی برای ایشان نقل کرده بود که آیت الله سید مرتضی فیروز آبادی(ره) برایش نقل کرده بودند که؛ زمانی که در نجف اشرف بودم، یک شب در عالم رؤیا دیدم که در منزل شخصی خود، مجلسی اقامه شده و در آن مجلس حضرت فاطمه(س) با چادر نشسته است. افرادی از مؤمنین به صف ایستاده، یکی یکی آمده عرض ادب می کنند و می روند. وقتی همه رفتند، حضرت(س) چادر را کنار زد، و از این عمل ایشان متوجه شدم که من به آن حضرت(ع) محرم هستم. چه جمالی! در عالم رؤیا گفتم : صورتش شبیه به صورت پیامبر(ص) است. سپس جلوتر رفته و عرض کردم : مادر! آیا این که قریب به هزار و چهارصد سال است خطبا می گویند، شوهرت علی(ع) را با سر بی عمامه و دوش بی رداء و ریسمان به گردن به مسجد بردند، صحت دارد؟ حضرت(س) فرمود : 《استَحقَرُوا ابَاالحَسَن(ع) بَعَد رَسُولِ اللهِ(ص)!》 علی(ع) را بعد از رسول خدا(ص) تحقیر کردند! عرض کردم : مادر! قریب هزار و چهارصد سال است که خطباء گفته اند که آن نانجیب به بازوی شما تازیانه زد و سیاه شده است. حضرت(ص) فرمود : بلی! آنگاه دست راست را از آستین بیرون آورد، دیدم هنوز بازوی ایشان سیاه و کبود است.》 حال؛ شاید نقل این خواب و از این دسته خوابها، توسط خطیب یا مادح و شنیدن آن توسط مستمع، هیچ یک از معادلات دینی و مذهبی و شرعی آنها را به هم نریزد و اصلا کسی در این زمینه کنجکاوی به خرج ندهد که چگونه و چرا و برای چه؟ و شاید آن مداح یا منبری این خواب را نقل می کند که گریزی به روضه ی خود زده باشد و دل ها را برای گریستن آنان نرم نماید. اما اینکه ناقل کیست؟ چه کسی آن خواب را دیده است؟ کسی که آن خواب را دیده چقدر قابل اعتماد است که احتمال کذب در او نباشد. معنویت او در چه حدی بوده است؟ و آیا این امر از آن شخصی که به خواب دیده شده، ممکن است؟ آیا با روایات و آیات ما سازگاری دارد؟ و غیره اینها نکاتی است که شاید اصلا به ذهن نرسد. 👤علامه جوادی آملی درباره عدم حجیت خواب در مباحث علمی و اعتقادی می‌ فرماید : 《شاید سرّش آن باشد كه در آن صورت حدّ و مرزی برای رویا و مكاشفات عرفانی وجود نمی‏ داشت و هر كس هرچه می‏ خواست در عالم رویا می‏ دید یا در عالم مكاشفه مشاهده می‏ كرد؛ از امور ساده‏ ای مثل این‌که فلانی باید فلان مبلغ را به فلان كس بدهد؛ فلانی باید فلانی را به عقد خود درآورد یا به عقد فلانی درآید یا غیره گرفته تا امور مهمی مانند ادعای نیابت و سفارت از حضرت بقیة‌الله(عج)! در نتیجه بسیاری از امور، واجب و بسیاری دیگر حرام می‏ شدند و الزامات و التزامات فراوانی پدید می‏ آمدند و راهی برای نفی و اثبات آن‏ها نبود و خلاصه، سنگی روی سنگی بند نمی‏ شد؛ در حالی كه معیار الزامات و التزامات فقهی در عصر غیبت آن است كه دیگران راه عالمانه‏ای برای اثبات یا نفی آن داشته باشند و این، راهی جز استناد و اتكا به ادله اربعه (كتاب، سنت، عقل و اجماع) در استنباطات فقهی ندارد.》 🔹مخلص کلام اینکه؛ در مورد رویا و خواب باید به چند مبنا توجه نمود : 1⃣مبنای اول : چه کسی این خواب را دیده است؟ نکته : هر مقدار معنویت آن شخص بالاتر باشد طبیعتا خواب او مهمتر است و قابل اعتماد تر! 2⃣با چه سندی این خواب از آن مرد معنوی نقل می شود؟ نکته : آن منبری و یا مادح این خواب را از چه کسی نقل می کند، که آن هم از قبلی شنیده! چون در اینجا احتمال جعل و دروغ کم نیست. 3⃣متن خواب چیست؟ آیا با موازین قطعی قرآنی و روایی هماهنگ است یا نه؟!! اگر سه مطلب فوق تمام شد تازه باید بدانیم که اساس منبر برای نقل آیات قرآن و حدیث است نه خواب! 📚منبع : ۱)الکافی کلینی، ج۳، ص۴۸۲

گریز از روضه به روضه به این معنا که با توجه به حدیث امام رضا علیه السلام که فرمودند: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (علیه السلام) (متن کامل عربی و فارسی در انتهای متن) 1 اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه خواهى كرد براى حسين (علیه السّلام) گريه كن در انتهای هر روضه ای خوبه که گریز به روضه امام حسین علیه السلام بزنیم. برای اینکار میتوانیم از تشبیه استفاده کنیم و یا از تفاوت استفاده کنیم و یا با اون معصومی که داریم روضه اش رو میخونیم مناجات کنیم . مثال : اباصلت ميگه : يك وقت تا وارد حجره شد، ديدم امام رضا عليه السلام بلند شد بچه اش جواد را بغل كرد ميوه دلش ، پاره تنش را دو سال نديده ، مى گه : آمدم سر به ديوار گذاشتم داخل خانه زار زار گريه مى كردم ، طولى نكشيد يك وقت ديدم آقازاده آمد، اما حالش پريشان است . گفتم : آقاجان چرا ناراحتى ؟! صدا زد: اباصلت بابام از دنيا رفت (جلاء العيون ج 2 احوالات وشهادت امام رضا(علیه السلام) بلبل بوستان مهدى (عج ) ج 3/126. ) . عرضه بداریم یاامام جواد شماین جابااحترام بدن پدرتون تجهیزکردیدغسل فن کردید اما بمیرم برای اون آقایی که توکربلا هرچی گشت کفنی پیداکنه تابدن اربن اربای بابای مظلومش کفن کنه چیزی پیدانکرد صدازد تاآخرمجبورشد بدن پدررو در بوریا بذاره (مقتل معصومین علیهم السلام ج2 ص 439) مگرکفن به کربلا بغیربوریانبود مگرحسین سرجدا عزیزمصطفی نبود . الالعنه الله علی القوم الظالمین و یا گریز متناسب با همان مصیبت برای معصوم دیگر مانند گریز از روضه سوزاندن خانه امام صادق علیه السلام و گریز به روضه سوزاندن خانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اومدند در خونه ی امام صادق رو آتیش زدند؛آستانه ی در آتیش گرفت...آقاجونم! اگه در خونتو آتیش زدند جلو چشمت ناموست رو نزدند... اگه در خونتو آتیش زدند،همسر بار دارت پشت در نیومد... صدای نالتو برسون مدینه:یا زهرا...* 1-حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الرَّيَّانِ بْنِ شَبِيبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا (ع) فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ لِي يَا ابْنَ شَبِيبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ فَقُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْيَوْمَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي دَعَا فِيهِ زَكَرِيَّا (ع) رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ‏ «رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ» فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِكَةَ فَنَادَتْ زَكَرِيَّا «وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى»‏ فَمَنْ صَامَ هَذَا الْيَوْمَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ كَمَااسْتَجَابَ لِزَكَرِيَّا (ع) ثُمَّ قَالَ يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ فِيمَا مَضَى يُحَرِّمُونَ فِيهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لَا حُرْمَةَ نَبِيِّهَا (ص) لَقَدْ قَتَلُوا فِي هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّيَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى الْأَرْضِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أَرْبَعَةُ آلَافٍ لِنَصْرِهِ فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ يَقُومَ الْقَائِمُ فَيَكُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ يَا ابْنَ شَبِيبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ جَدِّي(ص) مَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ (ع) حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيراً يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ الْحُسَيْنَ (ع) يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَسْكُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِيَّةَ فِي الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِيِّ وَ آلِهِ (ص) فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَ

ابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ (ع) فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ‏ «يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً» يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلَايَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَة(1) ريان بن شبيب گويد روز اول ماه محرم خدمت حضرت امام رضا (علیه السّلام) رسيدم به من فرمودند اى پسر شبيب روزه ‏اى؟ گفتم نه. فرمودند اين روزي است كه زكريا به درگاه پروردگارش دعا كرد و گفت پروردگارا به من از نزد خود نژاد پاكى ببخش زيرا تو دعا را می شنوی. خدا دعایش را اجابت كرد و به فرشتگان دستور داد ندا كردند زكريا را كه در محراب ايستاده بود كه خدا تو را به يحيى بشارت مي دهد هر كه اين روز را روزه بدارد و سپس به درگاه خدا دعا كند خدا مستجاب فرماید چنان كه براى زكريا مستجاب كرد. سپس گفت اى پسر شبيب به راستى محرم همان ماهى است كه اهل جاهليت در زمان گذشته ظلم‏ و قتال را به خاطر احترامش در آن حرام مى ‏دانستند و اين امت حرمت اين ماه را نگه نداشتند و نه حرمت پيغمبرش را در اين ماه ذريه او را كشتند و زنانش را اسير كردند و داراییش را غارت كردند خدا هرگز اين گناه آنها را نيامرزد. اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه خواهى كرد براى حسين (علیه السّلام) گريه كن كه چون گوسفند سرش را بريدند و هجده نفر از خاندانش با او كشته شدند كه روى زمين مانندى نداشتند و آسمانهاى هفتگانه و زمين براى كشتن او گريستند و هنگامی که چهار هزار فرشته براى ياريش به زمين آمدند او گشته شده بود و بر سر قبرش ژوليده و خاك آلود باشند تا قائم (عجل الله تعالی فرجه) ظهور كند و ياريش كند و شعار آنها يا لثارات الحسين است. اى پسر شبيب پدرم از پدرش از جدش برايم باز گفت كه چون جدم حسين (ع) كشته شد آسمان خون و خاك سرخ باريد اى پسر شبيب اگر بر حسين گريه كنى تا اشکت بر گونه‏ هايت روان شود خدا هر گناهى كردى از خرد و درشت و كم و بيش بيامرزد. اى پسر شبيب اگر خواهى خدا را ملاقات کنی و گناهى نداشته باشى حسين را زيارت كن، اى پسر شبيب اگر خواهى در غرفه ‏هاى ساخته بهشت با پيغمبر ساكن شوى بر قاتلان حسين لعن كن، اى پسر شبيب اگر خواهى ثواب شهيدان با حسين را دريابى هر وقت بيادش افتادى بگو «كاش با آنها بودم و به فوز عظيمى مى‏رسيدم» اى پسر شبيب اگر خواهى با ما در درجات بلند بهشت باشى براى حزن ما محزون باش و براى شادى ما شاد باش و ملازم ولايت ما باش و اگر مردى سنگى را دوست دارد با آن‏ خدا روز قيامت محشورش كند.(2) پانوشتها (1) الأمالي، صفحه 130 - 129 (2) الأمالي، ترجمه كمره‏ اى، صفحه 131 – 129 منابع:الأمالي، محمد بن على ابن بابويه، تهران، كتابچى، چاپ ششم، 1376ش. الأمالي، محمد بن على ابن بابويه، مترجم: محمد باقر کمره ای، تهران، كتابچى، 1376ش

⚠️قالب عددی قالبی است که مفاهیم و محتوای روضه و مرثیه را به صورت عدد به مخاطب انتقال می دهد آثار و فواید قالب عددی: استفاده از این روش فواید زیادی دارد از جمله : 1- پذیرا بودن مخاطب ذهن انسان مطالبی را که به صورت عددی بیان می‌شود بهتر پذیرا است 2 ماندگار بودن در ذهن مخاطب 3- بالا بردن انگیزه مخاطب برای شنیدن روضه 4- متنوع بودن این روش 5- نظم و دسته بندی روضه به خاطر تقسیمات جالب 6- برانگیختن حس کنجکاوی شنونده بخاطر جذابیت و گیرایی بیشتر چند نکته: دقت داشته باشید در هنگام تقسیم بندی سوزناک ترین قسمت را در قسمت آخر قرار دهید بعنوان مثال میخواهیم روضه امام کاظم علیه السلام را بخوانیم سلام به امام کاظم می دهیم که پای مبارکشان مرضوض شده است بعد می گوییم سه نفر از اهل بیت مرضوض شدند مرضوض یعنی کوبیده شده ،له شده ، شکسته شده یکی از آنها آقا موسی بن جعفر علیه السلام که غل و زنجیر به پایشان بود و باعث شده بود ساق های پای مبارک امام کاظم علیه السلام کوبیده شود و خون آلود شود دوم کسی از اهل بیت که مرضوض شدن وجود نازنین حضرت زهرا سلام الله علیها بودند که بین در و دیوار پهلوی مبارک مرضوض شد شکسته شد و سوم وجود نازنین و ملکوتی اباعبدالله الحسین یه وقت یه صدایی بلند شد در کربلا گفتند به اسب ها نعل تازه بزنید تا غروب عاشورا بدن مبارک سیدالشهدا علیه السلام زیر سم اسب این استخوانهای سینه اباعبدالله الحسین شکسته شد نکته بعدی اینکه در تقسیم بندی ها برای هر مورد خیلی توضیح ندهیم و از اون مورد سریع عبور کنیم تا به مورد آخر برسیم که مقصود ماست و می خواهیم آن را به صورت تفصیلی بیان کنیم 🔻 نمونه روضه ی کامل عددی 🔻 السلام علیک یا موسی بن جعفر السلام علیک یابن رسول الله السلام علیک یا بن فاطمه السلام علیک یا الْمُعَذَّب فِي قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِيرِ ذِي السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُيُودِ (1) ♦️سلام بر اون امامی که معذّب بود در عمق زندان ها ♦️ سلام بر اون امامی که در تاریکی هاى زیرزمین ها و سیاه چال ها بود، ♦️سلام بر اون امامی که ساق پاهای مبارکش مرضوض شده بود ، کوبیده شده بود شکسته و زخمی شده بود بخاطر حلقه هاى زنجیرها ♦️آی بمیرم ..امام زمان معذرت می خوام . یا موسی بن جعفر یا باب الحوائج سه نفر از اهل بیت مرضوض شدند مرضوض یعنی کوبیده شده ،له شده ، شکسته شده 🔸یکی از آنها آقا موسی بن جعفر علیه السلام که غل و زنجیر به پایشان بود و باعث شده بود ساق های پای مبارک امام کاظم علیه السلام کوبیده شود و خون آلود شود 🔸دوم کسی از اهل بیت که مرضوض شدن وجود نازنین حضرت زهرا سلام الله علیها بودند که بین در و دیوار الْمَكْسُورِ ضِلْعُهَا (2) پهلوی مبارک مرضوض شد شکسته شد 🔸 و سوم وجود نازنین و ملکوتی اباعبدالله الحسین یه وقت یه صدایی بلند شد در کربلا گفتند به اسب ها نعل تازه بزنید تا غروب عاشورا بدن مبارک سیدالشهدا علیه السلام زیر سم اسب نَحنُ رَضَضنَا الصَّدرَ بَعدَ الظَّهرِ (3) این استخوانهای سینه اباعبدالله الحسین شکسته شد و خورد شد اوکجا نیزه کجا گودی گودال کجا؟ اوکجا نعل کجا پیکر پامال کجا؟ هر جا نشستی بلند صدا بزن یا حسین ...... منابع: 1- مفاتیح الجنان 2-جامع الاحادیث نور بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏97، ص: 200 3-تذكرة الخواصّ، سبط ابن جوزی: ص ٢٥٤

🔸🔶《السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الوَصِيُّ النَّاطِقُ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الفَاتِقُ الرَّاتِقُ، الَسَّلامُ عَلَیْکَ یَا جَعفَرَ بنِ مُحَمَّدِِ الصَّادِقِ(ع) وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ》🔶🔸 ✅حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند : 📋《ثَلاثَةٌ لا یَستَخِفُّ بِحَقِّهِم إِلَاّ مُنَافِقٌ : ذُو شَیْبَةٍ فِی الإِسلامِ، وَ إِمَامٌ مُقسِطٌ، وَ مُعَلِّمُ الخَیرِ》 ♦️سه کسانند که جز منافق درحقّ آنان بى حرمتى نکند : ریش سفید مسلمان، امام و پیشوای دادگر، معلّم خیرات.(۱) 🏴امام صادق(ع) مصداق هر سه مورد فرمایش حضرت رسول ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) بود. 1⃣ذو شَیبَةِِ فِی الإِسلَامِ : یکی از القاب امام صادق(ع) [شیخ الائمه] است. زیرا در بین ائمه اطهار(علیهم السلام)، ایشان بیشترین سن یعنی (۶۵ سال) را دارا بودند. ⁉️اما در حق ایشان چه کردند؟!! محمد بن ربیع می گوید : از طرف منصور دوانقی مامور شدم که شبانه وارد خانه جعفر بن محمد(ع) شوم و او را با همان حالت نزد منصور ببرم. 📋《فَأَخْرَجْتُهُ حَافِيَاً حَاسِرَاً فِي قَمِيصِهِ وَ مِنْدِيلِهِ وَ كَانَ قَدْ جَاوَزَ السَّبْعِينَ》 ♦️من ایشان را همان طور، سر و پاى برهنه با همان پیراهن و قطیفه اى که داشت ایشان را از خانه خارج کردم. در حالی که گویی سن او از هفتاد سال تجاوز می کرد.(۲) 2⃣إمَامٌ مُقسِطٌ : ابن خلکان درباره امام صادق(ع) می‌نویسد : 📋《هُوَ اَحَدُ اْلاَئِمَّةِ اْلاِثْنَیْ عَشَرَ عَلَی مَذْهَبِ اْلاِمامِیَّةِ وَ کَانَ مِن سَادَاتِ اَهلِ البَیتِ(ع) وَ لَقَبُهُ الصَّادِقَ لِصِدقِ مَقَالَتِهِ وَ فَضلِهِ اَشهَرُ مِن اَن یُذکَرَ》 ♦️او یکی از امامان دوازده گانه امامیه و از بزرگان اهل بیت رسول خدا(ع) بود. به جهت صدق در گفتارش به لقب صادق شهرت یافت و فضل او مشهورتر از آن است که نیازمند به توضیح داشته باشد.(۳) ⁉️اما در حق ایشان چه کردند؟!! مفضل بن عمر نقل می کند : منصور دوانیقى شخصى را نزد حسن بن زید، فرماندار خود در مکه و مدینه فرستاد و گفت : 📋《أَنْ أَحْرِقْ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(ع) دَارَهُ!》 ♦️خانه جعفر بن محمد(ع) را آتش بزند. 📋《فَأَلْقَى النَّارَ فِی دَارِ أَبِی عَبْدِاللَّهِ فَأَخَذَتِ النَّارُ فِی الْبَابِ وَ الدِّهْلِیزِ》 ♦️پس خانه امام(ع) را آتش زدند و آتش بر در خانه و اطاق ها رسید و آنها را سوزاند.(۴) 3⃣معَلِّمُ الخَیرِ : جایگاه علم آموزی و آموزگاری به قدری والاست که حضرت رسول اکرم(ص) هدف بعثت خود را معلمی دانسته اند. ایشان فرمودند : 📋《إِنَّما بُعِثتُ مُعَلِّماً》 ♦️من معلم برانگیخته شدم.(۵) در میان امامان شیعه، چه در اصول دین و چه در فروع دین، بیشترین روایت از امام صادق(ع) نقل شده است. به جرات می توان گفت که؛ نزدیک به پنجاه درصد از احادیث موجود از حضرت صادق(ع) است. امام صادق(ع) در طی این ۳۴ سال امامت خویش (از سال ۱۱۴ ق تا سال ۱۴۸ ق) هزاران حدیث و روایت از ایشان منقول است، که مرحوم علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار بالغ بر نوزده هزار روایت را فقط از ایشان نقل کرده است. شیخ مفید در کتاب الارشاد شمار راویان امام صادق(ع) را چهار هزار نفر نام می‌ بَرد.(۶) حسن بن علی وَشّاء می گوید : نهصد نفر را در مسجد کوفه دیدم که از امام صادق(ع) حدیث نقل می‌ کردند.(۷) ⁉️اما در حق ایشان چه کردند؟!! شیخ صدوق تصریح می کند که؛ 📋《وَ الصَّادِقُ(عليه‌السلام) سَمَّهُ المَنصُورُ فَقَتَلَهُ》 ♦️منصور دوانقی، امام صادق(ع) را مسموم و ایشان را به شهادت رساند.(۸) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : آسمان است و زمین دور سرش می گردد آفتاب است و قمر خاک درش می گردد این قد و قامت افتاده درخت طوباست این محاسن به خدا آبروی دین خداست این حرم خانه ی زهراست خجالت بکشید این حسینیه ی دنیاست خجالت بکشید شعله پشت حرم فاطمه زاده نبرید پسر فاطمه را پای پیاده نبرید میبریدش، ببرید از وسط مردم نه هر چه خواهید بیارید ولی هیزم نه آی مردم بگذارید عبا بردارد پیرمرد است و خمیده ست عصا بردارد از مسیری ببریدش که تماشا نشود چشمی از این در و همسایه به او وانشود اصلاً این مرد مگر پای دویدن دارد؟ پیرمردی که خمیده ست کشیدن دارد؟ بگذارید لبش یاد پیمبر بکند وسط شعله کمی مادر مادر بکند شعله ی تازه به چشمان غمینش نزنید آسمان است و در این کوچه زمینش نزنید 👤لطیفیان 📚منابع : ۱)تنبیه الخواطر ورّام مالکی، ج۲، ص۲۱۲ ۲)مُهج الدعوات ابن طاووس، ص۱۹۳ ۳)وفیات الاعیان ابن خلکان، ج۱، ص۳۲۷ ۴)الکافی شیخ کلینی، ج۱، ص۴۷۳ ۵)کنز العمّال متّقی هندی، ح۲۸۸۷۳ ۶)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۲۵۴ ۷)رجال نجاشی، ص۳۹ ۸)اعتقادات الامامیة شیخ صدوق، ص۹۸

دلنوشت: اے کاش که من همیشه عاشق باشم یڪ شیعه ے باوفا و لایق باشم از حضرت حق خواسته ام تا به ابد مشمول عطا و لطف #صادق باشم

به جوانانِ #شیعه فـرمود: اِحذَروا عَلَی شَبابِکُم الغُلاه! با آنها همنشینی نکنید، نخورید،نیاشامید و مُصافحه نکنید، و مراقب باشید که شما را فاسد نکنند. آنها از بدترین دشمنان خداوند هستند که [خداوند را کوچک میکنند] و برای بندگان‌ِخُدا، رُبوبیّت قائل میشوند... منظور امام؛ #تفریط‌کنندگان در توصیفِ مقامِ اَهل‌ِبیت ‌و مُتعصّبان در دوستیِ خانـدانِ پیامبر بود #غلاة #امام_صادق

#پای_درس_ولی گاهے مداحان اصرار میکنند که بلند گریه کنید، لزومے ندارد؛ خوب، آرام گریه کنید. وقتے میخواهند سینه بزنند، اصرار بر اینکه «صدا، صداے این جمعیت نیست»؛ یا وقتے مردم میخواهند صلوات بفرستند، اصرار بر اینکه «صلوات، صلوات این جمعیت نیست»! شما بخواهید مردم صلوات بفرستند، ولو توے دلشان. گرم شدن مجلس به این شیوه‌ها، #اصل نیست. کارے کنید که #دلهای_مستمع را در اختیار بگیرید. دل مستمع وقتے در اختیار شما آمد، مقصود حاصل است؛ اگر آهسته هم گریه کند، باز مقصود حاصل است؛ اگر به شما توجه کرد، باز مقصود حاصل است. #پای_کلام_ولے

یادته کلاس اول که بودی از املا میترسیدی؟ نگذشت؟رد نشد؟ يادته واسه ریاضی راهنمایی ترس داشتی؟الان چی؟اصلا یادت میاد امتحانش رو؟ یادته واسه امتحان نهایی های دبیرستان تا صبح بیدار موندی؟! یادته واسه کنکور چه روزا و شبای رو با استرس و نگرانی گذروندی؟! ولی الان چی؟ یه لحظه ازاون استرس ها موند؟ تموم نشدن؟! نمیدونم الان تو چه مرحله ای هستی و داری چه فشاری رو تحمل می کنی ولی همش رد میشه... الکی خودتو اذیت نکن رفیق و به خودت استرس نده!

در روایت آمده: چون بنده‌ ای را پای میزان "حساب" حاضر می کنند ، نامه‌ اعمال او را در حالی‌که مملو از"کردار" زشت‌ است دستش میدهند درحین‌ گرفتن نامه‌ی "اعمال" بنابر " عادتی" که در "دنیا" به گفتن بسم‌ الله الرحمن‌الرحیم داشته ، بسم الله را بر "زبان" جاری می‌کند و نامه اعمال را به دست می‌ گیرد چون نامه‌ اعمال را می‌گشاید آن را سفید می‌بیند، در حالی که هیچ‌عمل بدی‌در او نوشته نشده است. دراین هنگام بنده‌ی عاصی به فرشته هایی که حاضرند می‌ گوید: در این نامه عمل چیزی نوشته‌ نشده! فرشتگان گویند در همین‌نامه تمام اعمال‌بد تو نوشته شده بود، اما به برکت "بسم الله الرحمن الرحیم" که بر زبانت‌جاری کردی محو شد منبع: منهج الصادقین، جلد۱، ص۳۳