جدا انقدر حالتون خوبه که دارین لباس واسه یلدا ست میکنین؟ واقعا بهتون حسودیم میشه

دردناك‌ترين بخش ماجرا اينجا بود كه ما تا بلندترين پرتگاه‌ها رفتیم و کسی نگرانمان نشد ؛ شاید آنقدر گفتیم خوبیم که باور کردند

آستانه ی صبرم از ۸۰ اومده رو منفیِ ۵۰

لطفا شعورتونو فدای اعتقاداتتون نکنید!

خنده های تو مرا باز ازین فاصله کُشت :)

_

تصمیمم برای امشب : انقدر بیصدا گریه میکنم تا بمیرم :))!

یک هفته‌اس که والپیپر گوشیمه اونی که بعد از یه باخت بد وسط مستطیل سبز نشسته منم! انگار تنها عکسی به تصویر کشیده که دویدن و افتادن سخته همینه از حس باخت صحبت نمیکنم؛دارم از خستگی که بعد از باخت میمونه تو تنت میگم از خستگی نود دقیقه دویدن و افتادن..*

همان موقع که داد میکشید : ما مهسا ها و نیکا ها دادیم ؛ باعث شده بود همکلاسیش تا ساعت ها گریه کند ... و این است جماعت زنده کش مرده پرست :)))

به صورت کاملا دیکتاتورانه ، آزادی طلب میکنن !!!!

یه روز از بغضایی که خوردم میمیرم