میلیونها نفر در آرزویِ جاودانگۍ بھ سر
میبرند در حالـے که نمیدانند با بعد از
ظهرِ بارانۍِ یک روزِ تعطیل خود چه
کنند ..
ترکا بھ رفیق میگن : یولداش، معنـے خود کلمه
میشه راھ و سنگ ؛ یعنی کسۍ که بلا رو رفع
میکنھ ، کسی که نمیزاره بهت آسیب برسه !
همیشھ محکمترند، آخرین پکهایِ سیگار
آخرین بوسہها، آخرین اغوشها، آخرین
تصمیمها، وای از قدمها . . وای از سستـے
آخرینشان !
کجایـے کھ هیچچیزی قشنگتر از تماشایِ
تو نیست ؟ کجا بمیرم کہ با بوسههایِ
تو چشم باز کنم، کجایی . .
در آن دوری وُ بدحالـے نبودم از رُخت خالۍ، بہ
دل میدیدمت، وز جان سلامت میفرسادم (: