دلم می‌خواد تو یه نقطه‌اي از زندگیم وایسم كِ اینطوري دستم تو جیبم باشہ وَ برم تو فکر . اینكِ چرا اینطور شد وَ چرا به این جا رسیدم ؟ چطور شد كِ چیزایي ك قبلاً خوشحال وُ ذوق‌ زدم میکرد الان دیگِ ذره‌اي نسبت بھش حس ندارم ؟ زندگي می‌کنم ؛ حتي به درد‌های عمیق. حتي به اشك‌هایِ بی‌صدا. بہ بغض‌هایِ دردناك و ناشي از نااُمیدی. من . . خوبم ؛ اما کمي خسته وَ مردِ .

یه کاري کردی همه ازت متنفر شن ؛ همه کار باهام کردي و اطرافیانم ازت متنفر شدن با این كِ فقط ضررت بِ من رسید . ولي باز چطور نمی‌تونم فراموشت کنم ؟ چي به خوردم دادي كِ برایِ یه ثانیه‌هم از از یادم نمیري ؟ ازت بدم میاد ولي همزمان از اون ور چطور دلم طاقت بیاره كِ دل بکَنم ازت ؟

انقدر عجلہ کردي واسه رفتن خاطره‌هات جا موند * .

دلم می‌خواد فقط یك‌بار بیایي برام مثلِ قبلنا باشي حتي ۵ دقیقه هم کافیه . حتي یك‌روز هم نمی‌خوام بیایی پیشم ؛ فقط ۵ دقیقه مثلِ قبلنا باشی برام کافیه . . ولي میدونم نمیایی ، میدونم دیگه قرار نیست دستامو هیچوقت بگیری ، میدونم دیگه بغلم نمیکني ، ازم تعریف نمیکني ،برام آهنگ نمیفرستي . چطور یہ انسان میتونه انقدر دلش سنگ باشه ؟ یکیو فراموش کنه كِ یه روزي بیشتر از خودشم دوستش داشت ؟ ولي الان به چشم دیدم . انسان‌ها خوب میتونن برن ؛ طوري بذارن پشت سرشون كِ انگار شمارو دیگه نمیشناسن .

~

بعضي آدما بہ جایِ معذرت‌خواهي توقع دارن بهشون بگی ؛ میدونم اشتباه کردی ، بیا من غلط کردم ، بخشیدمت عزیزم .