بسم‌الله الرحمن الرحیم
دکتر #علی_مطهری: اگر دولت در اختیار برخی بود #برجام اجرا شده بود!
شخصا با اینکه برای زیر سوال بردن حرفی، گوینده را زیر سوال ببرم مخالفم و این را خلاف #آزاداندیشی و #حق‌طلبی می‌دانم. اما فرمایشات جناب دکتر مطهری گاهی آنقدر از قافیه پرت است که برای آدم سوال پیش می‌آید این بنده خدا کجاها بوده؟ چه رزومه‌ای دارد؟ مسیر و سیر ترقی او چه بوده؟ بررسی #رزومه این بزرگوار حاکیست که سوالها بی‌مورد نیست و این بزرگوار سوای فرزندی #شهید_مطهری و فعالیت‌هایی مرتبط با نشر افکار پدر بزرگوارش، بجز نمایندگی مجلس کار دیگری نکرده است! علی مطهری عضو «#کمیسیون_فرهنگی» مجلس است و در فرمایشات خود برخورد با FATF را #سیاسی قلمداد کرده‌اند! آیا ایشان انتظار برخورد فرهنگی با این لوایح را دارند؟! از سوی دیگر عنوان کرده‌اند که اگر دولت دست خودشان بود برجام و FATF به نتیجه رسیده بود! همه می‌دانند که #رهبر_معظم_انقلاب از ابتدا با اعتماد به #غرب و بالاخص #آمریکا مخالف بود. حتی دکتر #احمدی‌نژاد در اواخر دوره دوم، تمایل و گرایشات صریحی برای #مذاکره_با_آمریکا نشان داد که با توجه به اینکه این رویکرد خلاف شعار محوری احمدی‌نژاد که منجر به جلب اعتماد عمومی به او شد، بود با واکنش مثبت رهبری همراه نبود و عملا مجال مذاکره با حضور آمریکا به ایشان داده نشد. از آنجا که آقای روحانی با شعار محوری توافق روی کار آمد رهبر انقلاب علی رغم میل باطنی برای تقویت #جمهوریت نظام با ترسیم #خطوط_قرمز درخصوص توافق و مذاکره #نرمش نشان دادند و باز می‌دانیم که حتی این خطوط قرمز رعایت نشد و باز هم ایشان برای جلب رای مجلس هزینه کردند تا با کمترین چالش برای دولت، برجام در مجلس پذیرفته شد. همه دیدیم که یکی از شعارهای محوری ترامپ در رقابت‌های انتخاباتی خروج از برجام بود و آن را عملی کرد. کمال وقاحت و بی‌انصافی است که عدم توفیق برجام را به داخل کشور ربط بدهیم آن هم با اینگونه تعابیر مبهم و جهت‌دار و #شبهه‌ناک
#علی_اکبر_داستانپور_حسین_آبادی
#مجلس_دهم #مجلس_یازدهم #انتخابات_مجلس_شورای اسلامی
#برجام1 #برجام_هسته‌ای #دانشمندان_هسته‌ای
#برجام2 #برجام موشکی #دانشمندان_موشکی
بسم‌الله الرحمن الرحیم
#چه_باید_کرد؟ (قسمت 10): #بایکوت: تحریم سیاسی از درون: عواقب
در بعد سیاسی و از منظر داخلی، تحریم عملا در عدم مشارکت سیاسی و عدم مشارکت در #انتخابات یا #همه‌پرسی مصداق می‌یابد. در این خصوص دو سوال قابل طرح است.
سوال اول: اگر تحریم در انتخابات منجر به کاهش چشمگیر مشارکت بشود چه عواقبی درپی دارد؟
سوال دوم: سوابق تاریخی اتخاذ این راهبرد، چقدر موفق یا ناکام بوده است؟
در ادامه، به بررسی پاسخ سوال اول و در قسمت 11 به پاسخ سوال دوم می‌پردازیم.
طی چهل سال گذشته، تحریم انتخابات به دفعات توسط جریان‌های سیاسی مختلف برای اعمال فشار روی نظام امتحان شده. به عنوان مثال راهبرد ثابت #سلطنت_طلب ها و #گروهک_منافقین برای #براندازی بوده است؛ اما از سوی جریان‌های داخلی، گاهی توصیه و گاهی رد شده است. در هر حال، تحریم مشارکت، دو هدف اصلی را دنبال می‌کند. نخست اینکه تحریم در یک همه‌پرسی بتواند حد نصاب لازم را مخدوش و در نتیجه، همه‌پرسی ملغی و باطل شود (#آبستراکسیون). این گزینه درخصوص انتخابات سراسری موضوعیت ندارد. هدف دیگر از تحریم، کاهش مشارکت سیاسی و درنتیجه واردشدن خدشه به #مقبولیت و #جمهوریت یک نظام سیاسی است. سوال این است که درصورت توفیق چنین اتفاقی، نتیجه نهایی چه خواهد بود؟
طبیعتا هیچ نظام سیاسی به صرف کاهش مقبولیت عمومی تغییر نخواهد کرد مگر اینکه این مساله بعنوان کاتالیزوری برای راه‌های دیگر تغییر یک نظام سیاسی باشد. طی سال‌های گذشته دیده‌ایم که بروز نارضایتی سیاسی جدی در کشور در بعد داخلی همواره با بروز ناامنی واقدامات تروریستی گروهک‌ها همراه شده است و در بعد خارجی با اعمال تحریم و فشارهای سیاسی و اقتصادی از سوی کشورهای متخاصم. این مساله در رویدادهای بعد از انتخابات 88 به خوبی و بطور کاملا شفاف قابل استناد است. شکل‌گیری و اوج اقدامات تروریستی #گروهک_ریگی در حوالی سال 90 نمودی جهانی یافت. از دیگر عواقب آشوب‌های 88 تصویب #قانون_جامع_تحریم‌ها (CISADA) در #کنگره_آمریکا بود که شامل #تحریم_انرژی، #تحریم_بانکی و فروش بنزین به ایران می‌شد. این اقدامات منجر شد که روند رشد تولید ناخالص ملی کشور که تا سال 88 با شیب مثبت به پیش می‌رفت پس از آن شیب منفی به خود بگیرد. بروز حفره امنیتی، در عمل در راستای راهبرد براندازی است و اعمال فشار سیاسی و اقتصادی از بیرون، نارضایتی عمومی به دنبال دارد که هر یک از این موارد در قسمت‌های قبل تشریح گردید. (ادامه دارد ...)
#علی_اکبر_داستانپور_حسین_آبادی
#تحلیل_سیستم‌ها
#مطالعات_راهبردی
#شفافیت_صداقت_صراحت