غافلی از حال دل، ترسم که این ویرانه را

عشق احساس قشنگی است ولی باور کن

یوسفی چون تو سزاوار چنین زندان نیست ...

همه ی حرف دلم با تو همین است که دوست

بر من ببخش، گاه چنان دوست دارمت

پرده بردار که از چشم خمارت بانو