رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد

خواستم قربان راهش جان کُنم، خندید و گفت:

من‌ حرف‌ با خدای خودم‌ می‌زنم‌ نه‌ دوست

‌گیسو به هم بریز 
                و جهانی ز هم بپاش!

گیسو مَفِشان ، توبه‌ی ما را مشِکَن 

می سپارم به باد دستم را تا تو باشی کنار اشعارم                           

می سپارم این دلم را دست تو، اما بدان

می سپارم این دلم را دست تو، اما بدان