درسال ۱۳۴۵ در خانه‌ای محقر در شهر زنجان پسری به دنیا آمد که نام وی را #یوسف گذاشتند، پسری که قرار بود طعم تلخ هجران‌های متعدد را در عمر کوتاه و پرثمر ۲۰ ساله خود بکشد. #شهیدیوسف_قربانی

همرزم #یوسف میگفت: هر روز می دیدم #یوسف گوشه ای نشسته و نامه می نویسد. با خودم می گفتم #یوسف که کسی را ندارد! برای چه کسی نامه می نویسد؟ آن هم هر روز! یک روز گفتم: #یوسف نامه ات را پست نمی کنی؟ دست مرا گرفت و قدم زنان کنار ساحل اروند برد. نامه را از جیبش در آورد، ریز ریز کرد و توی آب ریخت. چشمانش پر از اشک شد و آرام گفت: من برای آب نامه می نویسم، کسی را ندارم که.. #شهیدیوسف_قربانی •

. در #سحرهفتم ما، باز هم بی تو شب زنده داری می کنیم.... می بــینی ؛ درد یتیمی، به قلبمان هیــچ تلنگری نزده! و دربدری های صبح و شبت، یک ساعت نیز،، از آرامشمان را سلب نکرده است! می بــینی مولایم؛ به #نمازی دلخوش کردیم و #روزه ای! دریـــغ که اگر دستمان به تو نرسد، هیچ عبادتی، راهمان را به بهشت باز نکرده است! دریغ که اگر درد نداشتنت، به استخوانمان نرسد، نه نمازمان پروازمان میدهد، و نه روزه های روزهای تابستان و زمستانمان! #یوسف... قصه غصه های تو را، هــزار بار شنیدیم و یک بار هم زلیخایی زار نزدیم. می بــینی؛ هنوز، زنجیرهای زمین، در قلبمان، از تو محبوب ترند!