🍁
و من از این همه تنهایی
به اشعاری پناه خواهم برد ک هر یک مرهمی است بر روی زخم هایم
شعر چه معجزه ای است
گاهی ب این فکر میکنم ک اگر شعر نبود
انسان از چ چیزی استفاده میکرد برای تسکین دردهای خود
بی شک چیزهای دیگری هم وجود دارد
اما برای من هیچ چیز با خواندن شعر برابری نمی کند
چه عجیب است
شاعری ک قرنها پیش می زیسته
اشعاری را سروده ک آن اشعار
دقیقا حال و احوال من را توصیف می کند
تجربه هایی را برایم بازگو می کند ک آن را یا پوست و گوشت خود عمیقا درک کرده ام
خنده ها
گریه ها
غم و شادی من با شعر است
و او تنها دلخوشی من برای در این دنیا زیستن است
شعر،پناهگاه من
✨️ ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد
ک شادی و غم گیتی نمی کنند دوام✨️
🍁
