هفتاد بلای باطنی.... اثر شنیدن روی شنیدن..... قدیمی ها کمتر میدونستن عمیق تر.... جدیدی ها بیشتر میدونن..... هیچی نمیدونن🤯 #دهکده_تربیت @dehkadetarbyat

می‌گفت، چرا شب🌙 رو دوست داری؟ گفتم: انگاری حضرت زهرا چادرش رو انداخته روی سر دنیا تا همه‌مون زیر چادر مادر دل‌مون آروم بشه. وسط این شلوغی‌های دنیا که دل‌مون لک زده برای یه جرعه آرامش و یه نفس حال خوب، می‌خوایم دوباره یه شب، مثل قدیم‌ها، کنار هم کوچه باز کنیم تا میان‌دار زیر چراغ قرمز سینه‌زنی، صدا بزنه مادرجان (یازهرا، یازهرا) 🖤آخه مادر دوست داره جمع بچه‌هاش جمع باشه... 💌رفیق قدیمی شما دعوتید 🏴به مجلس عزای مادر سادات 🎤 به کلام استاد سمیه سیدتقی زاده ▪️پنجشنبه ۱۵ آذر ماه 🕒ساعت ۱۵ الی ۱۷ 📍کرج، خیابان ساسانی، کوچه شهید نوری، حسینیه چهارده معصوم 💔دیرنکنی! مادر زود نگران میشه... 👇کارت پستال دیجیتال https://digipostal.ir/c3yle9m

فردا همه ی هیاتهامون که در محلات البرز و تهران فعالیت میکنن قراره یه برنامه مشترک داشته باشیم شما هم دعوتید❤️

بی مادریم.... حوصله ی شرح قصه نیست....😭 @dehkadetarbyat

من باورم اینه که اسم حتما رسم میاره..... @dehkadetarbyat

تورامن‌چشم‌درراهم.... #دهکده_تربیت @dehkadetarbyat

این‌کلیپ رو شما چندین بار خواهید دید، نام ورزشکار: ماتیاس اشتاینر وزنه برداری تیم ملی آلمان و قهرمان المپیک ۲۰۰۸ عشق یکی از قدرتمندترین احساسات انسانی است که می‌تواند به عنوان یک منبع بی‌پایان انگیزه عمل کند. این احساس نه تنها در زندگی شخصی، بلکه در شرایطی که نیاز به استقامت، تعهد و پشتکار دارد، نقشی کلیدی ایفا می‌کند. داستان ماتیاس اشنایدر، وزنه‌بردار آلمانی که پس از دست دادن همسرش توانست به یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های ورزشی خود دست یابد، نمونه‌ای بارز از این قدرت است. از دیدگاه علمی، عشق با فعالیت مناطق خاصی از مغز مرتبط است که شامل سیستم پاداش و مناطق مرتبط با انگیزه می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که عشق می‌تواند سطح دوپامین، هورمونی که با احساس خوشبختی و پاداش مرتبط است، را افزایش دهد. این افزایش دوپامین باعث می‌شود که افراد احساسات مثبت‌تری تجربه کنند و انگیزه بیشتری برای رسیدن به اهداف خود پیدا کنند. #عشق_مقدس #دهکده_تربیت @dehkadetarbyat

یا ام البنین🥺

به حق خانوم ام البنین.س. #ام_قمر @dehkadetarbyat

اینجا فلسطین غزه.... گوشت و پوست این دختران با مقاومت گره خورده در اوج سختی و جنگ تلاش برای اموختن تلاش برای مقاومت را رها نمیکنند ...تا آزادی فلسطین دختران مقاومت مادرانی میشوند از جنس پایداری و استقامت و نسلی اینچنین تربیت میشوند... این است راز سالها مقاومت فلسطین که از نسلی به نسل بعد به ارث میرسد. دیگه واقعا حجت تمامه... #فلسطین #دهکده_تربیت @dehkadetarbyat

مادرسادات خوش اومدی❤️🥺

✍کتابت با خون من نمی‌دانم وقتی طلبه‌های حوزه‌ی علمیه، کتاب لمعه را دست می‌گیرند، چه حسی دارند. مشهور است که لمعه را شهید اول، در زندان دمشق نوشته است و مرکب او در کتابت این کتاب خون بدنش بوده است.‌ لمعه مهمترین کتاب در فقه شیعه‌ی دوازده‌ امامی ماست و بسیاری از قانون‌های مدنی ایران از این کتاب گرفته شده است.‌ من نمی‌دانم طلبه‌ها وقتی لمعه را باز می‌کنند چه حسی دارند ولی روزی که خار و میخک را از نرم‌افزار ایران‌صدا باز کردم تا گوش کنم، حس کسی را داشتم که یک کتاب ممنوعه به دستش رسیده، کتابی که در تاریکی زندان‌ توسط شهید یحیی سنوار نوشته شده و بعد از چندبار رونویسی برای باقی‌ماندن از شر اسرائیلی‌ها، بعد از چندبار پاک شدن از سایت‌های کتاب‌خوانی، حالا رسیده به دست‌های من.‌ شاید شهید یحیی‌سنوار هربار که از بازجویی برمی‌گشته، یک گوشه‌ی سلول می‌نشسته و با دست‌های خونی، خار و میخک را می‌نوشته. اگر با دست‌خونی هم ننوشته باشد، سطر سطر کتاب نشانه‌های خون‌دلی که خورده پیداست.‌ من بعد از گوش‌دادن خار و میخک به چهار اصل مهم رسیدم: اول اینکه من اصلا محدثه‌ی قبل از خار و میخک نیستم. من تشنه‌تر از قبل دوست دارم از تاریخ عماد، احمد، محمد، ابراهیم، حسن، پاشا محمود، مریم، اسرا و شخصیت‌های کتاب بدانم. دوم اینکه درباره‌ی فلسطین فقط راویان فلسطینی می‌توانند این‌طور شورانگیز روایت کنند. ما چه می‌فهمیم تولد، زندگی و مرگ داخل اردوگاه آوارگان چه شکلی ست؟! اصلا اردوگاه چه‌شکلی‌ست؟ یک ساختمان درست و حسابی یا یک گودال تاریک توی دل زمین. سوم اینکه حتی اگر مثل شهید یحیی‌سنوار در خط مقدم مبارزه با دشمن باشی باید برای رساندن پیام‌ات بروی دانشگاه ادبیات و با هنر، پیام مقاومت را به گوش دنیا برسانی. بعد از این کتاب می‌خواهم هنر‌ داستان‌نویسی را بیشتر از قبل و تخصصی‌تر یاد بگیرم. چهارم اینکه مادر ستون اصلی داستان خار و میخک است و مادر در ادبیات یعنی وطن. برای ایستادن مادر باید تا آخرین قطره‌ی خون جنگید. من عاشق سطر سطر کتابم ولی اینجا برای حسن ختام این چند خط را باهم بخوانیم: در یکی از خانه‌های محله الشجاعیه، ابونضال و ام‌نضال و نضال و محمد و دو تا از دخترهایشان نشسته بودند. محمد که تقریباً بیست و پنج ساله بود خیلی زیتون می‌خورد طوری که توجه ام‌نضال را جلب کرد و پرسید: چه شده محمد که فقط زیتون می‌خوری؟ چیز دیگری دوست نداری پسرم؟ محمد گفت: نه مادر! همه چیز دوست دارم، اما زیتون را بیشتر دوست دارم. مگر این زیتون از همان درخت زیتون‌مان نیست که عماد پای آن شهید شد؟ اشک از چشم ام‌نضال چکید و گفت: خدا رحمتش کند، بله پسرم. محمد گفت: برای همین دوستش دارم. احساس می‌کنم روح عماد در این زیتون است، برای همین خیلی دوستش دارم چون عماد را دوست دارم. #خار_و_میخک #شهید_یحیی_سنوار 🆔 https://eitaa.com/bibliophil 🆔 https://ble.ir/bibliophils