"بسم‌الله الرّحمن الرّحيم" 🌟یکشنبه‌ها: آشتی با نهج البلاغه 🌟 موضوع این هفته: #چراپذیرندگان‌‌تقواکم‌هستند؟ 🌺 خطبه ۱۹۱ #مولامی‌فرمایند: [ادامه] لَمْ تَبْرَحْ عَارِضَةً نَفْسَهَا عَلَى اَلْأُمَمِ اَلْمَاضِينَ مِنْكُمْ وَ اَلْغَابِرِينَ لِحَاجَتِهِمْ إِلَيْهَا غَداً إِذَا أَعَادَ اَللَّهُ مَا أَبْدَى وَ أَخَذَ مَا أَعْطَى وَ سَأَلَ عَمَّا أَسْدَى، فَمَا أَقَلَّ مَنْ قَبِلَهَا وَ حَمَلَهَا حَقَّ حَمْلِهَا أُولَئِكَ اَلْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ هُمْ أَهْلُ صِفَةِ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ إِذْ يَقُولُ وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبٰادِيَ اَلشَّكُورُ تقوا همواره خود را بر امّت‌هاى گذشته (و حال) عرضه كرده و بر آينده نيز عرضه مى‌كند، زيرا فرداى قيامت، همه به آن نيازمندند. آنگاه كه در قيامت آفريده‌ها را گرد مى‌آورد و آنچه باز داده است باز پس مى‌گيرد و در بارۀ همۀ نعمت‌ها مى‌پرسد. پس چه اندكند آنان كه تقوا را برگزيدند و بار آن را بدرستى بر دوش كشيدند آرى پرهيزكاران تعدادشان اندك است و شايسته ستايش خداوند سبحان كه فرمود: «بندگان سپاسگزار من اندكند» 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🌸شرح: نكتۀ دومى كه امام به آن اشاره مى‌كند، اين است كه تقوا حقيقتى است پايدار كه محدود به زمان و مكانى نبوده و نخواهد بود، مى‌فرمايد: تقوا همواره خود را به امت‌هاى پيشين و آينده عرضه داشته و مى‌دارد، زيرا فرداى قيامت همه به آن نيازمندند؛ در آن روز كه خدا آنچه را كه آفريده بازمى‌گرداند و آنچه را عطا كرده، بازمى‌ستاند و از همه نعمت‌هايش (صاحبان نعمت را) بازخواست مى‌كند (كه با نعمت‌هاى او چه كردند؟) آرى تقوا همچون قصر زيبا، باشكوه و آرام‌بخشى است كه همگان را به سوى خود فرا مى‌خواند و در برابر ديدگان همه انسانها بوده و خواهد بود و همۀ كتب آسمانى و انبيا و اولياى الهى به سوى آن دعوت كرده‌اند. قرآن مجيد مى‌گويد. «وَ لَقَدْ وَصَّيْنَا اَلَّذِينَ‌ أُوتُوا اَلْكِتٰابَ‌ مِنْ‌ قَبْلِكُمْ‌ وَ إِيّٰاكُمْ‌ أَنِ‌ اِتَّقُوا اَللّٰهَ‌» امام عليه السّلام در سومين نكته مى‌فرمايد: «اما چه كم هستند كسانى كه تقوا را پذيرا شدند و حق آن را ادا كردند (آرى) آنها عددشان كم و شايسته توصيفى هستند كه خداوند (در قرآن مجيد) مى‌فرمايد: اندكى از بندگان من سپاسگزارند «وَ قَلِيلٌ‌ مِنْ‌ عِبٰادِيَ‌ اَلشَّكُورُ» امّا چرا تقوا با آن همه اهميّتى كه دارد طالبانش كم است‌؟ پاسخ اين سؤال چندان پيچيده نيست، زيرا تقوا مخالف هواى نفس است و گام برداشتن برخلاف هواى نفس كار آسانى نيست. جادۀ تقوا بسيار پرسنگلاخ و پرفراز و نشيب است، هرچند پايانى لذت‌بخش دارد؛ ولى جادۀ هواى نفس، اما صاف و لذت‌بخش؛ اما پايانش بسيار دردناك است. در حديثى مى‌خوانيم هنگامى كه خداوند بهشت را آفريد به جبرئيل فرمود نگاهى به آن بيفكن. هنگامى كه جبرئيل مناظر زيباى بهشت را ديد عرض كرد پروردگارا «لا يتركها أحد إلاّ دخلها؛ هيچ‌كس نيست كه بهشت را رها سازد و وارد آن نشود»؛ اما هنگامى كه خداوند آن را در لابه‌لاى ناراحتيها (و مخالفت هواى نفس) پيچيد، فرمود نگاهى به آن بيفكن، چون جبرئيل به آن نگاه كرد عرض كرد: «يا ربّ‌ أخشى أن لا يدخلها أحد؛ پروردگارا از اين مى‌ترسم كه هيچ‌كس وارد آن نشود». هنگامى كه دوزخ را آفريد به جبرئيل فرمود: نگاهى به آن بيفكن، چون‌كه جبرئيل به آن منظره وحشتناك نگاه كرد عرض كرد: «يا ربّ‌ لا يدخلها أحد؛ پروردگارا هيچ‌كس به سراغ آن نخواهد آمد» اما هنگامى كه خداوند آن را در لابه‌لاى شهوات پيچيد فرمود نگاهى به آن بيفكن. وقتى كه جبرئيل به آن نگاه كرد عرض كرد: «يا ربّ‌ أخشى أن يدخلها كلّ‌ أحد؛ پروردگارا از آن مى‌ترسم كه همه وارد آن شوند». اين حديث پرمعنا در واقع شرحى است بر حديث فشرده‌اى كه از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و امير المؤمنين عليه السّلام نقل شده است: «حفّت الجنّة بالمكاره و حفّت النّار بالشّهوات» 🍂🍂🍂 لینک کانال👇 @deldadegan_yar_ghayeb #یکشنبه #نهج‌البلاغه‌خوانی